Η ισραηλινή κυβέρνηση βομβαρδίζει τη Γάζα εδώ και αρκετό καιρό. Αυξάνουν επίσης τις επιθέσεις τους στη Δυτική Όχθη. Τα περισσότερα από τα θύματα είναι γυναίκες και παιδιά. Η Δύση εξακολουθεί να στηρίζει τον ισχυρότερο σύμμαχό της στη Μέση Ανατολή, ακόμη και μετά από μαζικές ενδείξεις παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Ισραηλινό Στρατό. Είναι ενδιαφέρον ότι οι μουσουλμάνοι ηγέτες δεν είναι επίσης τόσο έντονο όσο θα περίμενε κανείς σχετικά με αυτές τις παραβιάσεις. Φαίνεται ότι δεν θέλουν να λάβουν σθεναρή στάση απέναντι σε αυτά τα εγκλήματα.
Οι μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο, ωστόσο, αντιτίθενται σθεναρά σε όσα συμβαίνουν στη Γάζα και μιλούν για γενοκτονία. Προσπαθούν να πιέσουν τους ηγέτες τους να αναλάβουν δράση. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι ηγέτες δεν θέλουν να αναλάβουν δράση ακόμα κι αν οι λαοί τους το απαιτούν; Η απάντηση στο γιατί βρίσκεται στο μακροπρόθεσμο όραμα. Αυτό μπορεί να φαίνεται περίεργο, καθώς τόσο αυτοί όσο και οι άνθρωποί τους είναι μουσουλμάνοι, και έτσι θα νομίζατε ότι αυτή θα ήταν η πιο εύκολη επιλογή για έναν ηγέτη. Τουλάχιστον το 90% του πληθυσμού σας θέλει να κρατήσετε μια πιο ισχυρή στάση. Δύσκολα αποκτάς αυτή την ενότητα μεταξύ των ανθρώπων σε άλλα θέματα.
Ένας λόγος που δεν αναλαμβάνουν δράση είναι για οικονομικούς λόγους. Οι ισλαμικές χώρες βλέπουν πολλά οφέλη από την αναγνώριση του Ισραήλ ως παίκτη στη Μέση Ανατολή και τις συναλλαγές μαζί τους. Με αυτό, θα μπορούσαν να βγάλουν τους ανθρώπους τους από τη φτώχεια. Και όπως και να το δεις, οι ηγέτες θεωρούν πρωτίστως τους δικούς τους ανθρώπους αφού αυτοί αποτελούν τη βάση υποστήριξής τους, μετά από την οποία άλλοι έρχονται δεύτεροι. Η οικονομική ανάπτυξη τους δημιουργεί επίσης περισσότερη δύναμη. Απλώς δείτε πώς μικροκράτη όπως το Κατάρ μπορούν όλο και περισσότερο να μεσολαβούν μεταξύ των υπερδυνάμεων. Η συνεπής οικονομική ανάπτυξη είναι επίσης ζωτικής σημασίας για χώρες όπως η Σαουδική Αραβία με βλέμμα στραμμένο στο μέλλον όπου θέλουν να είναι σημαντικός παίκτης. Το λεγόμενο «Vision 2030» τους δεν είναι σε καμία περίπτωση μια μικρή επένδυση. Δεν θέλουν λοιπόν να θέσουν σε κίνδυνο αυτό το γεγονός επιτιθέμενοι στον εμπορικό τους εταίρο.
Κάποιοι λαμβάνουν οικονομική στήριξη και από τη Δύση, κυρίως τις ΗΠΑ, για να μην είναι άμεσος αντίπαλος εναντίον του Ισραήλ. Με αυτά τα χρήματα, οι ηγέτες θα μπορούσαν να ενισχύσουν την πολιτική τους θέση στη χώρα τους. Άρα, αυτό είναι κυρίως για προσωπικό συμφέρον και όχι κρατικό. Η Αίγυπτος είναι ένα πολύ γνωστό παράδειγμα αυτού. Έχουν μια λεγόμενη συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό, αυτή η συνθήκη κινδυνεύει να υποστεί αυξανόμενη πίεση λόγω της επιθετικής πολιτικής του Ισραήλ κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο. Υποψιάζονται ότι το Ισραήλ θέλει να σπρώξει τους Παλαιστίνιους στη Γάζα προς τη χερσόνησο του Σινά. Πρώτον, πρόκειται για μια μορφή γενοκτονίας και δεύτερον, θα οδηγήσει σε αναταραχή στην Αίγυπτο.
