Η Βόρεια Κορέα συνεχίζει να επεκτείνει και να τελειοποιεί το πυρηνικό της οπλοστάσιο -μέσω της σμίκρυνσης της κεφαλής, της ανάπτυξης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και της προόδου στην τεχνολογία MIRV (πολλαπλά ανεξάρτητα στοχεύσιμα οχήματα επανεισόδου) – οι ανησυχίες του κοινού και των ελίτ στη Νότια Κορέα σχετικά με την αξιοπιστία της εκτεταμένης αποτροπής των ΗΠΑ έχουν ενταθεί. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Νότια Κορέα έχουν λάβει μέτρα για την ενίσχυση της αποτροπής μέσω στρατηγικών διαλόγων, διευρυμένων ασκήσεων και μηχανισμών πυρηνικών διαβουλεύσεων, εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες.

Αυτό το άρθρο δεν υποστηρίζει την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από τη Νότια Κορέα. Αντιθέτως, διερευνά ένα υποθετικό σενάριο: Πώς θα έμοιαζε ένα αξιόπιστο πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο της Νότιας Κορέας εάν το πλαίσιο της συμμαχίας διαβρωθεί και η δημόσια πίεση για πυρηνικό οπλισμό γινόταν πολιτικά ακαταμάχητη; Η μοντελοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου μπορεί να αποσαφηνίσει τους κινδύνους, τις απαιτήσεις και τις περιφερειακές συνέπειες που πρέπει να εξετάσουν τώρα οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι διαχειριστές συμμαχιών – προτού προκύψει ένα τέτοιο σημείο απόφασης.

Γιατί να μιλήσουμε για αυτό τώρα;

Η συζήτηση για τα πυρηνικά στη Νότια Κορέα δεν περιορίζεται πλέον σε περιθωριακές φωνές. Μια έρευνα του Κορεατικού Ινστιτούτου Εθνικής Ενοποίησης του 2024 διαπίστωσε ότι το 66 τοις εκατό των Νοτιοκορεατών υποστηρίζει την απόκτηση εγχώριου πυρηνικού οπλοστασίου . Εξέχοντες πολιτικοί και μελετητές υποστηρίζουν όλο και περισσότερο ότι η εκτεταμένη αποτροπή των ΗΠΑ μπορεί να μην είναι επαρκής για να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες ικανότητες και τις απειλές της Βόρειας Κορέας για αποσύνδεση της συμμαχίας σε μια κρίση.

Παρά τις θετικές εξελίξεις όπως η Πυρηνική Συμβουλευτική Ομάδα (NCG) που ξεκίνησε υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν-Γιουν, εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες για το εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διακινδύνευαν μια πυρηνική ανταλλαγή με τη Βόρεια Κορέα για την υπεράσπιση της Σεούλ. Σε αυτό το στρατηγικό πλαίσιο, το μοντέλο μιας πυρηνικής δύναμης της Νότιας Κορέας δεν είναι πλέον μια αφηρημένη άσκηση. Είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για να κατανοήσουμε πώς μπορεί να αλλάξει η δυναμική της αποτροπής και πώς θα μπορούσαν να αντιδράσουν οι περιφερειακοί παράγοντες.

Πώς θα ήταν μια πυρηνική δύναμη της Νότιας Κορέας;

Μια αξιόπιστη πυρηνική δύναμη της Νότιας Κορέας θα έδινε προτεραιότητα στη δυνατότητα επιβίωσης, στην ικανότητα δεύτερου χτυπήματος και στην ικανότητα πρόκλησης απαράδεκτης ζημιάς ως αντίποινα. Αυτή η λογική αντικατοπτρίζει τα μοντέλα « ελάχιστης αποτροπής » που ακολουθούν χώρες όπως η Κίνα και, σε κάποιο βαθμό, η Ινδία.

Για να πετύχει μια επιβιώσιμη στάση δεύτερου χτυπήματος, η Νότια Κορέα πιθανότατα θα χρειαζόταν μεταξύ 20 και 30 πυρηνικές κεφαλές. Αυτή η εκτίμηση αντικατοπτρίζει την ανάγκη απορρόφησης ενός πιθανού πρώτου χτυπήματος και διατήρησης της ικανότητας για αντίποινα κατά της κρίσιμης ηγεσίας και της στρατιωτικής υποδομής της Βόρειας Κορέας. Με τη Βόρεια Κορέα να εκτιμάται ότι κατέχει περίπου 50 κεφαλές , ο στόχος δεν θα ήταν η αριθμητική ισοτιμία, αλλά τα διασφαλισμένα αντίποινα.

