Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε σε ομιλία του νωρίτερα σήμερα ότι η βαθύτερη εμπλοκή της Δύσης στον πόλεμο στην Ουκρανία «εγείρει την πραγματική απειλή μιας πυρηνικής σύγκρουσης». Τα σχόλιά του ήταν μια άμεση απάντηση στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δήλωσε τη Δευτέρα ότι η αποστολή δυτικών χερσαίων δυνάμεων στην Ουκρανία δεν μπορεί να «αποκλείεται». ( AP )

Η αποδοχή μας

Τα σχόλια του Μακρόν είναι τα τελευταία σε μια μακρά σειρά εμπρηστικών δημόσιων παρατηρήσεων του Γάλλου προέδρου, όχι μόνο για τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και για άλλα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις ΗΠΑ-Ευρώπης . Μερικές φορές αυτά τα σχόλια φαίνονται προμελετημένα, ενώ σε άλλες φαίνονται αυθόρμητα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, συνήθως έχουν εξυπηρετήσει τον σκοπό του Μακρόν να ταρακουνήσει το status quo εξαναγκάζοντας τις ιδιωτικές συνομιλίες στη δημόσια σφαίρα και, ίσως το πιο σημαντικό, κρατώντας τον εαυτό του στο επίκεντρο της αφήγησης.

Φυσικά, αυτό μερικές φορές μπορεί να είναι αντιπαραγωγικό. Στις αρχές του πολέμου, ο Μακρόν επικρίθηκε επειδή εξέφρασε επανειλημμένα μια διφορούμενη θέση σχετικά με τις προοπτικές μιας διαπραγματευτικής διευθέτησης με τη Ρωσία και αργότερα επειδή εξέφρασε τον σκεπτικισμό του για τη θέση της Ουκρανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και οι δύο θεωρήθηκαν ότι υπονομεύουν την πολεμική προσπάθεια του Κιέβου καθώς και την ευρωπαϊκή ενότητα. Σε κάτι σαν διόρθωση πορείας, ο Μακρόν προσπάθησε από τότε να τοποθετήσει τη Γαλλία στην αιχμή της υποστήριξης προς την Ουκρανία.

Αυτό φαίνεται να συμβαίνει εδώ, με ανάμεικτα αποτελέσματα. Από τη μία πλευρά, τα σχόλια του Μακρόν τη Δευτέρα υπογράμμισαν δημοσίως τις διχάσεις εντός της Δύσης για το θέμα της αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία, με τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις περισσότερες χώρες της ΕΕ να αποκλείουν αμέσως την ιδέα. Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, συγκεκριμένα, απέρριψε την ιδέα, γράφοντας στο Twitter «Δεν θα υπάρχουν χερσαία στρατεύματα από ευρωπαϊκές χώρες ή ΝΑΤΟ».

Από την άλλη πλευρά, ο Μακρόν είχε δίκιο λέγοντας, φαινομενικά εν αναμονή της απάντησης του Σολτς, ότι «κάποιος από τους ανθρώπους που λένε «ποτέ, ποτέ» σήμερα» είπε επίσης το ίδιο πράγμα για την αποστολή τανκ και άλλων όπλων μεγάλου εισιτηρίου. προς την Ουκρανία. Αναγκάζοντας το θέμα στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης, όπου οι γραμμές μάχης γίνονται ορατές και επομένως υπόκεινται σε πίεση, ο Μακρόν μπορεί να έχει προωθήσει την μπάλα. Τουλάχιστον, κατάφερε να ανακινήσει τις συζητήσεις για το πώς η Ευρώπη μπορεί να βοηθήσει καλύτερα την Ουκρανία.

Και ενώ είναι απίθανο στο εγγύς μέλλον, η ανάπτυξη δυνάμεων στην Ουκρανία μπορεί τελικά να καταλήξει να είναι η πιο ρεαλιστική επιλογή για την Ευρώπη για να βοηθήσει την Ουκρανία να αποκρούσει τις πρόσφατες προόδους της Ρωσίας, δεδομένου ότι η ικανότητα της Ουάσιγκτον να συνεχίσει να βοηθά το Κίεβο αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο και η Ευρώπη δεν διαθέτει την ικανότητα για να αναπληρώσει τις αποστολές όπλων και πυρομαχικών των ΗΠΑ.

