Μεγάλη απογοήτευση για τους Βρετανούς ψαράδες. Είναι αλήθεια, πήραν κάποιες ποσοστώσεις σε κάποια ψάρια, αλλά ήλπιζαν σε περισσότερα.

Τις τελευταίες ημέρες των διαπραγματεύσεων μεταξύ του Μισέλ Μπαρνιέ και του Μπόρις Τζόνσον, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2020, ο Βρετανός πρωθυπουργός αναγκάστηκε να κάνει παραχωρήσεις για το θέμα αυτό. Σε αντάλλαγμα, έλαβε κάποιες χειρονομίες από τους Ευρωπαίους για θέματα που αφορούν τους κλάδους της αυτοκινητοβιομηχανίας και της βιομηχανίας, τα οποία βαραίνουν πολύ περισσότερο την οικονομία.

Στη συνέχεια, οι Brexiters υποσχέθηκαν ότι θα εγγυηθούν μια ζώνη αποκλεισμού αλιείας για τους Ευρωπαίους έως και 12 μίλια από την ακτή, αντί για 6 μίλια μέχρι τότε. Δεν κράτησαν την υπόσχεσή τους, το όριο είναι ακόμα 6 μίλια.

Τέλος, και το πιο σημαντικό, οι ψαράδες πρέπει να πουλήσουν τα ψάρια τους. Αλλά για κάποιους περίεργους πολιτιστικούς λόγους, οι Βρετανοί δεν τρώνε τα ψάρια που πιάνουν. Τα εξαιρετικά θαλασσινά της Σκωτίας, για παράδειγμα, εξάγονται σχεδόν όλα… στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτές οι εξαγωγές ήταν πολύ πιο δύσκολες μετά το Brexit. Κάθε αποστολή πρέπει να φέρει σφραγίδα από κτηνίατρο και πρέπει επίσης να συμπληρωθούν τα έγγραφα εξαγωγής, τα οποία είναι μακρά και περίπλοκα. Δεν είναι ανυπέρβλητο, αλλά απαιτεί χρόνο και κοστίζει χρήματα.

Ως αποτέλεσμα, οι μεγάλοι αλιείς και οι μεγάλοι εξαγωγείς έχουν προσαρμοστεί, αλλά έχουν επιβαρυνθεί με επιπλέον κόστος. Και οι μικροί εξαγωγείς προτίμησαν να εγκαταλείψουν τα λίγα φορτία που έστελναν στην ΕΕ.