Φωτογραφία του Luke Hunt.

Σύμφωνα με τους περισσότερους ορισμούς, η Μιανμάρ είναι ένα αποτυχημένο κράτος. Ο στρατός έχει χάσει τον έλεγχο των συνόρων του, έχει τον απόλυτο έλεγχο μόλις στο 15 τοις εκατό της χώρας και δεν μπορεί να εξασφαλίσει προμήθειες τροφίμων και νερού στον πληθυσμό ούτε να παράσχει υγειονομική περίθαλψη ή εκπαίδευση στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.

Μια πρόσφατη προεκλογική απογραφή θα μπορούσε να καλύψει μόνο περίπου το μισό πληθυσμό. Ήταν ο Τομ Άντριους, ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Μιανμάρ, που έθεσε για πρώτη φορά την προοπτική ότι η Μιανμάρ ήταν ένα αποτυχημένο κράτος, μόλις πριν από δύο χρόνια.

Ο Bradley Murg, πολιτικός επιστήμονας και συνεργάτης του Ειρηνικού Φόρουμ, συνεχίζει από εκεί που το άφησε ο Andrews, σημειώνοντας ότι είναι ο Max Weber, ο Γερμανός κοινωνιολόγος, και η αντίληψή του για το «μονοπώλιο της βίας» ενός κράτους που παραμένει το κλειδί για την κατανόηση των αποτυχημένων κρατών.

Ένα «μονοπώλιο βίας» είναι η ιδέα ότι το κράτος είναι ο μόνος νόμιμος χρήστης της φυσικής βίας σε μια περιοχή και όπου αυτό το μονοπώλιο καταρρέει, ακολουθεί το χάος.

Ένας τετραετής εμφύλιος πόλεμος έδειξε ότι ο στρατός στη Μιανμάρ στερείται επίσης αυτό το χαρακτηριστικό.

Ωστόσο, ο αρχηγός της χούντας, Ανώτερος Στρατηγός Min Aung Hlaing εξακολουθεί να σχεδιάζει να διεξαγάγει εκλογές μέχρι τον Ιανουάριο, με τη χλιαρή υποστήριξη ορισμένων γειτόνων της ASEAN, και την Κίνα και τη Ρωσία, που προσδίδουν κάποια νομιμότητα στο στρατιωτικό καθεστώς.

Ο Murg μίλησε με τον Luke Hunt του The Diplomat για τις αποτυχημένες πολιτείες και τις προγραμματισμένες εκλογές, αλλά έχει υπόψη του ότι η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει θέσει τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής για την πλούσια σε πόρους χώρα – και αυτό που αποφασίζει η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να επηρεάσει την εξέλιξη των γεγονότων.