Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται στη μέση μιας διπλωματικής έκρηξης . Από τη φιλοξενία των χθεσινών συνομιλιών μεταξύ Ουάσιγκτον και Κιέβου για τον πόλεμο στην Ουκρανία έως την τοποθέτηση του βασιλείου ως κεντρικό στα σχέδια της «επόμενης ημέρας» για τη μεταπολεμική Γάζα και την προσφορά βοήθειας για την αποσυμφόρηση των εντάσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν, το Ριάντ φαίνεται να είναι παντού. Αυτή η «ώθηση ειρήνης» συνδέεται με την πολιτική ατζέντα του Σαουδάραβα διαδόχου πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, γνωστού ως MBS – δηλαδή, την προσπάθειά του να αποκαταστήσει τη δική του εικόνα ενώ τοποθετεί το βασίλειο στην πρώτη γραμμή της γεωπολιτικής της Μέσης Ανατολής και ρίχνει τη Σαουδική Αραβία ως εποικοδομητικό παράγοντα στη διεθνή σκηνή.

Στον πυρήνα της, αυτή η διεθνής ώθηση από τη Σαουδική Αραβία συνδέεται στενά με την εσωτερική πολιτική στο εσωτερικό του βασιλείου, ιδιαίτερα τις προσπάθειες του MBS να διατηρήσει και να επεκτείνει τη δική του εξουσία. Η MBS ηγείται ενός νέου υπερεθνικιστικού έργου που έχει σχεδιαστεί για να αναδιαρθρώσει την εγχώρια «κυβερνητική συμφωνία» της χώρας και να μεταμορφώσει την παγκόσμια εικόνα του Ριάντ. Σχεδόν κάθε πολιτική της Σαουδικής Αραβίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό είναι ένα υποπροϊόν αυτού του νέου σχεδίου καθώς και των τελικών επιταγών του MBS για τη διατήρηση του καθεστώτος και την προβολή ισχύος. Κρίσιμη σε αυτή την προσπάθεια είναι η αναδιάρθρωση της οικονομίας της Σαουδικής Αραβίας προς μια βιώσιμη βάση εν αναμονή ενός μέλλοντος με μείωση των εσόδων από το πετρέλαιο. Το φιλόδοξο οικονομικό σχέδιο του MBS, το Vision 2030, είναι το οικονομικό θεμέλιο του νέου του εθνικιστικού σχεδίου, με στόχο να καθιερώσει τη Σαουδική Αραβία ως τον κύριο οικονομικό κόμβο της Μέσης Ανατολής και μια προσοδοφόρα αγορά για το διεθνές κεφάλαιο.

Για τον MBS, η επιτυχία αυτού του εθνικιστικού εγχειρήματος είναι υπαρξιακή. Είναι το νέο αυταρχικό θεμέλιο πάνω στο οποίο ο διάδοχος -ο ντε φάκτο κυβερνήτης του βασιλείου που έχει ήδη συγκεντρώσει περισσότερη δύναμη από οποιοδήποτε άτομο στην ιστορία του σαουδαραβικού κράτους- ελπίζει να βασίσει την εξουσία του. Αλλά η επιτυχία αυτού του οικιακού οράματος εξαρτάται από κάτι περισσότερο από τον απόλυτο έλεγχο στο σπίτι. Είναι συνυφασμένο με περιφερειακούς και διεθνείς στόχους, καθιστώντας το επίσης τον μοχλό της εξωτερικής πολιτικής της Σαουδικής Αραβίας.