Αντιμέτωπη με το κύμα των Τραμπιστών, είναι επείγον η Ευρώπη να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και να προσφέρει στους πολίτες της και στον κόσμο ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης.

Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να ξεκινήσουμε απομακρυνόμενοι από τη διαρκή αυτο-υποτίμηση που πολύ συχνά παίρνει τη θέση του δημόσιου διαλόγου στην ήπειρό μας. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη σε πολλούς κυρίαρχους κύκλους, η Ευρώπη ζει πέρα από τις δυνατότητές της και πρέπει να σφίξει τα ζωνάρια. Η τελευταία εκδοχή αυτής της ομιλίας είναι ότι οι κοινωνικές δαπάνες πρέπει να περικοπούν προκειμένου να επικεντρωθούν στη μόνη προτεραιότητα που έχει σημασία: τον αγώνα με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαντιμίρ Πούτιν για τις στρατιωτικές δαπάνες.

Το πρόβλημα είναι ότι όλα σχετικά με αυτή τη διάγνωση είναι λάθος. Από οικονομική άποψη, η πραγματικότητα είναι ότι η Ευρώπη διαθέτει κάθε μέσο –αν αποδειχθεί χρήσιμο– για να επιδιώξει πολλούς στόχους ταυτόχρονα. Συγκεκριμένα, έχει εδώ και χρόνια σταθερά πλεονάσματα στο ισοζύγιο πληρωμών, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τεράστιο έλλειμμα. Με άλλα λόγια, οι τελευταίοι είναι αυτοί που ξοδεύουν στην επικράτειά τους περισσότερα από όσα παράγουν, ενώ η Ευρώπη κάνει ακριβώς το αντίθετο και συσσωρεύει τις οικονομίες της στον υπόλοιπο κόσμο (και κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες).

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, το μέσο ετήσιο πλεόνασμα στην Ευρώπη έφτασε το 2% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), κάτι που δεν έχει παρατηρηθεί για περισσότερο από έναν αιώνα. Παρατηρείται στη Νότια Ευρώπη καθώς και στη Γερμανία και τη Βόρεια Ευρώπη, με επίπεδα μερικές φορές να ξεπερνούν το 5% του ΑΕΠ σε ορισμένες χώρες. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συσσωρεύσει μέσο έλλειμμα περίπου 4% του ΑΕΠ τους από το 2010.

Η Γαλλία βρίσκεται στα μισά του δρόμου και έχει σχεδόν ισορροπημένο ισοζύγιο πληρωμών (με έλλειμμα μικρότερο του 1% του ΑΕΠ). Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη έχει πιο υγιή οικονομικά και χρηματοπιστωτικά μεγέθη από τις Ηνωμένες Πολιτείες – τόσο υγιή που ο πραγματικός κίνδυνος δεν δαπανάται από καιρό. Αντί για θεραπεία λιτότητας, η Ευρώπη χρειάζεται πάνω απ' όλα μια επενδυτική θεραπεία εάν θέλει να αποφύγει έναν αργό θάνατο, όπως δικαίως έχει διαγνώσει η έκθεση Ντράγκι .

Σας απομένει να διαβάσετε το 64,7% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.