Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν είχε τοποθετήσει την εκ περιτροπής προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία είχε η χώρα του το δεύτερο εξάμηνο του 2024, υπό το έμβλημα του MEGA, Make Europe great again , ως πρόκληση για την Ευρώπη που απεχθάνεται. Η βροντερή επιστροφή στον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ, πατέρα του συνθήματος MAGA, Make America great again , και φάρος της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, απαιτούσε επομένως η σύνοδος κορυφής των Patriots for Europe, της τρίτης ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου στη Μαδρίτη, να υιοθετήσει επίσης την κραυγή συγκέντρωσης MEGA.

Είμαστε μάρτυρες του σχηματισμού αυτής της «αντιδραστικής διεθνούς» που κατήγγειλε ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν; Αναδύεται ευρωπαϊκός κλάδος του Τραμπισμού; Η θριαμβευτική ατμόσφαιρα που περιέβαλε αυτή τη δημόσια συνάντηση, που διοργανώθηκε από το ισπανικό ακροδεξιό κόμμα Vox, μπορεί αναμφίβολα να εξηγηθεί από τον ισχυρό άνεμο που πνέει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η ελευθεριακή σταυροφορία του Αργεντινού προέδρου Χαβιέ Μιλέι, ο οποίος έστειλε ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα υποστήριξης στους Ευρωπαίους αδερφούς του, και ο τυφώνας Τραμπ έδωσαν στους Ευρωπαίους εθνικολαϊκιστές ηγέτες την αίσθηση ότι η ώρα της «επανεξόρμησης» – όρος που χρησιμοποιούν αρκετοί από αυτούς – είχε φτάσει στη Γηραιά Ήπειρο.

Η Marine Le Pen, ιδρύτρια του National Rally (RN), προτίμησε τον όρο «αναγέννηση» από τον όρο « reconquest» , για λόγους που είναι αναμφίβολα γαλλικοί. Βλέπει στην «πρόκληση εξουσίας» ότι η νίκη του Τραμπ αντιπροσωπεύει «μια προτροπή για μια ύπαρξη στον κόσμο που έρχεται, στην ιστορία που γράφεται».

Σημεία διαμάχης

Όπως και άλλοι ομιλητές, ωστόσο, ^{η κ.} Λεπέν δεν ξέφυγε από τις αντιφάσεις που έχουν σημαδέψει τις ομιλίες πολλών από αυτούς τους ακροδεξιούς ηγέτες. Υπάρχουν, φυσικά, τα σημεία που τους φέρνουν κοντά, από τον Βίκτορ Όρμπαν μέχρι τον Ματέο Σαλβίνι, ηγέτη της Ιταλικής Λίγκας, από τον Ολλανδό Γκέερτ Βίλντερς μέχρι τον Τσέχο Αντρέι Μπάμπις: η απόρριψη της μετανάστευσης και ο αντιισλαμικός λόγος, η αντίθεση στα περιβαλλοντικά πρότυπα και η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, η καταπολέμηση του «εγρήγορσης» και της πολυπολιτισμικότητας.

Υπάρχουν όμως και σημεία διαμάχης, και εκείνα για τα οποία κάποιοι από αυτούς προτίμησαν να σιωπήσουν. Ο Βίκτορ Όρμπαν επιτέθηκε στις δαπάνες της Ευρώπης για την υποστήριξη της Ουκρανίας σε «έναν απελπιστικό πόλεμο» , ένα θέμα που άλλοι απέφευγαν επιμελώς. Ο Σαντιάγο Αμπασκάλ, ο ηγέτης του Vox, εξέφρασε την υποστήριξή του στην Alice Weidel, υποψήφια του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) , αλλά δεν τον ακολούθησαν οι Ευρωπαίοι φίλοι του, που θεωρούν το AfD τοξικό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεν έγινε αναφορά στην πρόθεση του Προέδρου Τραμπ να επιβάλει δασμούς στην Ευρώπη, ούτε στην πρότασή του να εκδιώξει 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιους από τη Γάζα, ούτε στο αίτημά του για διπλασιασμό των ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών, ούτε στον στραγγαλισμό της ψηφιακής ολιγαρχίας στο αμερικανικό ομοσπονδιακό κράτος. Η Μαρίν Λεπέν, από την πλευρά της, απέφυγε να αντιμετωπίσει ένα φιλελεύθερο οικονομικό όραμα πολύ μακριά από το πρόγραμμα RN.

Σε μια εποχή που ορισμένοι κεντροδεξιοί πολιτικοί, όπως ο ηγέτης της Γερμανικής Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, Φρίντριχ Μερτς, διακινδυνεύουν μια αμφιλεγόμενη προσέγγιση με την ακροδεξιά, η «σύσκεψη κορυφής MEGA» έδειξε τις ασάφειες της δυναμικής των ηγετών της: τοποθετώντας τους εαυτούς τους στο φως του Τραμπ, ρίχνουν επίσης στο προσκήνιο τις ριζοσπαστικές πολιτικές της MAGA που προκαλούνται από την ανησυχία τους.