Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον μια αξιόπιστη χώρα. Για κάποιους, η παρατήρηση δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο πόλεμος στο Ιράκ που ξεκίνησε το 2003 – με περισσότερους από 100.000 θανάτους, διαρκή περιφερειακή αποσταθεροποίηση και επιστροφή της ρωσικής επιρροής – είχε ήδη δείξει στον κόσμο τη ζημιά που προκάλεσε η στρατιωτική ύβρις των ΗΠΑ. Όμως, η τρέχουσα κρίση είναι νέα, γιατί θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια την καρδιά της οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και πολιτικής εξουσίας της χώρας, η οποία εμφανίζεται αποπροσανατολισμένη, που κυβερνάται από έναν ασταθή και ασταθή ηγέτη, χωρίς καμία δημοκρατική δύναμη.

Για να σκεφτούμε τι θα ακολουθήσει, πρέπει να κάνουμε έναν απολογισμό του τρέχοντος σημείου καμπής. Εάν οι Τραμπιστές ακολουθούν τέτοιες βάναυσες και απελπισμένες πολιτικές, είναι επειδή δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν στην οικονομική αποδυνάμωση της χώρας. Εκφρασμένο σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης —δηλαδή ως προς τον πραγματικό όγκο αγαθών, υπηρεσιών και εξοπλισμού που παράγονται κάθε χρόνο— το ΑΕΠ της Κίνας ξεπέρασε αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών το 2016. Επί του παρόντος είναι πάνω από 30% υψηλότερο και θα φτάσει το διπλάσιο από αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών έως το 2035. Η πραγματικότητα είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν τον έλεγχο του κόσμου.

Πιο σοβαρά, η συσσώρευση εμπορικών ελλειμμάτων έχει οδηγήσει το δημόσιο και ιδιωτικό εξωτερικό χρέος της χώρας σε άνευ προηγουμένου κλίμακα (70% του ΑΕΠ το 2025) . Η αύξηση των επιτοκίων θα μπορούσε να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να πληρώσουν στον υπόλοιπο κόσμο σημαντικές πληρωμές τόκων, κάτι που μέχρι στιγμής έχουν αποφύγει χάρη στον έλεγχό τους στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Έτσι πρέπει να διαβάσουμε την εκρηκτική πρόταση των Τραμπιστών οικονομολόγων , με στόχο τη φορολόγηση των τόκων που καταβάλλονται σε ξένους κατόχους αμερικανικών τίτλων. Ακόμη πιο άμεσα, ο Τραμπ θέλει να διασώσει τη χώρα του παίρνοντας ουκρανικά ορυκτά, καθώς και τη Γροιλανδία και τον Παναμά.

Τραμπ, αποικιοκρατικός ηγέτης απέτρεψε

Από ιστορικής σκοπιάς, αξίζει να σημειωθεί ότι το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ (περίπου 3% έως 4% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο κάθε χρόνο, από το 1995 έως το 2025) έχει μόνο ένα προηγούμενο για μια οικονομία αυτού του μεγέθους: είναι περίπου το μέσο εμπορικό έλλειμμα των μεγάλων ευρωπαϊκών αποικιακών δυνάμεων (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, η διαφορά μεταξύ 4 και 191). Αυτές οι χώρες είχαν τεράστια εξωτερικά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία τους κέρδισαν τόσους τόκους και μερίσματα που ήταν υπεραρκετά για να χρηματοδοτήσουν το εμπορικό τους έλλειμμα, ενώ συνέχιζαν να συσσωρεύουν χρέη στον υπόλοιπο κόσμο.

Σας απομένει να διαβάσετε το 60,25% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.