Μετά την εκλογική νίκη του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ τον Νοέμβριο του 2024, πολλοί παρατηρητές προέβλεψαν ότι η κυβέρνησή του θα καταστήσει τον Ινδο-Ειρηνικό κεντρικό επίκεντρο της ατζέντας της εξωτερικής πολιτικής του, απομακρύνοντας πόρους από την Ευρώπη και τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία για να το πράξει. Οι πρώτες οδηγίες από το Υπουργείο Άμυνας υποστηρίζουν αυτήν την ανάλυση.

Ωστόσο, όπως και στην πρώτη του θητεία από το 2017-2021, ο Τραμπ απέτυχε να διατυπώσει μια σαφή καταληκτική κατάσταση για τη σχέση ΗΠΑ-Κίνας και συχνά φαίνεται να αμφιταλαντεύεται μεταξύ πολλών πιθανών αποτελεσμάτων. Επιπλέον, οι αποκλίνουσες θέσεις και θέσεις των αξιωματούχων που στελεχώνουν την ομάδα εξωτερικής πολιτικής του αντικατοπτρίζουν την αβεβαιότητα του ίδιου του Τραμπ για το πώς θέλει να κατευθύνει τη σχέση μεγάλης ισχύος.

Για να είμαστε δίκαιοι, η κυβέρνηση του πρώην προέδρου Τζο Μπάιντεν αγωνίστηκε επίσης να καθορίσει με σαφήνεια ένα τελικό κράτος για τη στρατηγική της για την Κίνα. Αντίθετα, υιοθέτησε το μάντρα του «επενδύστε, ευθυγραμμίστε, ανταγωνίστε», με το σχέδιο να επενδύσει στην εγχώρια ανταγωνιστικότητα, την καινοτομία και τη δημοκρατία. ευθυγράμμιση με συμμάχους και εταίρους· και στη συνέχεια να αξιοποιήσει και τους δύο αυτούς πυλώνες για να ανταγωνιστεί αποτελεσματικά την Κίνα.