Οι απαιτήσεις εργασίας στον Ειρηνικό συχνά πλαισιώνονται από την άποψη της ανάγκης της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας για αγροτικούς εργάτες ή, ολοένα και περισσότερο, φροντίδα ηλικιωμένων. Ωστόσο, άλλες χώρες της περιοχής έχουν επίσης απαιτήσεις εργασίας, αν και χωρίς τη σημαντική έλξη των μισθών στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Ωστόσο, υπάρχουν ευκαιρίες για εκείνες τις χώρες που χρειάζονται εργατικό δυναμικό και εκείνες που χρειάζονται ευκαιρία να συνεργαστούν στενότερα μεταξύ τους.

Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο πρωθυπουργός των Νήσων Σολομώντος, Jeremiah Manele, συναντήθηκε με τον μη κάτοικο πρεσβευτή των Ομοσπονδιακών Πολιτειών της Μικρονησίας (FSM), Carson Sigrah, στη Σούβα των Φίτζι. Μέρος της συζήτησής τους ήταν η δυνατότητα ενός προγράμματος κινητικότητας εργασίας για τους κατοίκους του Νησιού Σολομώντα να εργαστούν σε FSM, με ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.

Οι συζητήσεις γίνονται σε μια περίοδο όπου οι FSM αρχίζουν να αναπτύσσουν μια ουσιαστική μεταναστευτική πολιτική. Λόγω της Συμφωνίας Ελεύθερης Σύνδεσης της χώρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι οι πολίτες των FSM μπορούν να ζουν και να εργάζονται στις ΗΠΑ χωρίς να χρειάζεται να λάβουν βίζα. Αυτό παρέχει τεράστιες ευκαιρίες στους πολίτες των FSM, ιδιαίτερα στους νέους που επιθυμούν να συνεχίσουν την εκπαίδευση στο εξωτερικό, αλλά δημιουργεί επίσης σημαντική διαρροή εγκεφάλων εντός της χώρας, καθώς οι ειδικευμένοι πολίτες βλέπουν πολύ μεγαλύτερες προοπτικές σταδιοδρομίας στις ΗΠΑ

Μια συμφωνία για την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού δεν θα ήταν απλώς μια ευκαιρία για τους FSM να καλύψει τις ελλείψεις θέσεων εργασίας που προκαλούνται από μια προς τα έξω ροή ανθρώπων, αλλά μια ευκαιρία για τους κατοίκους του νησιού του Σολομώντα να βρουν απασχόληση στην περιοχή.

Ενώ οι περισσότερες χώρες των νησιών του Ειρηνικού διατηρούν τα ποσοστά γονιμότητας πάνω από το επίπεδο αναπλήρωσης των 2,1 παιδιών ανά γυναίκα, το ποσοστό γονιμότητας των Νήσων Σολομώντος 3,9 παιδιών ανά γυναίκα είναι το υψηλότερο στην περιοχή. Επί του παρόντος, η χώρα έχει μια απίστευτη « νεανική διόγκωση », με το 70 τοις εκατό του πληθυσμού της χώρας πριν από 35 χρόνια. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι διψούν για ευκαιρίες που ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης των Νήσων Σολομώντος δεν μπορεί να προσφέρει επί του παρόντος.

Αντικατοπτρίζοντας αυτό, την περασμένη εβδομάδα, ο Ύπατος Αρμοστής των Νήσων Σολομώντος στην Αυστραλία Ρόμπερτ Σισιόλο ζήτησε αύξηση του αριθμού των βίζας που διατίθενται στους κατοίκους των Νήσων Σολομώντα στο πλαίσιο της θεώρησης δέσμευσης του Ειρηνικού της Αυστραλίας (PEV). Αυτό το πρόγραμμα παρέχει έως και 3.000 βίζες ετησίως σε άτομα από τα νησιά του Ειρηνικού και το Ανατολικό Τιμόρ μέσω διαδικασίας ψηφοφορίας. Ο Sisiolo υποστήριξε ότι η χορήγηση μόλις 150 βίζας από τις Νήσους Σολομώντα δεν αντικατοπτρίζει το μέγεθος του πληθυσμού της χώρας και τα νεαρά δημογραφικά χαρακτηριστικά της – και θα έπρεπε να επεκταθεί μεταξύ 200 και 500 θέσεων. Τα νησιά του Σολομώντα προβλέπεται να ξεπεράσουν τα Φίτζι για να γίνουν η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της περιοχής των νησιών του Ειρηνικού – μετά την Παπούα Νέα Γουινέα – μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Ενώ το PEV και το Pacific Australia Labor Mobility Scheme (PALM) εξακολουθούν να θεωρούνται οι πρωταρχικοί δρόμοι ευκαιρίας για τους κατοίκους των νησιών του Ειρηνικού να βελτιώσουν τα εισοδήματα και τις δεξιότητές τους, η συζήτηση μεταξύ Manele και Sigrah δείχνει ότι οι χώρες του Ειρηνικού αρχίζουν να εξερευνούν ευκαιρίες μεταξύ τους για να καλύψουν ελλείψεις εργατικού δυναμικού και να προσφέρουν ευκαιρίες.

Πέρυσι οι Νήσοι Σολομώντος και η Νιούε υπέγραψαν τον Πιλοτικό Εργατικής Κινητικότητας Νήσων Νιούε-Σολομώντα με στόχο την πρόσληψη νοσοκόμων από τα Νησιά Σολομώντα για εργασία τόσο σε νοσοκομεία όσο και σε εγκαταστάσεις φροντίδας ηλικιωμένων στο Νιούε. Λόγω της ελεύθερης σύνδεσης του Νιούε με τη Νέα Ζηλανδία, ο πληθυσμός του νησιού είναι τώρα μόνο περίπου 1.600 άνθρωποι, νανωμένος από τη διασπορά του 31.000 στη Νέα Ζηλανδία και επιπλέον 6.000 στην Αυστραλία. Ως αποτέλεσμα, η παροχή βασικών υπηρεσιών όπως η υγειονομική περίθαλψη στο Νιούε είναι απίστευτα δύσκολη. Η στροφή προς τα Νησιά του Σολομώντα για να καλύψει αυτά τα κενά είναι λογικό.

Το 2014 το Φόρουμ των Νήσων Ειρηνικού (PIF) κυκλοφόρησε το Πλαίσιο για τον Περιφερειακό Ειρηνικό . Σε αυτό το PIF όρισε τον Ειρηνικό Περιφερειακό ως « Έκφραση κοινής αίσθησης ταυτότητας και σκοπού, που οδηγεί σταδιακά στην κοινή χρήση θεσμών, πόρων και αγορών, με σκοπό τη συμπλήρωση των εθνικών προσπαθειών, την υπέρβαση κοινών περιορισμών και την ενίσχυση της βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης στις χώρες και εδάφη του Ειρηνικού και για την περιοχή του Ειρηνικού συνολικά». Η μεγαλύτερη κινητικότητα του εργατικού δυναμικού εντός της περιοχής για την κοινή χρήση πόρων και την υπέρβαση κοινών περιορισμών θα βοηθούσε στη διευκόλυνση αυτού του οράματος.

Φυσικά, η σημαντική μετακίνηση ανθρώπων στην περιοχή είναι απίθανη, λόγω κόστους, πολιτιστικών διαφορών και κανόνων και γλωσσικών περιορισμών – παρά την κοινή lingua franca στα αγγλικά. Ωστόσο, η προσπάθεια των χωρών των νησιών του Ειρηνικού να κατανοήσουν τις δικές τους απαιτήσεις και να βρουν συμπληρωματικές απαιτήσεις με τους γείτονές τους έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει αμοιβαία επωφελή αποτελέσματα – και στη διαδικασία να οικοδομήσει μια ισχυρότερη αίσθηση ταυτότητας και σκοπού του Ειρηνικού.