Καθώς ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και η κυβέρνησή του άρχισαν να διαλύουν τα θεμέλια της διεθνούς τάξης και της παγκόσμιας ηγεσίας των ΗΠΑ και να απορρίπτουν την ήπια δύναμη πολλών δεκαετιών, είναι υποτιμητικό να πούμε ότι οι μεσαίες δυνάμεις όπως η Αυστραλία βρίσκονται σε εξαιρετικά λεπτή θέση.

Ο Τραμπ έχει απειλήσει τους συμμάχους με δασμούς, έχει εγκαταλείψει την Ουκρανία στα αρπακτικά της Ρωσίας ενώ προσπαθούσε να εξοπλίσει το Κίεβο από τους ορυκτούς τους πόρους και διεκδίκησε το κυρίαρχο έδαφος άλλων χωρών.

Ενώ τα θεμελιώδη της Αυστραλίας-Η.Π.Α. Η συμμαχία φαίνεται ότι παραμένει στη θέση της –προς το παρόν– πώς θα αντιδρούσε η κυβέρνηση εάν ο Τραμπ ή ο διαδικτυακός του σκύλος επίθεσης και ο «ειδικός κυβερνητικός υπάλληλος» Έλον Μασκ έστρεφαν την οργή τους για την Αυστραλία ή για μεγάλες διμερείς και περιφερειακές συμφωνίες στην Ασία;

Ήσυχη, αργή και σταθερή ήταν η προσέγγιση από την Καμπέρα μέχρι στιγμής: λυγίστε με το αεράκι και προσαρμοστείτε για να μιλήσετε τη γλώσσα του Τραμπ.

Η κυβέρνηση και οι ανώτεροι αξιωματούχοι προσπάθησαν να κάνουν την υπόθεση για την Αυστραλία όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα και με αυτοπεποίθηση, ενώ προσπαθούν να διατυπώσουν τα υπάρχοντα προγράμματα και δεσμεύσεις με τρόπο που να είναι συμβατός με το πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής του Υπουργού Εξωτερικών Marco Rubio : Αυτή η ενέργεια κάνει την Αμερική ασφαλέστερη, ισχυρότερη και πιο ευημερούσα;

Ένα παράδειγμα αυτού είναι ότι ο υπουργός Εμπορίου της Αυστραλίας Ντον Φάρελ έχει ήδη επικεντρωθεί στο να διαμορφώσει το κόστος των 368 δισεκατομμυρίων δολαρίων του προγράμματος AUKUS ως πιθανή επένδυση στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντί να τονίσει τον αποτρεπτικό σκοπό των νέων υποβρυχίων, όπως ήταν προηγουμένως ο κανόνας.

Ωστόσο, ο συναλλακτικός, εξορυκτικός χαρακτήρας της παρούσας εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ έχει ήδη γίνει προφανής.

Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Ishiba Shigeru προσπάθησε να στηρίξει τη συμμαχία τους με μια υποσχόμενη νέα επένδυση 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων στις ΗΠΑ, μαζί με την αγορά περισσότερου αμερικανικού φυσικού αερίου. Ο Τραμπ ζήτησε 500 δισεκατομμύρια δολάρια σε ορυκτές πηγές από την Ουκρανία σε αντάλλαγμα για την υποστήριξη που προσφέρθηκε μέχρι σήμερα.

Εν τω μεταξύ, οι αυστραλιανές εξαγωγές αλουμινίου και χάλυβα έχουν υποβληθεί σε δασμούς 25 τοις εκατό , ως μέρος μιας γενικής πολιτικής που δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ και άλλων. Απειλές έχουν διατυπωθεί κατά οποιασδήποτε χώρας επιδιώκει να επιβάλει ορισμένες μορφές ρύθμισης σε αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας όπως η Amazon και η Meta, και βασικοί εμπορικοί αξιωματούχοι του Trump έχουν σημειώσει τη δυσαρέσκειά τους με τον GST της Αυστραλίας και το Pharmaceutical Benefits Scheme.

Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή – αν και πραγματικά, έπρεπε να το είχαν κάνει πολύ νωρίτερα – είναι πού είναι οι κόκκινες γραμμές της Αυστραλίας; Σε τι θα έλεγε «όχι» η Αυστραλία αν το απαιτούσε ο κύριος σύμμαχός μας και ποιο κόστος είμαστε διατεθειμένοι να επιβαρυνθούμε για αυτήν την απόφαση;

Πόσα περισσότερα θα ήμασταν διατεθειμένοι να πληρώσουμε για να αποκτήσουμε υποβρύχια AUKUS αν μας ζητούσε ο Τραμπ; Πόση στρέβλωση της φορολογικής μας βάσης θα αντιμετωπίσουμε; Αξίζει η συμμαχία να παραιτηθεί από την προσιτή ιατρική και να παραδοθεί στην υφέρπουσα επιρροή της Big Tech; Ακόμη και με μη οικονομικούς όρους, σε ποιο σημείο θα απαιτούσε η εθνική υπερηφάνεια και η αυτοεκτίμηση να πάρουμε θέση;

Κοιτάζοντας στο εξωτερικό, ορισμένες ευρωπαϊκές δυνάμεις -κυρίως η Γερμανία μετά την εκλογή του νέου Καγκελαρίου Φρίντριχ Μερτς- μιλούν για την επιδίωξη «πραγματικής ανεξαρτησίας από τις ΗΠΑ» και αμφισβητούν το μέλλον του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου με τη σημερινή του μορφή. Ωστόσο, αυτή η εμπειρία είναι ελάχιστα διδακτική για την Αυστραλία, καθώς δεν μπορούμε αντ 'αυτού να ενωθούμε μαζί με ηπειρωτικούς συμμάχους και άλλα μέλη μιας ήδη εδραιωμένης πολιτικής και οικονομικής ένωσης, εάν αντιμετωπίζαμε την εγκατάλειψή μας από τον κύριο σύμμαχό μας.

