Την περασμένη εβδομάδα, το Νόμπελ Ειρήνης απονεμήθηκε στην Ιαπωνική Συνομοσπονδία Οργανισμών Πασχόντων από Α- και Η-Βόμβες, γνωστή με το ιαπωνικό ακρωνύμιο Nihon Hidankyo. Η συνομοσπονδία αντιπροσωπεύει επιζώντες από τους ατομικούς βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και ανθρώπους που επλήγησαν από τις δοκιμές πυρηνικών όπλων της εποχής του Ψυχρού Πολέμου στον Ειρηνικό. Όπως υποδηλώνει το όνομά της, η ομάδα αναγνωρίστηκε για «τις προσπάθειές της να επιτύχει έναν κόσμο απαλλαγμένο από πυρηνικά όπλα και για την απόδειξη μέσω καταθέσεων μαρτύρων ότι τα πυρηνικά όπλα δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιηθούν ξανά».
Ο Nihon Hidankyo είναι ένας άξιος αποδέκτης του Νόμπελ Ειρήνης, ιδιαίτερα σε έναν κόσμο στον οποίο ο κίνδυνος χρήσης πυρηνικών όπλων φαίνεται να αυξάνεται συνεχώς . Έχω γράψει προηγουμένως για τις επικρίσεις που ασκούνται συχνά στο βραβείο, οι οποίες περιλαμβάνουν τα δυσάρεστα άτομα στα οποία έχει απονεμηθεί κατά καιρούς και τη χρήση του βραβείου από την επιτροπή για να κάνει μια πολιτική δήλωση αντί για να τιμήσει πραγματικά αυτούς που προωθούν τις προσπάθειες του ειρήνη. Αλλά ο φετινός αποδέκτης φαίνεται να ταιριάζει με τον πραγματικό σκοπό του βραβείου, ο οποίος σύμφωνα με τη διαθήκη του Άλφρεντ Νόμπελ είναι να αναγνωρίσει το άτομο ή την ομάδα «που θα έχει κάνει το μεγαλύτερο ή το καλύτερο έργο για την αδελφότητα μεταξύ των εθνών, την κατάργηση ή τη μείωση των μόνιμων στρατών και τη διεξαγωγή και προώθηση συνεδρίων ειρήνης. ”
Από τη δημιουργία των πρώτων πυρηνικών βομβών, πολλοί ήλπιζαν και ζητούσαν τον περιορισμό της διάδοσής τους και ακόμη και την εξάλειψή τους εντελώς. Πράγματι, η Επιτροπή του Βραβείου Νόμπελ έχει συχνά αναγνωρίσει ομάδες που επικεντρώνονται στον πυρηνικό αφοπλισμό, όπως η Διεθνής Εκστρατεία για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων το 2017, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας το 2005, οι Συνέδρια Pugwash για την Επιστήμη και τις Παγκόσμιες Υποθέσεις το 1995 και οι Διεθνείς Ιατροί για η Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου το 1985. Το βραβείο έχει επίσης απονεμηθεί σε άτομα που επικεντρώνονται στον πυρηνικό αφοπλισμό, όπως ο Linus Pauling το 1962 και από κοινού στους Alva Myrdal και Alfonso Garcia Robles το 1982. Όταν ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα απονεμήθηκε εκπληκτικά το βραβείο το 2009, ήταν σε μεγάλο βαθμό λόγω του οράματός του για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά.