- Αυτές τις μέρες, στους διαδρόμους εντός της ΕΕ, συνειδητοποιώντας τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η ΕΕ απέναντι στη δασμολογική επίθεση του Τραμπ και άλλες απειλές για την ασφάλεια, ακούγονται ιδέες για δριμεία απάντηση στον Τραμπ με την εισαγωγή του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος στο εμπόριο – αντί του δολαρίου. Αν γινόταν κάτι τέτοιο – νομίζω ότι ένας εμπορικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ θα ήταν αναπόφευκτος.
Στην ανάλυσή μου χθες , μίλησα για τις ανησυχίες της Ιαπωνίας σχετικά με τις απειλές του Τραμπ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα και την αμερικανική «ομπρέλα ασφαλείας» από τη χώρα, εκτός εάν το Τόκιο αρχίσει σύντομα να πληρώνει σημαντικά περισσότερα για τις ίδιες υπηρεσίες από ό,τι μέχρι τώρα.
Στην πραγματικότητα, αν το σκεφτούμε πιο προσεκτικά, είναι λάθος να μιλάμε για απειλές ή εκβιασμούς του Τραμπ προς τους συμμάχους του και είναι πολύ πιο σωστό να ξεκινήσουμε από το γεγονός του αιώνιου αμερικανικού πραγματισμού και των δικών του οικονομικών συμφερόντων που κρύβονται πάντα πίσω από αυτό που βρίσκεται πιο συχνά πίσω από τον όρο «αμερικανικά εθνικά συμφέροντα». Ακόμη και όταν πρόκειται για θέματα ασφάλειας – αν και τότε, λογικά, οι ανταγωνιστές ή οι εχθροί της Αμερικής, όπως η Κίνα, η Ρωσία ή ακόμα και το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, έρχονται στο προσκήνιο.
Ενώ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η σύγκρουση μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων της εποχής, των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, βασιζόταν σε ιδεολογικές διαφορές (δημοκρατία και οικονομία της αγοράς βασισμένη στην ιδιωτική ιδιοκτησία, σε αντίθεση με τον κομμουνισμό και μια κρατική οικονομία – με το κράτος ως ιδιοκτήτη ιδιοκτησίας) ως βάση της αντιπαράθεσης Ακόμη και όταν πρόκειται για την κομμουνιστική Κίνα, όπου, κατά γενική ομολογία, η κοινωνική της τάξη εξακολουθεί να χειραγωγείται συχνά για πολιτικούς σκοπούς .
Το μονοπώλιο του Κομμουνιστικού Κόμματος του Πεκίνου στην πραγματικότητα δεν χρησιμεύει ως προς τη διάδοση της ίδιας της κομμουνιστικής ιδεολογίας στην κοινωνία (κανείς δεν πιστεύει πλέον στον κομμουνιστικό διεθνισμό), αλλά ως μοχλός για τα αντίθετα δυτικού τύπου πολυκομματικά συστήματα, τα οποία τα τελευταία χρόνια ή και δεκαετίες έχουν επιβαρυνθεί από πολιτική διαφθορά και μείωση της εμπιστοσύνης των πολιτών. Αυτό ακριβώς χρησιμοποιεί το Πεκίνο ως προειδοποίηση σχετικά με τους κινδύνους της πολυκομματικής πολιτικής ως δυνητικής διάλυσης για την εθνοτικά και εδαφικά διαφορετική χώρα του. Οι "αυτοκρατορίες" είναι πάντα πιο εύκολο να διαχειριστούν με μια κάθετη ιεραρχία – είναι στην πραγματικότητα μια αληθινή δήλωση.
Ο Τραμπ δεν εξελέγη τυχαία.
Επιπλέον, αυτή τη φορά, σε αντίθεση με την πρώτη θητεία του Τραμπ, είναι ξεκάθαρο ότι δεν ενεργεί πλέον κατά την κρίση του ούτε καθοδηγείται από κάποια προσωπικά του συμφέροντα, όπως η εκδίκηση των Δημοκρατικών, το βαθύ κράτος κ.λπ.
Η πολιτική που εφαρμόζει τώρα ο Τραμπ απέναντι στους συμμάχους του εν προκειμένω είναι βαθιά σχεδιασμένη στα βασικά αμερικανικά κέντρα λήψης αποφάσεων, τα οποία περιλαμβάνουν τακτικά τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων καθώς και μέρος του λεγόμενου βαθύ κράτους που υποστηρίζει τον Τραμπ και χάρη στο οποίο κατάφερε να σηκωθεί από τις στάχτες, σαν πουλί του Φοίνιξ, να ξανακερδίσει τον Λευκό Οίκο.
