Όποια και αν είναι η περίπτωση, προσβλέπουμε σε μια πολύ συναρπαστική συνέχεια του 2025, στο οποίο έχουμε ήδη εισέλθει με εξαιρετικά ταραχώδη τρόπο – κυρίως λόγω της «πολιτικής ανεμοστρόβιλου» του Τραμπ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Τις τελευταίες ημέρες, κατά καιρούς έχουν προκύψει απόψεις για ένα πιθανό εμπόριο μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του Ρώσου ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν , όταν πρόκειται για την επίτευξη συμφωνίας για την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης. Ειδικά δεδομένου ότι η μέθοδος «μέγιστης πίεσης» του Τραμπ που εφαρμόζει σε ορισμένες χώρες που είναι, ρεαλιστικά, πολύ πιο αδύναμες από όλες τις παραμέτρους από τις ΗΠΑ , και την οποία σκοπεύει να συνεχίσει να εφαρμόζει ως το «πιο αξιόπιστο διπλωματικό εργαλείο» για την επίτευξη των στρατηγικών του στόχων είναι απίθανο να λειτουργήσει με τον Πούτιν, οπότε οι συναλλαγές είναι αναγκαίες.

Όπως και να έχει, όσον αφορά την Ουκρανία και τις παγκόσμιες γεωπολιτικές σχέσεις συνολικά – αντιμετωπίζουμε έναν πραγματικό διαπραγματευτικό πόλεμο, όχι λιγότερο περίπλοκο από αυτόν που διεξάγεται στα πεδία των ουκρανικών μαχών.

Το να μιλάς με τον Πούτιν από ανώτερη θέση ή από θέση απειλών ή την επιβολή νέων κυρώσεων δεν είναι δυνατό – και αυτό το γνωρίζουν όλοι πολύ καλά, και πολλοί στη Δύση έχουν πειστεί γι' αυτό τις τελευταίες δυόμισι δεκαετίες ότι ο Πούτιν βρίσκεται στο τιμόνι της Ρωσίας, και ειδικά τα τελευταία τρία χρόνια.

Γιατί ένα πράγμα είναι η πολιτική ρητορική που μεταδίδεται για «εγχώρια χρήση» ή για να διατηρήσει μια εικόνα στον κόσμο ως ανυποχώρητος ηγέτης στον οποίο όλοι πρέπει να υπακούουν (Τραμπ), και κάτι εντελώς διαφορετικό είναι η πραγματικότητα που ξεκινά από το απλό γεγονός ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι οι μόνες παγκόσμιες πυρηνικές υπερδυνάμεις, οι οποίες, ως εκ τούτου, δεν έχουν την ικανότητα να επιβάλλουν λύσεις με τη βία μεταξύ τους κλιμακωθεί πολύ γρήγορα σε πυρηνική σύγκρουση ή γενικό κατακλυσμό.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τις παρασκηνιακές συνομιλίες ΗΠΑ-Ρωσίας που διεξάγονται τις τελευταίες ημέρες (και πιθανότατα από την αρχή της νέας θητείας Τραμπ) κεκλεισμένων των θυρών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας – με στόχο τη δημιουργία υποθέσεων και την προετοιμασία του εδάφους για την έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων. Μετά τη μακρά άρνηση της Μόσχας ότι πραγματοποιούνταν αυτές οι συνομιλίες (και ο Τραμπ το δήλωσε επιφυλακτικά σε πολλές περιπτώσεις), προχθές, ο εκπρόσωπος του Πούτιν Ντμίτρι Πεσκόφ το επιβεβαίωσε τελικά επισήμως, λέγοντας ότι αυτές οι συνομιλίες εντάθηκαν τις τελευταίες ημέρες μέσω ορισμένων αμοιβαίων καναλιών.

Μόσχα: Οι προετοιμασίες για τη συνάντηση Πούτιν-Τραμπ τώρα σε «ανώτερο στάδιο»

Δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία

Αλλά ας επιστρέψουμε στο κατάστημα. Ως μέρος των αναλυτικών φαντασιώσεων για το τι μπορεί και σκοπεύει να δώσει η κάθε πλευρά στην άλλη για να καταλήξει σε συμφωνία (είναι ενδιαφέρον ότι οι διαπραγματεύσεις φαίνεται ότι προορίζονται πρωτίστως να διευθύνονται από τον Τραμπ και τον Πούτιν, όχι ο Πούτιν και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι – λες και οι ΗΠΑ είναι συμβαλλόμενο μέρος στη σύγκρουση ιδρύματα, που υπολογίζονται σε περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα οποία το μεγαλύτερο μέρος βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Αποθετηρίου στο Βέλγιο, ενώ ένα μικρότερο ποσό ρωσικών περιουσιακών στοιχείων βρίσκεται στις ΗΠΑ, πράγμα λογικό: οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Ρωσίας και ΕΕ πριν από τον Ουκρανικό πόλεμο ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερες από τις ΗΠΑ-Ρωσικές.

Ωστόσο, αν κάποιος πιστεύει ότι η Μόσχα θα μπορούσε να ανταλλάξει τα αιματηρά και επίπονα αποκτηθέντα «περιουσιακά της στοιχεία» σε ουκρανικό έδαφος στον σχεδόν τριετή πόλεμο με αντάλλαγμα τα οικονομικά της περιουσιακά στοιχεία, θα μπορούσε να κάνει πολύ λάθος.

