Όταν οι ψηφοφόροι των ΗΠΑ πάνε στις κάλπες τον Νοέμβριο για να επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρο της χώρας, θα επιλέξουν επίσης ανάμεσα σε δύο πιθανά μέλλοντα: ένα στο οποίο οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την κλιματική κρίση στο εσωτερικό και είναι ενεργός εταίρος στις πολυμερείς προσπάθειες να το κάνουν στο εξωτερικό. Το άλλο στο οποίο η χώρα υποχωρεί από τις παγκόσμιες συμφωνίες για το κλίμα και τις εγχώριες περιβαλλοντικές πολιτικές, και διπλασιάζει τη χρήση ορυκτών καυσίμων.

Το πρώτο θα αντιπροσώπευε τη συνέχιση και τη διεύρυνση της ατζέντας του Προέδρου Τζο Μπάιντεν για τις κλιματικές αλλαγές και τις ενεργειακές πολιτικές, την οποία η Αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις –η υποψήφια των Δημοκρατικών– έχει υιοθετήσει ως δική της. Το δεύτερο θα ήταν η ατζέντα του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων, σε περίπτωση που επιστρέψει στον Λευκό Οίκο.

Μια απόκλιση από τις τρέχουσες πολιτικές των ΗΠΑ θα είχε εκτεταμένες παγκόσμιες συνέπειες, ειδικά όταν μια πορεία προς τις καθαρές μηδενικές εκπομπές άνθρακα που αποφεύγει τα χειρότερα προβλεπόμενα σενάρια για το κλίμα είναι εφικτή και οικονομικά επωφελής.