Ο άλλος, πολύ πιο σημαντικός, λόγος είναι να μην δοθεί η ευκαιρία στους Ισραηλινούς να παρουσιάσουν τις αραβικές χώρες ως εχθρούς της Δύσης. Επίσης, εάν οι αραβικές χώρες έκαναν περαιτέρω βήματα, οι Ισραηλινοί έχουν μια δικαιολογία να πραγματοποιήσουν τις εχθροπραξίες τους και εναντίον τους. Το έκαναν αυτό, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών του 1967 και έχουν ιστορικό να προκαλούν τους γείτονές τους να κηρύξουν πόλεμο.
Οι Άραβες ηγέτες έχουν διδαχθεί από αυτό και φαίνονται ομόφωνοι στην απόφασή τους να παίξουν το μακρύ παιχνίδι. Σίγουρα θα τους πληγώσει να δουν τους Παλαιστίνιους να δολοφονούνται μπροστά στα μάτια τους. Αλλά με το να μην απαντούν, θέλουν να βλάψουν τη φήμη του Ισραήλ στον κόσμο και να τον εκθέσουν ως εγκληματίες του διεθνούς δικαίου. Εξαπολύοντας έστω και μία μικρής κλίμακας επίθεση εναντίον τους, αυτό το σχέδιο καταρρέει. Το Ισραήλ θα μπορέσει να δείξει στον κόσμο ότι περιβάλλεται από επιθετικά έθνη, όσο ειρωνικό κι αν είναι αυτό.
Οι περισσότερες δυτικές χώρες επιθυμούν να στηρίξουν το Ισραήλ καθαρά για οικονομικό και στρατηγικό κέρδος. Επωφελούνται περισσότερο από ένα Ισραήλ στη Μέση Ανατολή παρά από μια Παλαιστίνη. Δεν είναι ότι πιστεύουν ότι το Ισραήλ δικαιούται περισσότερο αυτή τη γη ή ότι είναι ο λεγόμενος φάρος της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή είναι απλώς η δικαιολογία που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν στους ανθρώπους τους γιατί τους υποστηρίζουν. Και έτσι, για να διατηρήσουν δικαιολογημένη την υποστήριξή τους, θέλουν απεγνωσμένα να διατηρήσουν τη φήμη του Ισραήλ ως δυτικής, δημοκρατικής και σεβόμενης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χώρας. Φαίνεται μάλιστα ότι οι δυτικές χώρες ελπίζουν σε μια απάντηση από τους Άραβες, καθώς αυτό θα τους παίξει καλά. Οι Άραβες το καταλαβαίνουν αυτό και δεν θέλουν να δημιουργήσουν κανένα εμπόδιο εξαπολύοντας επιθέσεις για να μειώσουν τη φήμη του Ισραήλ.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, οι χώρες σε όλο τον κόσμο δεν θα μπορούσαν πλέον να αγνοούν τις εγκληματικές πράξεις των Ισραηλινών. Βλέπετε ήδη ότι αυτό αρχίζει να ξετυλίγεται. Ορισμένες χώρες έχουν (εν μέρει) διακόψει τους δεσμούς τους μαζί τους. Οι σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και πολλών ευρωπαϊκών χωρών έχουν αμβλυνθεί. Ακόμη και ο μεγαλύτερος σύμμαχός τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αρχίζει να τους ασκεί κριτική. Αυτό περίμεναν οι Άραβες. Θέλουν να αμφισβητήσουν την πρόσοψη που έχει βάλει το Ισραήλ εδώ και δεκαετίες. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται από τους μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο είναι η υπομονή.
[Φωτογραφία από τον Wafa, μέσω Wikimedia Commons]
Οι απόψεις και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι αυτές του συγγραφέα.
Ο Αλέριο Ομάρι είναι Βέλγος φοιτητής Πολιτικών Επιστημών. Τον ενδιαφέρουν τα γεωπολιτικά προβλήματα.