Στις 16 Μαρτίου 2020, στις 8 μ.μ., ακριβώς πριν από πέντε χρόνια, ο Εμμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε τον περιορισμό του γαλλικού πληθυσμού . Δύο ημέρες αργότερα, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) άνοιξε διάπλατα τις πύλες της πίστωσης, ανακοινώνοντας ένα σχέδιο έκτακτης παρέμβασης 750 δισ. ευρώ (το οποίο τελικά θα ανέλθει στα 1.700 δισ. ευρώ). Είχε έρθει η ώρα για δωρεάν χρήματα. Οι κυβερνήσεις μπόρεσαν να δανειστούν όσο ποτέ άλλοτε, με επιτόκια γύρω στο μηδέν, για να πληρώσουν για την προσπάθεια υγείας, τους μισθούς των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να μείνουν στο σπίτι, να παρέχουν έκτακτα δάνεια σε επιχειρήσεις κ.λπ. Ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης όλης της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, έκανε ακριβώς το ίδιο.

Αυτή η διπλή επίδραση – η μαζική παρέμβαση της κεντρικής τράπεζας και το ιστορικό κρατικό χρέος – κράτησε τις οικονομίες όρθιες. Οικονομικά, ήταν ένα πείραμα πλήρους κλίμακας, πρακτικά άνευ προηγουμένου. «Ήταν μια σχολική περίπτωση ανάκαμψης μέσω της δημιουργίας εσόδων», εξηγεί ο Gilles Moëc, επικεφαλής οικονομολόγος στην Axa. Ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει, διαφορετικά θα ήταν και οικονομική καταστροφή, εκτός από καταστροφή για την υγεία, αλλά όλα αυτά έχουν κόστος. » Εκτίναξη του δημόσιου χρέους, βίαιη άνοδος του πληθωρισμού, κατακερματισμός του διεθνούς εμπορίου… Ο λογαριασμός ήταν σημαντικός και απέχει πολύ από το να πληρωθεί πλήρως.

Σας απομένει να διαβάσετε το 86,83% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.