Ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό πιπεράτο του Καθηγητή Γ. Πιπερόπουλου

Και ξαφνικά στα καλά καθούμενα, την ώρα που σε καθημερινή σχεδόν βάση οι τιμές στις Λαϊκές και στα ράφια των Σουπερμάρκετ ανηφορίζουν ανεξέλεγκτα ήρθαν στο επίκεντρο της επικαιρότητας των Ελλήνων πολιτών συζητήσεις, κυβισμοί, σεμινάρια και προτροπές για ΑΠΟΧΗ που αφορούν στον «Γάμο Ομοφύλων ζευγαριών» που η Κυβέρνησή μας προτίθεται να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή μέσα στις επόμενες εβδομάδες…

Η αρχή, για να είμαι συνεπής με τα δεδομένα, έγινε και συνεχίζει με αδιάκοπη ένταση εκτός Ελλάδος. Εμείς, όπως είναι συνηθισμένο στην χώρα όπου όπως έγραψε πριν ένα αιώνα ο Άγγελος Βλάχος «ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα και κοκκινίζει η σταφυλή και θάλλει η ελαία», ακολουθούμε…

Πριν, όμως, βρεθεί κάποιος ή κάποια να με «κακίσει» θα το καταθέσω βροντόφωνα:
Το θέμα το είχε συμπεριλάβει στις προγραμματικές της δηλώσεις η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από τις προηγούμενες εκλογές του 2019 που κέρδισε. Το επαναφέρει τώρα καθώς με 41% ήδη κυβερνά από τον περασμένο καλοκαίρι…
Αυτό, από μια αντικειμενική και δημοκρατική άποψη σημαίνει Συνέπεια…
Από μια άλλη, πολιτικά περισσότερο αφελή, αλλά και κοινωνικό-ψυχολογικά συνεπή άποψη το σχετικό ερώτημα, απλών και άλλων πιο έμπειρων πολιτικά ανδρών συνοψίζεται σε ένα ηχηρό ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ και ΓΙΑΤΙ με τόση εμμονή παρά τις κραυγαλέες αντιδράσεις Βουλευτών της Ν.Δ. και πολιτών όχι μόνο ψηφοφόρων της Ν.Δ. αλλά και άλλων χώρων;
Μετά από όλα τα παραπάνω επιστρέφω στον τίτλο της σημερινής μου παρέμβασης και καλώ την προσοχή σας στην κλασική στρατηγική τακτική «παραπληροφόρησης και παραπλάνησης της Κοινής Γνώμης» στρέφοντας τους προβολείς της «επικαιρότητας» και συνεπώς την προσοχή της σε κάποιο «γαργαλιστικό» θέμα…

Θα σας διηγηθώ το ανέκδοτο που ίσως κάποιοι να το έχετε ακούσει κιόλας αλλά επέλεξα σήμερα να το χρησιμοποιήσω στο άρθρο μου κρίνοντας ότι θα βοηθήσει να κατανοήσουμε την τρέχουσα δραματική οικονομικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά, ψυχολογικά και ηθικά κατάσταση της Ελλάδας και των Ελλήνων πολιτών.

Εσείς, φυσικά, φίλες και φίλοι αναγνώστες θα κρίνετε εάν ήταν σωστή ή λαθεμένη η επιλογή μου…

Το ανέκδοτο αναφέρεται σε έναν διαβάτη ο οποίος μόλις έχει φύγει από την παρακείμενη ταβέρνα και πλησιάζοντας τον φανοστάτη της ΔΕΗ στο δρόμο βλέπει πεσμένα στα τέσσερα τρία  άτομα να ψάχνουν σπιθαμή προς σπιθαμή ένα κύκλο 12-15 μέτρων που φωτίζεται από τον φανοστάτη του σκοτεινού δρόμου…

Τους παρακολουθεί για λίγα λεπτά, συνειδητοποιεί ότι μάλλον είναι μεθυσμένοι, σπάει τη σιωπή του με ασυγκράτητη την περιέργειά του και τους ρωτά:
—-Ρε παιδιά τι ψάχνετε τόση ώρα;
—-Τα κλειδιά του Μάκη του απαντούν ομόφωνα!
—-Μα αφού δεν τα βρίσκετε τόση ώρα που ψάχνετε γιατί συνεχίζετε;
—-Καλά τι φίλοι θα ήμασταν εάν σταματούσαμε, του απαντούν ομόφωνα και οι 3!
—-Ναι ρε παιδιά, συνεχίζει ο περαστικός διαβάτης, αλλά τον έχετε ρωτήσει τον Μάκη πού ακριβώς τα έχασε γιατί κάτω από τον φανοστάτη όπως το βλέπω εγώ τόση ώρα  κλειδιά ΔΕΝ υπάρχουν!
—- Ο Μάκης τα έχασε καμιά τριανταριά μέτρα παρακάτω, του απαντούν πάλι ομόφωνα…
—-Ρε σεις δεν πάτε καλά! Τα έχασε ο Μάκης 30 μέτρα παρακάτω και εσείς τα ψάχνετε εδώ;
—-Καλά πλάκα έχεις ρε μεγάλε, απαντά η τριάδα των φίλων «ερευνητών», αφού εδώ ρίχνει το φως ο φανοστάτης της ΔΕΗ, πού θέλεις να τα ψάξουμε στο…Σκοτάδι;

Πολιτικοί Άρχοντες εγχώριοι και Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν την Λαϊκή οδύνη  με ωραία επικοινωνιακά» παιχνίδια για τις οργανωτικές ικανότητες και τις στρατηγικές Διαχείρισης Κρίσεων της περιώνυμης Ευρωπαϊκής Ένωσης με ανακοινώσεις και ευφυολογήματα…

Εδώ και χρόνια για αμέτρητα εγχώρια πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα ακούμε εμείς και τα παιδιά μας, τώρα πια και τα εγγόνια μας, ότι «θα χυθεί άπλετο φως, θα λάμψει η αλήθεια και το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»…

Όπως όλοι γνωρίζουμε τα χρόνια περνάνε και εμείς οι Έλληνες ακόμη…περιμένουμε!..
Κλείνοντας καταθέτω με μπόλικη δόση Αριστοφανικού χιούμορ, αλλά ΟΧΙ με κακοπροαίρετη και προσβλητική προς τα στελέχη του Πολιτικού μας Συστήματος διάθεση, δυο σημαντικά αποφθέγματα που αφορούν στους πολιτικούς μας άνδρες και γυναίκες. Το πρώτο ειπώθηκε τον 19ο αιώνα και ανήκει στον Αμερικανό πάστορα και Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Harvard, στον James Freeman Clarke και το αποδίδω σε πολύ «ελεύθερη» μετάφραση από τα Αγγλικά :

«Η διαφορά ανάμεσα σε «πολιτικάντηδες» και «πολιτικούς με ανάστημα» έχει σαφή χρονικό ορίζοντα: Στα μυαλά των «πολιτικάντηδων» πρώτη θέση έχει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση, ενώ στα μυαλά των «Πολιτικών με ανάστημα» η επόμενη ΓΕΝΙΑ…»
Το δεύτερο ανήκει στον Αρχαίο μας φιλόσοφο Αγάθωνα που έζησε τον 5ο π.Χ. αιώνα και το αποδίδω σε «ελεύθερη» μετάφραση στα νέο-Ελληνικά:

«’Όποιος βρίσκεται στην Εξουσία πρέπει να θυμάται τρία πράγματα. Ότι κυβερνάει ανθρώπους, ότι πρέπει να εξουσιάζει σύμφωνα με τους Νόμους κι ότι δεν θα κυβερνάει για πάντα…»

Με διακατέχει εδώ από την ημέρα που προβλήθηκε έντονα το θέμα της εισαγωγής Νόμου για τον γάμο των Ομόφυλων στην Ελλάδα ένας απροσδόκητος ειλικρινά φόβος ότι εάν συνεχίσουμε έτσι και προκύψει θέμα διάσπασης της Νέας Δημοκρατίας ίσως να οδηγηθούμε σε πιθανή «Ιταλοποίησησ» του πολιτικού μας Συστήματος με όποιες συνέπειες αυτή η εξέλιξη μπορεί να μας φέρει…

O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας – Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας