Τα αποτελέσματα των χθεσινών γενικών εκλογών στην Πορτογαλία έδειξαν ότι τα δύο μετριοπαθή κόμματα της χώρας, οι Σοσιαλιστές και η Δημοκρατική Συμμαχία, κέρδισαν το καθένα περίπου το 29 τοις εκατό των ψήφων, με περίπου το 99 τοις εκατό των εκλογικών περιφερειών να έχουν καταμετρήσει τα ψηφοδέλτιά τους. Εν τω μεταξύ, το λαϊκιστικό ακροδεξιό κόμμα Chega σημείωσε άνοδο στη στήριξη, με πάνω από 18 τοις εκατό των ψήφων. ( Νιου Γιορκ Ταιμς )

Η αποδοχή μας

Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Πορτογαλία δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί, με τέσσερις κοινοβουλευτικές έδρες που εκπροσωπούν τους ψηφοφόρους στο εξωτερικό να έχουν ακόμη καθοριστεί. Ωστόσο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα παραδέχτηκε ακόμα την ήττα χθες το βράδυ, ανοίγοντας το δρόμο στον Λουίς Μαυροβούνιο, τον ηγέτη του μεγάλου κόμματος εντός της κεντροδεξιάς Δημοκρατικής Συμμαχίας, να σχηματίσει κυβέρνηση.

Δεν είναι σαφές πώς θα το κάνει το Μαυροβούνιο, ωστόσο, καθώς απέκλεισε το ενδεχόμενο σχηματισμού συνασπισμού με την Τσέγκα, η οποία υπερδιπλασίασε το ποσοστό ψήφων του από τις εκλογές μόλις πριν από δύο χρόνια. Η άνοδος της υποστήριξης για το λαϊκιστικό κόμμα σηματοδοτεί το τέλος αυτού που συχνά αποκαλείται πορτογαλική «εξαίρεση», καθώς η χώρα ήταν μέχρι χθες μια από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες όπου η ακροδεξιά παρέμενε εκλογικά άσχετη.

Σε αυτή την περίπτωση, η άνοδος του Τσέγκα εξαρτιόταν κάπως από τις συγκεκριμένες συνθήκες που οδήγησαν σε αυτές τις πρόωρες εκλογές. Μέχρι τον Νοέμβριο, ο πρώην πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα ηγήθηκε ενός δημοφιλούς Σοσιαλιστικού Κόμματος που βρισκόταν στην εξουσία για οκτώ χρόνια και κατείχε την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Ένα σκάνδαλο διαφθοράς τα ανέτρεψε όλα αυτά, ανοίγοντας το δρόμο για αυτά τα αποτελέσματα.

Ωστόσο, η αύξηση της υποστήριξης της Chega ακολουθεί τη γνωστή πλέον τάση που παρατηρείται σε όλη την Ευρώπη. Φυσικά, τα διάφορα ακροδεξιά κόμματα και οι ηγέτες σε όλη την ήπειρο έχουν σημαντικές διαφορές , αλλά όλα έχουν κερδίσει δημοτικότητα την τελευταία δεκαετία αξιοποιώντας παρόμοια παράπονα—δηλαδή την οικονομική ανασφάλεια και τον εθνικισμό.

Σε ορισμένες χώρες -ιδίως την Ιταλία και τη Σουηδία- είτε κυβερνούν ως μέρος ενός συνασπισμού είτε παρέχουν κρίσιμη κοινοβουλευτική υποστήριξη στις μειονοτικές κεντροδεξιές κυβερνήσεις. Αλλά αλλού, παρά την αυξανόμενη δημοτικότητά τους, τα ακροδεξιά κόμματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό περιορισμένα σε ρόλο spoiler, ανίκανα να εισέλθουν ή να σχηματίσουν κυβερνήσεις συνασπισμού, πόσο μάλλον να κυβερνήσουν μόνα τους, όπως υπογραμμίζουν τα πρόσφατα αποτελέσματα στην Ισπανία , την Ολλανδία και, τώρα, την Πορτογαλία.