Συγκεκριμένα, την Παρασκευή, έφτασε η είδηση ότι η Ρωσία σκοπεύει να επεκτείνει τις εξουσίες της για κατάσχεση παγωμένων περιουσιακών στοιχείων ξένων εταιρειών και επενδυτών. Αυτό ανέφερε το Reuters, επικαλούμενο δύο ενημερωμένες πηγές, και ανέφερε η πύλη Yahoo.

Αυτή την εβδομάδα, η νομοθετική επιτροπή της ρωσικής κυβέρνησης ενέκρινε νομοσχέδιο που ορίζει τη διαδικασία κατάσχεσης ξένων περιουσιακών στοιχείων στη Ρωσία ως απάντηση σε παρόμοιες ενέργειες άλλων κρατών με ρωσική περιουσία, ανοίγοντας το δρόμο για τη συζήτησή του στην Κρατική Δούμα.

Σημειώνεται ότι αυτό το νομοσχέδιο, που συντάχθηκε από το ρωσικό υπουργείο Δικαιοσύνης, είναι συνέπεια διατάγματος που υπεγράφη από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν τον Μάιο του 2024 και αφορά αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία και τίτλους που η Ρωσία μπορεί να ορίσει ως αποζημίωση για τυχόν ζημίες που προκλήθηκαν ως αποτέλεσμα της κατάσχεσης παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σύμφωνα με πηγές, ο νέος νόμος θα επεκτείνει αυτό το πεδίο εφαρμογής σε όλα τα λεγόμενα εχθρικά κράτη που επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία. Οι αποφάσεις θα εκτελεστούν μέσω αιτήσεων που θα κατατεθούν στο διαιτητικό δικαστήριο από κυβερνητικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας και του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα. Οι κατηγορούμενοι θα είναι ξένα κράτη που κατέσχεσαν ρωσικά περιουσιακά στοιχεία.

Μια πηγή που γνωρίζει τις συζητήσεις είπε ότι οι λογαριασμοί τύπου C, οι οποίοι έχουν αποκλειστεί, θα μπορούσαν τελικά να γίνουν στόχοι, εκτός εάν η Μόσχα κάνει εξαίρεση.

Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα σε πολλούς ξένους επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων ιδιωτών και μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων στις ΗΠΑ των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι παγιδευμένα σε αυτούς τους λογαριασμούς.

Μετρητής για το «προηγούμενο» στις αλλαγές στα κρατικά σύνορα: Ψέματα και διπλά μέτρα και σταθμά

Σύναψη

Έτσι, αν κρίνουμε από αυτή την είδηση, η Ρωσία, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα των δεσμευμένων περιουσιακών στοιχείων, σκοπεύει να τηρήσει μια πολιτική αμοιβαιότητας, δηλ. Όπως κάνεις εσύ σε μένα, έτσι κάνω και εγώ σε σένα . Το «timing» που επέλεξε η Μόσχα να θέσει το προαναφερθέν νομοσχέδιο στη διαδικασία υιοθέτησης (αυτή τη στιγμή, ενώ το διάταγμα του Πούτιν, όπως προαναφέρθηκε, υπογράφηκε σχεδόν πριν από ένα χρόνο) δείχνει ότι ένας από τους στόχους της είναι αναμφίβολα να αφαιρέσει από τον Τραμπ το ατού των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων ως μέσο πίεσης για επίτευξη ευνοϊκότερων όρων για μια συμφωνία τερματισμού του ουκρανικού πολέμου.

Διότι αν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση αρχίσουν να ξοδεύουν το κεφάλαιο των αποθηκευμένων ρωσικών κεφαλαίων (οι τόκοι που κερδίζει η Ρωσία σε αυτά έχει ήδη αρχίσει να χρησιμοποιείται και να αποστέλλεται ως βοήθεια στην Ουκρανία για ανοικοδόμηση – η ΕΕ το ξεκίνησε πρώτη) – κάτι που δεν τολμούν να το κάνουν προς το παρόν γιατί είναι εντελώς παράνομο και μπορεί να έχει πολύ αρνητικές συνέπειες για την ίδια τη Δύση να αντεπιτεθούν με κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της Δύσης, που περιλαμβάνουν μετοχές σε ιδιοκτησιακές δομές, ακίνητα κ.λπ. Η Μόσχα εκτιμά ότι αυτά τα περιουσιακά στοιχεία είναι τουλάχιστον εξίσου πολύτιμα με τα παγωμένα χρηματοοικονομικά της περιουσιακά στοιχεία στα δυτικά ιδρύματα.

Λοιπόν, ας επιστρέψουμε στην αρχή αυτής της ιστορίας: είναι σαφές ότι η Ρωσία, στις συνομιλίες της με τον Τραμπ, δεν σκοπεύει να αναλάβει το ρόλο της Κολομβίας, του Παναμά, του Μεξικού, του Καναδά ή της Γροιλανδίας, με την οποία ο Τραμπ «σιωπά» όπως και όποτε θέλει (αν και ακόμη και εδώ δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο θα είναι τελικά το παιχνίδι της μέγιστης πίεσης του).

Zoran Meter: Το παιχνίδι αλλάζει. Να τι επιφυλάσσουν στον κόσμο ο Τραμπ και ο Πούτιν

Όπως και να έχει, ανυπομονούμε για ένα πολύ συναρπαστικό 2025, στο οποίο έχουμε ήδη εισέλθει με εξαιρετικά ταραχώδη τρόπο – κυρίως λόγω της «πολιτικής ανεμοστρόβιλου» του Τραμπ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.