Δεν υπάρχει, πολύ απλά, έτοιμος αντικαταστάτης των Ηνωμένων Πολιτειών στην εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της Αυστραλίας, είτε ως μεμονωμένο κράτος είτε ως μέρος ενός πολυμερούς θεσμού.

Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, για παράδειγμα, το AUKUS δεν θα μπορούσε να συνεχίσει ουσιαστικά. Η Αυστραλία θα έμενε χωρίς δυνατότητα αντικατάστασης υποβρυχίων, καθώς ακόμη και τα πλοία του Ηνωμένου Βασιλείου εξαρτώνται από την τεχνολογία πυρηνικών αντιδραστήρων των ΗΠΑ, η οποία δεν μπορεί να μοιραστεί με την Αυστραλία χωρίς την άδεια της Ουάσιγκτον.

Ομοίως, η αποτελεσματικότητα του Quad εξαρτάται από το οικονομικό και γεωπολιτικό βάρος των ΗΠΑ για να συμπληρώσει τα μοναδικά πλεονεκτήματα και συνεισφορές της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Ιαπωνίας. Επίσης, είναι απίθανο να συνεχιστεί εάν οι ΗΠΑ εγκαταλείψουν το πεδίο.

Όσο σημαντικοί κι αν είναι περιφερειακοί φορείς όπως η Ένωση Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και το Φόρουμ των Νήσων Ειρηνικού (PIF), δεν εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό με τη συμμαχία της Αυστραλίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι μεγαλύτεροι εταίροι του Ινδο-Ειρηνικού όπως η Ινδία, η Ινδονησία και η Ιαπωνία δεν έχουν ούτε τα μέσα ούτε την τάση να λειτουργήσουν ως εγγυητής ασφαλείας για την Αυστραλία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας ρόλος να διαδραματίσουν συνασπισμοί ομοϊδεατών μεσαίων δυνάμεων. Το να παραδοθούμε αμέσως σε μια δύναμη είναι σωστό, η νοοτροπία που τρώει σκύλο μόνο βλάπτει την ασφάλεια της Αυστραλίας, την περιφερειακή σταθερότητα και αυτή των μικρότερων πολιτειών. Η Αυστραλία επιδεικνύει ήδη στρατηγική πρόθεση επιδιώκοντας διμερείς συμφωνίες ασφάλειας με κράτη του Ειρηνικού και αναλαμβάνοντας έναν πιο σημαντικό και διαρκή ρόλο στην παροχή φυσικής και οικονομικής ασφάλειας σε ολόκληρη την περιοχή.

Άλλες πρωτοβουλίες όπως η Συνολική και Προοδευτική Συμφωνία για την Εμπορική Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης του Ειρηνικού (CPTPP) – της οποίας η Αυστραλία είναι η προεδρία το 2025 – συνεχίστηκαν χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ, επίσης. Σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, οι βασικοί κανόνες και πρακτικές θα πρέπει να εξακολουθούν να τηρούνται και να προστατεύονται.

Ωστόσο, αυτός ο ηγετικός ρόλος θα είχε σημαντικό οικονομικό κόστος.

Μια Αυστραλία που ήταν πλήρως αυτοδύναμη για όλες τις ανάγκες ασφαλείας της θα χρειαζόταν να ξοδέψει πολύ περισσότερα για την άμυνα από ό,τι τώρα. Θα απαιτούσε επίσης μια ουσιαστική αλλαγή της εθνικής μας νοοτροπίας μακριά από τον ιστορικά προτιμώμενο τρόπο λειτουργίας μας ως δευτερεύων συνεισφέρων στους συνασπισμούς που ηγούνται οι μεγάλες δυνάμεις. Η ευκαιρία για ουσιαστικό επιμερισμό των βαρών θα είχε εξαφανιστεί και θα ήμασταν σε μεγάλο βαθμό μόνοι μας.

Τούτου λεχθέντος, τίποτα από αυτά δεν είναι εγγυημένο ότι θα πραγματοποιηθεί.

Οι Αυστραλοί διπλωμάτες εργάζονται ακούραστα για να αναζητήσουν εξαιρέσεις από τους υφιστάμενους δασμούς και να αποτρέψουν τυχόν μελλοντικά μέτρα. Τουλάχιστον προς το παρόν, ίσως χρειαστεί να δαγκώσουμε τη γλώσσα μας για την επιδίωξη του εθνικού συμφέροντος και να κάνουμε το μακροπρόθεσμο παιχνίδι.

Για να αναβιώσουμε μια μονάδα μέτρησης Trump 1.0, είμαστε μόλις 3,5 Scaramucci σε αυτήν τη θητεία. Πολλά περισσότερα θα μπορούσαν να συμβούν τον επόμενο μήνα, πόσο μάλλον τα δύο χρόνια μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές ή τα τέσσερα χρόνια μέχρι το τέλος της προεδρίας του Τραμπ.

Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορούμε να ελέγξουμε, αλλά αυτή η διαδικασία ξεκινά με την αντιμετώπιση της πραγματικότητας και την αδιάλλακτη ματιά σε ό,τι έχει μεγαλύτερη σημασία για την Αυστραλία, χωρίς περιορισμούς από τους κανόνες, την ιστορία και τις πρακτικές που ο Τραμπ έχει δείξει ότι είναι πολύ πρόθυμος να απορρίψει και πώς μπορούμε να το πετύχουμε στον κόσμο όπως το βρίσκουμε τώρα – με ή χωρίς ηγεσία των ΗΠΑ.

Δημοσιεύτηκε αρχικά στο Creative Commons από το 360info ™.