Τα πιθανά συστήματα παράδοσης της Νότιας Κορέας μπορεί να περιλαμβάνουν:

Μαχητικά αεροσκάφη F-35A και F-15K προσαρμοσμένα για πυρηνική παράδοση. Βαλλιστικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς Hyunmoo-4 με βελτιωμένη ενσωμάτωση ωφέλιμου φορτίου. και μελλοντικά υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων με πυρηνική ενέργεια (SSBN), τα οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν το πιο επιζήσιμο συστατικό μιας πυρηνικής τριάδας – αν και μια τέτοια ικανότητα παραμένει τουλάχιστον μια δεκαετία από την υλοποίηση.

Οι αποδόσεις κεφαλής στην εμβέλεια 100 έως 300 κιλοτόνων θα ήταν πιθανώς βέλτιστες για να χτυπήσουν σκληρυμένους στόχους και αποθήκες ηγεσίας. Αυτό είναι σημαντικά υψηλότερο από τις περισσότερες τακτικές κεφαλές και αντανακλά μια στροφή προς τη στρατηγική αποτροπή και όχι τη χρήση στο πεδίο της μάχης.

Το υπάρχον Σύστημα Τριών Αξόνων της Νότιας Κορέας — Kill Chain (προληπτικός), KAMD (πυραυλική άμυνα) και KMPR (αντίποινα)—θα έπαιζε βοηθητικό ρόλο. Το Kill Chain και το KAMD θα ήταν ιδιαίτερα κρίσιμα για τον περιορισμό των ζημιών από ένα πρώτο χτύπημα της Βόρειας Κορέας, ενισχύοντας τη δυνατότητα επιβίωσης και την αξιοπιστία των ικανοτήτων αντιποίνων της Νότιας Κορέας.

Κίνδυνοι και Κόκκινες Γραμμές

Εν τω μεταξύ, οποιαδήποτε επιδίωξη πυρηνικών όπλων από τη Νότια Κορέα θα είχε σοβαρές διεθνείς, νομικές και συμμαχικές επιπτώσεις.

Πρώτον, η Νότια Κορέα έχει υπογράψει τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (NPT) και θα αντιμετωπίσει παγκόσμια καταδίκη και πιθανές κυρώσεις για την παραβίασή της. Μια τέτοια κίνηση θα διαβρώσει τα παγκόσμια πρότυπα μη διάδοσης και θα μπορούσε να προκαλέσει ένα φαινόμενο ντόμινο στην περιοχή.

Δεύτερον, θα μπορούσε να πιέσει τη συμμαχία ΗΠΑ-ROK. Ιστορικά, η Ουάσιγκτον αντιτάχθηκε στον πυρηνικό οπλισμό των συμμάχων, όπως φαίνεται στην πίεσή της στη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν τη δεκαετία του 1970. Μια πυρηνικά οπλισμένη Νότια Κορέα θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως απώλεια εμπιστοσύνης στην εκτεταμένη αποτροπή των ΗΠΑ, που ενδεχομένως θα οδηγήσει σε ρήξη της στρατηγικής συνεργασίας.

Τρίτον, η περιφερειακή αντίδραση θα ήταν γρήγορη. Η Κίνα μπορεί να απαντήσει με οικονομικά αντίποινα ή αυξημένες στρατιωτικές αναπτύξεις. Η Ιαπωνία θα μπορούσε να επαναξιολογήσει τη δική της πυρηνική στάση, οδηγώντας πιθανώς σε μια κούρσα εξοπλισμών στη Βορειοανατολική Ασία. Οι πολιτείες ASEAN και η Αυστραλία ενδέχεται να θεωρήσουν την εξέλιξη ως αποσταθεροποιητική και να κλιμακώσουν τις δικές τους αμυντικές στάσεις.

Οι εγχώριοι περιορισμοί είναι επίσης σημαντικοί. Ενώ η κοινή γνώμη μεταβάλλεται, νομικά εμπόδια όπως ο Νόμος για την Ατομική Ενέργεια της Νότιας Κορέας και η πολιτική αντίσταση από την κοινωνία των πολιτών και τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορούσαν να σταματήσουν ή να εκτροχιάσουν κάθε προσπάθεια πυρηνοποίησης.

