Από τότε που μπήκε στον Λευκό Οίκο μόλις πριν από δύο εβδομάδες, η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες περικόπτοντας τα προγράμματα της USAID, επιβάλλοντας δασμούς σε μεγάλους εμπορικούς εταίρους και εκδίδοντας μια λίστα με αιτήματα για τον υπόλοιπο κόσμο.

Στη Νοτιοανατολική Ασία, οι βαθιές περικοπές στη USAID έχουν ήδη οδηγήσει στην αναστολή ή τον περιορισμό ενός ευρέος φάσματος προγραμμάτων που στοχεύουν την εκκαθάριση ναρκοπεδίων, τις υπηρεσίες υγείας για τους πρόσφυγες και την εκπαίδευση, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις της περιοχής να πιάσουν τις τσέπες τους για να καλυφθούν αυτές οι ανθρωπιστικές ανάγκες.

Ο Bart Édes, καθηγητής πρακτικής στο Πανεπιστήμιο McGill και διακεκριμένος συνεργάτης στο Asia Pacific Foundation του Καναδά, μίλησε στο The Diplomat's Luke Hunt για τις προοπτικές για την Ένωση Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και τα 10 κράτη μέλη της υπό τη ριζικά αναδιαμορφωμένη εξωτερική πολιτική του Τραμπ.

Λέει ότι θα πρέπει να αναμένονται διακοπές στις αλυσίδες εφοδιασμού, ιδιαίτερα μεταξύ μεγάλων εξαγωγέων όπως η Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ και οι Φιλιππίνες.

«Η Ταϊλάνδη και ο υπόλοιπος κόσμος θα πρέπει να συνηθίσουν στο γεγονός ότι ο Τραμπ θέλει ένθερμα να επαναφέρει την παραγωγή στις ΗΠΑ», είπε.

Ο έλεγχος στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα παραμείνει κορυφαία προτεραιότητα και η κατεστραμμένη από τον πόλεμο Μιανμάρ – όπου η ASEAN απέτυχε να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο – θα μπορούσε επίσης να επικεντρωθεί, δεδομένης της σχέσης της χούντας με το Πεκίνο και της προοπτικής η Κίνα να βάλει μπότες στο έδαφος.

Το πόσο μικρότερες και λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες όπως η Καμπότζη, το Λάος και το Βιετνάμ θα εξαρτηθεί από τη σχέση τους με το Πεκίνο, καθώς ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας εντείνεται, απειλώντας να διχάσει ακόμη περισσότερο τον ASEAN.