Ως ένα σχεδόν καθολικό φαινόμενο που δομεί τις οικογενειακές σχέσεις, ο γάμος βρίσκεται στη διασταύρωση κοινωνικοπολιτικών ιδεολογιών και προσωπικών εμπειριών. Δεδομένου ότι τόσες πολλές ομάδες ανταρτών επιδιώκουν να αναδιαρθρώσουν ριζικά την κοινωνία, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι θα ασχοληθούν επίσης με τη ρύθμιση του γάμου.

Ωστόσο, μεγάλο μέρος της κάλυψης των γάμων των ανταρτών είναι εντυπωσιακό και ρηχό. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης νεαρών Ευρωπαίων γυναικών που ταξίδεψαν στη Συρία για να παντρευτούν μαχητές του Ισλαμικού Κράτους την περασμένη δεκαετία, η οποία συχνά τις παρουσίαζε ως αφελείς, υλιστικές και άξιες περιφρόνησης. Αυτές οι περιγραφές παρέβλεψαν το γεγονός ότι, ενώ το Ισλαμικό Κράτος χρησιμοποίησε τα υλικά κέρδη που συνδέονται με τον γάμο για να προσελκύσει νεαρές γυναίκες να ενταχθούν στην ομάδα, ο ίδιος ο γάμος ήταν επίσης ένα θεμελιώδες μέρος του τρόπου με τον οποίο δόμησε την εξέγερσή του και δημιούργησε την «ιδανική» κοινωνία του. Το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες ομάδες ανταρτών.

Όπως αναφέρω λεπτομερώς σε ένα νέο βιβλίο, " Ερωτευμένος και στον πόλεμο: γάμος σε μη κρατικές ένοπλες ομάδες ", Ο γάμος είναι μια κρίσιμη αλλά υποτιμημένη πτυχή των δραστηριοτήτων των ανταρτών εν καιρώ πολέμου. Οι πολιτικές γάμου χρησιμοποιούνται τόσο για την προσέλκυση νεοσύλλεκτων όσο και για τη δομή των καθημερινών τους δραστηριοτήτων. Η μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο οι ομάδες ανταρτών προσεγγίζουν το ζήτημα του γάμου μεταξύ των μελών είναι κρίσιμη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που επιδιώκουν να κατανοήσουν καλύτερα τη δυναμική των συγκρούσεων και τα κοινωνικά τοπία μετά τη σύγκρουση.