Ευρύτερα, τα εκλογικά αποτελέσματα της Πορτογαλίας μιλούν για το πόσο ρήγμα έχει καταστεί το πολιτικό τοπίο της Ευρώπης, με τα καθιερωμένα και νεοσύστατα κόμματα να δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να κερδίσουν πλειοψηφίες και να στενεύει ο δρόμος για το σχηματισμό κυβερνητικών συνασπισμών. Αφού απολάμβανε δεκαετίες ως επί το πλείστον σταθερής διακυβέρνησης, η Πορτογαλία βρίσκεται τώρα στο ίδιο σκάφος, με το πολιτικό της μέλλον σε έναν πιο δόλιο δρόμο από αυτόν που έχει συνηθίσει η χώρα.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε νέα νομοθεσία για τη νομιμοποίηση της «βοήθειας στον θάνατο», επιτρέποντας στους ενήλικες που αντιμετωπίζουν ασθένειες στο τέλος της ζωής τους να λαμβάνουν θανατηφόρα φάρμακα. Η απόφαση έρχεται αφού μια συνέλευση σχεδόν 200 Γάλλων πολιτών ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία μια έκθεση που συνιστά στη Γαλλία να άρει την απαγόρευση της ιατρικής ευθανασίας και να υποβοηθήσει την αυτοκτονία σε συγκεκριμένες περιστάσεις.

Η έκθεση θεωρήθηκε επίσης από πολλούς ως απόδειξη της επιτυχίας των συνελεύσεων πολιτών που αποτελούνταν από μια τυχαία επιλογή ανθρώπων. Οι συνελεύσεις πολιτών έχουν γίνει όλο και πιο δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια, ειδικά ως τρόπος αντιμετώπισης της αυξανόμενης απάθειας των ψηφοφόρων, της πολιτικής πόλωσης και του αντικατεστημένου αισθήματος στις δημοκρατίες, όπως έγραψε πέρυσι ο Hugh Pope.

Η ταινία «The Zone of Interest» του Ηνωμένου Βασιλείου κέρδισε χθες το βραβείο Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας μεγάλου μήκους στα 96α Βραβεία Όσκαρ, ξεπερνώντας ταινίες που εκπροσωπούν την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία.

Καλύτερης διεθνούς ταινίας μεγάλου μήκους είναι η πιο γεωπολιτική κατηγορία των Όσκαρ, επειδή τεχνικά το βραβείο δεν απονέμεται σε μια ταινία, αλλά σε μια χώρα συνολικά. Όπως έγραψε ο Jakob Cansler του WPR τον περασμένο μήνα, αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά ελαττώματα της κατηγορίας, τα οποία όχι μόνο την έχουν πολιτικοποιήσει και συχνά άδικη, αλλά και την εμπόδισαν να εκπληρώσει τον σκοπό της.

Η Χεζμπολάχ με έδρα τον Λίβανο ανακοίνωσε ότι εξαπέλυσε επίθεση με πολλαπλά μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε φυλάκιο ισραηλινής αεράμυνας πέρα από τα σύνορα. Οι δύο πλευρές έχουν εγκλωβιστεί σε περιορισμένη αλλά θανάσιμη σύγκρουση από τον Οκτώβριο, με τη βία να κινδυνεύει να κλιμακωθεί σε έναν πληρέστερο, πιο καταστροφικό πόλεμο. Όπως έγραψε ο Sam Heller την περασμένη εβδομάδα , η αποκλιμάκωση είναι απίθανη χωρίς κατάπαυση του πυρός στη Γάζα.

Στην Ολλανδία , οι συνομιλίες σχηματισμού κυβέρνησης παραμένουν σε αδιέξοδο μετά τη διακοπή των διαπραγματεύσεων τον περασμένο μήνα, καθώς ο νικητής των εθνικών εκλογών τον Νοέμβριο, ο ακροδεξιός ηγέτης Geert Wilders, αγωνίστηκε να κρατήσει μαζί έναν συνασπισμό για να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας. Όπως έγραψε η Frida Ghitis τον περασμένο μήνα, το αδιέξοδο υπογραμμίζει το τρέχον παράδοξο στην ολλανδική πολιτική σκηνή.