Η απειλή του Πούτιν να αντιμετωπίσει την κίνηση ως κόκκινη γραμμή που θα προκαλούσε πυρηνικό πόλεμο δεν πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, αλλά ούτε και χωρίς κριτική. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν ήδη επιχειρήσει σε ζώνες σύγκρουσης όπου βρίσκονταν ρωσικές δυνάμεις, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και πιο πρόσφατα στη Συρία, όπου η Τουρκία – μέλος του ΝΑΤΟ – κατέρριψε ένα ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος το 2015. Παρά τον συναγερμό για το ενδεχόμενο εκείνο το περιστατικό για να δημιουργήσει μια αναμέτρηση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, εξομαλύνθηκε γρήγορα και από τις δύο πλευρές.

Υπάρχουν προφανώς σημαντικές διαφορές μεταξύ του πολέμου στην Ουκρανία και εκείνων των προηγούμενων συγκρούσεων. Όμως, όπως τόνισε ο Μακρόν, εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν πραγματικά να βεβαιωθούν ότι η Ρωσία θα χάσει στην Ουκρανία, οι δυτικές μπότες στο έδαφος μπορεί σύντομα να είναι η μόνη εφικτή επιλογή για να το κάνουν. Και αν υπάρχει μια μέθοδος για την τρέλα του Μακρόν, αυτή είναι ότι η ιδέα φαίνεται ήδη λίγο λιγότερο τραβηγμένη σήμερα από ό,τι την Κυριακή.

Οι διελεύσεις μεταναστών μέσω του Darien Gap έχουν ουσιαστικά σταματήσει, τουλάχιστον προσωρινά, αφού οι εταιρείες πλοίων ανέστειλαν τις διελεύσεις από δύο πόλεις της βόρειας Κολομβίας μέχρι την είσοδο του διαδρόμου της ζούγκλας που απλώνεται στα σύνορα με τον Παναμά . Η αναστολή ακολουθεί τις συλλήψεις από τις κολομβιανές αρχές δύο καπεταναίων σκαφών για μεταφορά μεταναστών.

Οι επικίνδυνες διελεύσεις μέσω του Darien Gap έχουν γίνει μια μεγάλη ανθρωπιστική πρόκληση, με πάνω από μισό εκατομμύριο μετανάστες να κάνουν το ταξίδι πέρυσι, πολλοί από τους οποίους πέθαναν στην πορεία. Όπως έγραψε πρόσφατα η Anushka Srivastava, οποιαδήποτε λύση στην κρίση πρέπει να περιλαμβάνει επενδύσεις σε παραμεθόριες κοινότητες, οι οικονομίες των οποίων βασίζονται πλέον στους μετανάστες.

Η Γαλλία έκανε ένα σημαντικό βήμα προς την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των αμβλώσεων στο σύνταγμα της χώρας χθες, καθώς οι νομοθέτες στη Γερουσία ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της εγγραφής της άμβλωσης ως «εγγυημένης ελευθερίας». Το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει ένα ακόμη εμπόδιο την επόμενη εβδομάδα, αλλά αναμένεται να περάσει.

Η προτεινόμενη αλλαγή στο σύνταγμα της Γαλλίας έρχεται ως άμεση απάντηση στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ το 2022 που ανατρέπει το εγγυημένο δικαίωμα στην άμβλωση. Ωστόσο, ενώ αυτή η απόφαση τράβηξε τη μεγαλύτερη διεθνή προσοχή, είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας ευρύτερης αντίδρασης στα δικαιώματα των αμβλώσεων παγκοσμίως, την οποία η Saskia Brechenmacher και η Caroline Crystal διέλυσαν σε μια ενημέρωση πέρυσι.

Οι ηγέτες της Καραϊβικής δήλωσαν χθες ότι ο πρωθυπουργός της Αϊτής Ariel Henry συμφώνησε να διεξαχθούν γενικές εκλογές μέχρι τα μέσα του επόμενου έτους και θα συνεργαστεί με την αντιπολίτευση και τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών για την επίτευξη αυτού του στόχου. Ο αρθρογράφος Τζέιμς Μπόσγουορθ έγραψε τη Δευτέρα ότι «οι εκλογές δεν θα πλησίαζαν καν την επίλυση των προβλημάτων της Αϊτής, αλλά είναι ένα απαραίτητο βήμα και ένα λογικό σημείο για να ξεκινήσουμε».

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ζήτησε χθες μια νέα στρατηγική της ΕΕ για την αμυντική βιομηχανία, με κεντρικό πυλώνα την αγορά όπλων και πυρομαχικών ευρωπαϊκής κατασκευής. Ο Gesine Weber έγραψε την Τρίτη για το πώς η Ευρώπη μπορεί να βελτιώσει τις δυνατότητές της σε θέματα ασφάλειας ώστε να επωμιστεί μεγαλύτερη ευθύνη για τη δική της άμυνα.