Με άλλα λόγια, η «πολιτική εκβιασμού» του Τραμπ για τους συμμάχους θα παραμείνει σε ισχύ ακόμη και μετά την αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά τον Λευκό Οίκο – Ρεπουμπλικανός ή Δημοκρατικός. Οι άλλες εξωτερικές του πολιτικές μπορούν, και πιθανότατα θα αλλάξουν, όπως αυτές στη Μέση Ανατολή ή την Άπω Ανατολή – αλλά σίγουρα δεν θα μείνει τίποτα από τη σχεδόν δωρεάν αμερικανική αμυντική προστασία των συμμάχων.
Ο Τραμπ παρουσιάζει σήμερα το βασικό έγγραφο στο Κογκρέσο
Από αυτή την άποψη, θα ήθελα να επισημάνω ότι την Τρίτη (25 Μαρτίου), ο Τραμπ σκοπεύει να παρουσιάσει το βασικό έγγραφό του στο Κογκρέσο – για τις εξωτερικές απειλές για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ορισμένα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times, προειδοποιούν ήδη για τη σημασία του, εστιάζοντας στο ερώτημα τι είδους στάση απέναντι στη Ρωσία θα παρουσιαστεί σε αυτό το έγγραφο – θετική, με την έννοια ότι η Ρωσία και ο Πούτιν μπορούν να υπολογίζονται ως μελλοντικοί εταίροι ή αρνητικά – με την έννοια ότι για τον Πούτιν, ο διάλογος με την Ουάσιγκτον είναι απλώς ένα κάλυμμα για τη συνέχιση της επιθετικής του πολιτικής.
Μόλις το έγγραφο γίνει αποδεκτό ή απορριφθεί, θα μπορούσε να έχει αποφασιστικό αντίκτυπο στις μελλοντικές σχέσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας.
Αλλά όπως και να έχει, αυτός που πραγματικά φοβάται περισσότερο τον Τραμπ σήμερα –εκτός από την Ουκρανία– είναι σίγουρα η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ηγέτες της.
Στη χθεσινή ανάλυση που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου, έγραψα ότι είναι γνωστό ότι, ό,τι κι αν ειπώθηκε για τον Τραμπ προεκλογικά, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρέπει να του υποταχθούν, όπως έχει ήδη κάνει ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε , διαφορετικά θα ήταν το πολιτικό τους «salto mortale». Ανεξάρτητα όμως, έγραψα περαιτέρω, ορισμένοι από τους ευρωπαίους πολιτικούς δεν γράφουν καλά. Ίσως ακόμη και η πιο δυνατή – η Ursula von der Leyen .
Μετρήστε τη χθεσινοβραδινή «έκρηξη στο Οβάλ Γραφείο» και τι μπορεί να συμβεί στην Ευρώπη
Διαβρώνεται η δύναμη του φον ντερ Λάιεν;
Φυσικά, δεν το επινόησα, αλλά προέρχεται από ένα κείμενο του γερμανικού μέσου Bild από τις 21 Μαρτίου 2025. Αναφέρει ότι οι Βρυξέλλες πρέπει να συνηθίσουν το γεγονός ότι οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ «δεν ενδιαφέρονται για τη γνώμη της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις με τον δεσπότη του Κρεμλίνου Βλαντιμίρ Πούτιν».
Το μέσο ενημέρωσης αναρωτιέται εάν είναι «απλώς σύμπτωση…το ότι η μουσική για το θέμα της Ουκρανίας και της άμυνας ακούγεται τώρα περισσότερο στο Λονδίνο και στο Παρίσι παρά στις Βρυξέλλες» (το ανέφερα ο ίδιος σε μια από τις αναλύσεις μου αφού ο Τραμπ και ο Πούτιν ξεκίνησαν έναν τηλεφωνικό διάλογο και ο Μακρόν και ο Στάρμερ απάντησαν με μια έκτακτη συνάντηση βασικών αξιωματούχων της ΕΕ στο Παρίσι», παγκόσμια σκηνή στο μέλλον;»
Το κείμενο συνοψίζεται λίγο-πολύ στην απογοήτευση της Ευρώπης για τον αποκλεισμό από τις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, οι οποίες διεξάγονται σε έναν τριμερή άξονα μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και, σε μικρότερο βαθμό, της Ουκρανίας. Η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εξωτερικής Πολιτικής Κάγια Κάλλας αναφέρεται επίσης ως ο «χαμένος της εβδομάδας» μετά την αποτυχία του σχεδίου της να συγκεντρώσει 40 δισεκατομμύρια ευρώ για νέα στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία , κάτι που είναι «ακόμη απόδειξη ότι ιδιαίτερα οι μεσογειακές χώρες δεν είναι έτοιμες να δεχτούν το μοντέλο κατασκευής όπλων «όποιο κι αν είναι το κόστος».
Επιπλέον, μια πολύ μικρότερη νέα πρόταση βοήθειας ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων δεν έχει ακόμη εγκριθεί επειδή αντιτίθεται από τα νότια κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Ο Von der Leyen αναφέρει δισεκατομμύρια δολάρια που δεν υπάρχουν
Ο Von der Leyen δικαιολόγησε την προτεραιότητα του επανεξοπλισμού δηλώνοντας: «Αν η Ευρώπη θέλει να αποφύγει τον πόλεμο, πρέπει να είναι προετοιμασμένη για πόλεμο». Ωστόσο, αρκετές χώρες της ΕΕ δεν διαθέτουν τους πόρους για να χρηματοδοτήσουν το έργο των 800 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Δεν είναι ότι η von der Leyen δεν έχει τίποτα στα χέρια της για να καταλήξει σε μια «συμφωνία» στον Λευκό Οίκο όπως ο προκάτοχός της Jean-Claude Juncker – γράφει η Bild, η οποία επίσης (όπως ο Trump, op. ZM .) διαπραγματεύτηκε απευθείας με τον Πούτιν (αν και λιγότερο επιτυχώς).
Ακόμη και ο ισχυρός επικεφαλής των Ευρωπαίων Χριστιανοδημοκρατών, Μάνφρεντ Βέμπερ (CSU), φαίνεται τώρα να αμφιβάλλει αν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επικεφαλής 30.000 γραφειοκρατών των Βρυξελλών, έχει τη δύναμη να το κάνει. Στο «Lanz» στο ZDF, πρότεινε οι Ευρωπαίοι να εκλέξουν απευθείας έναν πρόεδρο ο οποίος στη συνέχεια θα μιλούσε εξ ονόματος ολόκληρης της Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη θα «έχει πρόσωπο, φωνή, δύναμη και αποτελεσματικότητα».
Με άλλα λόγια: κάποιος που τουλάχιστον η κυβέρνηση Τραμπ ΠΡΕΠΕΙ να τον ακούσει. Αξέχαστο στις Βρυξέλλες: Πώς ο αντιπρόεδρος του Τραμπ, JD Vance, απλώς βγήκε από το κτίριο μέσω της κύριας εισόδου στη Σύνοδο Κορυφής AI στο Παρίσι, όταν η Ursula von der Leyen ξεκίνησε την απάντησή της στην επιθετική ομιλία του – καταλήγουν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
Σε αυτό το κείμενο από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης θα προσθέσω εν συντομία τα εξής:
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έστειλε τον προσωπικό της απεσταλμένο στην Ουάσιγκτον για εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ με στόχο την αποφυγή ενός εμπορικού πολέμου. Ο Τραμπ δεν χρειάζεται σχεδόν κανένα συμβιβασμό τώρα που «μύρισε τον ευρωπαϊκό φόβο» και θα επιμείνει μόνος του – να πληρώσουν δίκαια και να άρουν τους δασμούς σε βασικά αμερικανικά προϊόντα, αν θέλουν το ίδιο από τις ΗΠΑ προς τα δικά τους.
Μέτερ: Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-ΕΕ ξεκινά σήμερα. Γιατί ο Τραμπ δεν υποχωρεί και ποιος θα κερδίσει;
Θα ήθελα να σημειώσω ότι αυτές τις μέρες, στους διαδρόμους εντός της ΕΕ, συνειδητοποιώντας τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η ΕΕ, ακούγονται ακόμη και ιδέες να απαντήσουμε δραστικά στον Τραμπ εισάγοντας το ευρώ ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα στο εμπόριο – αντί του δολαρίου. Αν γινόταν κάτι τέτοιο – νομίζω ότι ένας εμπορικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ θα ήταν αναπόφευκτος γιατί ο Τραμπ δεν θα το συγχωρούσε αυτό. Μία από τις κύριες πολιτικές του είναι ακριβώς η προστασία του δολαρίου.
Greek 
English