Γονείς μαθητών, δάσκαλοι, κάτοικοι της γειτονιάς, αυτοί έχουν δοκιμάσει τα πάντα, από καθημερινή αγρυπνία μέχρι αναφορές, από διαδηλώσεις μέχρι νομικές ενέργειες, τις οποίες μάλιστα κέρδισαν. Δεν έγινε τίποτα. Το δημόσιο κολέγιο Ismail-Tarman, που βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης, μετατράπηκε σταδιακά σε ένα θρησκευτικό ίδρυμα, ένα από εκείνα τα σχολεία που προορίζονταν να εκπαιδεύσουν ιεροκήρυκες και ιμάμηδες που αποκαλούνταν στην Τουρκία "imam hatip" και του οποίου η ανάπτυξη, καθοδηγούμενη από τους ισλαμοσυντηρητικούς κυβέρνηση στην Άγκυρα, συνεχίζει να επιβάλλεται σε ολόκληρη τη χώρα. Δευτέρα, 19 Φεβρουαρίου, περίπου δεκαπέντε διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν ξανά, νωρίς το πρωί, μπροστά από την είσοδο του καταστήματος με ένα πανό που μόλις κιτρινίστηκε από τον χρόνο και στο οποίο γράφει «Θέλουμε το σχολείο μας!» »

Παλεύουν για περισσότερα από επτά χρόνια. Επτά χρόνια από τότε που μια χούφτα οικογένειες έμαθαν, μια μέρα την άνοιξη του 2016, ότι το Υπουργείο Παιδείας στην Άγκυρα είχε αποφασίσει να αλλάξει το επάγγελμα αυτού του αρκετά καλοβαθμισμένου ιδρύματος που εκτιμάται για το καλό του επίπεδο. Πολύ γρήγορα, ανακάλυψαν ότι τρία άλλα σχολεία που βρίσκονταν κοντά, σε αυτή τη συνοικία της Μπεσίκτας, που είναι γνωστό ότι είναι κοσμικά και ανοιχτά στον κόσμο, βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση.

Στη συνέχεια κινητοποιήθηκαν περισσότερες από 950 οικογένειες από τους 1.140 μαθητές στο Ismail-Tarman. Κάτοικοι της γειτονιάς, ακόμη και χωρίς παιδιά, εντάχθηκαν στο κίνημα. «Αυτό επιβράδυνε ελαφρώς τις φιλοδοξίες των αρχών, χρειάστηκαν ένα χρόνο πριν αλλάξουν διευθυντές και εισήγαγαν μαθήματα μονοφυλικού φύλου και θρησκευτικά πρώτα από την 6η ^{δημοτικού} , πριν τα εγκαταστήσουν σταδιακά, χρόνο με το χρόνο, στις ανώτερες τάξεις», εξηγεί ο Bengü. Ντόγκαν, μητέρα εφήβου γυμνασίου και συμμετείχε στην κολεκτίβα από την αρχή.

«Ευσεβής γενιά»

Σήμερα, λιγότεροι από 500 μαθητές φοιτούν στο ίδρυμα. Ορισμένα δωμάτια είναι άδεια, οι δραστηριότητες έχουν ακυρωθεί. Οι περισσότεροι μαθητές του Ismail-Tarman κατέληξαν σε πιο απομακρυσμένα δημόσια ιδρύματα, σε υπερπλήρες τάξεις ή, για τους πιο τυχερούς, σε ιδιωτικά λύκεια.

«Αναγκαστήκαμε να βρούμε κολέγια αλλού, όλα με τάξεις άνω των σαράντα φοιτητών», θυμάται η Ferah Cobanoglu, παρούσα κάθε εβδομάδα μπροστά στο πρώην ίδρυμα της κόρης της. Δεν έχω τίποτα εναντίον της αρχής του imam hatip, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το μοντέλο μειώνει το γενικό επίπεδο, αφού καταργεί τα μαθήματα επιστήμης και λογοτεχνίας υπέρ της εκμάθησης του Κορανίου και της ζωής του Μωάμεθ. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων αρνείται να εγγράψει τα παιδιά τους. »

Σας απομένει να διαβάσετε το 67,94% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.