Επιπτώσεις πολιτικής και τι πρέπει να παρακολουθήσετε

Ακόμα κι αν η Νότια Κορέα δεν επιλέξει ποτέ να επιδιώξει πυρηνικά όπλα, η αυξανόμενη υποστήριξη για μια τέτοια κίνηση είναι ένα προειδοποιητικό σήμα. Για να αποφευχθεί μια στρατηγική ρήξη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Νότια Κορέα θα πρέπει να εμβαθύνουν τις πυρηνικές διαβουλεύσεις, να αυξήσουν τη διαφάνεια στον σχεδιασμό της αποτροπής και να επιταχύνουν τη διαλειτουργικότητα στις δυνατότητες αντιπυραυλικής άμυνας και αντεπίθεσης.

Ταυτόχρονα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να αρχίσουν αθόρυβα να προετοιμάζονται για ακραία απρόοπτα. Αυτό περιλαμβάνει σχεδιασμό σεναρίων για προσαρμογή συμμαχίας, ενσωμάτωση διοίκησης και ελέγχου, διαχείριση κλιμάκωσης κρίσεων και συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης. Οι υπεύθυνοι για το σχεδιασμό θα πρέπει επίσης να εξετάσουν τον τρόπο επικοινωνίας με τους περιφερειακούς παράγοντες για να αποφευχθεί η εσφαλμένη αντίληψη και η τυχαία κλιμάκωση.

Η μοντελοποίηση ενός πυρηνικού αποτρεπτικού μέσου της Νότιας Κορέας δεν είναι πρόβλεψη, ούτε συνταγή. Αλλά σε μια περιοχή όπου η στρατηγική δυναμική εξελίσσεται γρήγορα και οι πυρηνικές απειλές δεν είναι πλέον θεωρητικές, είναι συνετό να σκεφτόμαστε το αδιανόητο. Με αυτόν τον τρόπο, η συμμαχία ΗΠΑ-ROK μπορεί να προετοιμαστεί καλύτερα για τις αποφάσεις που ελπίζει να μην αντιμετωπίσει ποτέ — και να ενισχύσει την αρχιτεκτονική αποτροπής που απαιτείται για την αποτροπή τους.

Τελικά, ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η Νότια Κορέα δεν χρειάζεται ποτέ να εξετάσει μια πυρηνική πορεία είναι να αντιμετωπίσει τους υποκείμενους φόβους που οδηγούν τη συζήτηση. Αυτό σημαίνει ενίσχυση της αξιοπιστίας της εκτεταμένης αποτροπής, βελτίωση των περιφερειακών μηχανισμών διαχείρισης κρίσεων και επένδυση σε συμβατικές και πυραυλικές αμυντικές δυνατότητες που καθιστούν τις πυρηνικές επιλογές λιγότερο ελκυστικές. Η στρατηγική φαντασία τώρα μπορεί να αποτρέψει τη στρατηγική αποτυχία αργότερα.

[Φωτογραφία από DALL·E]

Οι απόψεις και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι αυτές του συγγραφέα.

Ο Δρ Ju Hyung Kim υπηρετεί επί του παρόντος ως πρόεδρος στο Ινστιτούτο Διαχείρισης Ασφαλείας, μια δεξαμενή σκέψης στον τομέα της άμυνας που συνδέεται με την Εθνοσυνέλευση της Νότιας Κορέας. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα αμυντικά έργα και έχει παράσχει συμβουλές σε αρκετούς βασικούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Κοινών Επιτελείων της Δημοκρατίας της Κορέας, της Διοίκησης Προγράμματος Άμυνας Άμυνας, του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, του Korea Institute for Defense Analysis, του Agency for Defense Development και του Korea Research Institute for Defense Technology Planning and Advancement. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στις διεθνείς σχέσεις από το Εθνικό Μεταπτυχιακό Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών (GRIPS) στην Ιαπωνία, μεταπτυχιακό στη διαχείριση συγκρούσεων από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins School of Advanced International Studies (SAIS) και πτυχίο δημόσιας πολιτικής από το Graduate School of Public Administration (GSPA) του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σεούλ.