Η εξωτερική πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είναι χαοτική. Αυτό μπορεί να είναι τυχαία ή αλλιώς αποτέλεσμα βλακείας . Αλλά είναι επίσης εν μέρει από το σχεδιασμό. Στα βιβλία του που είναι γραμμένα από φαντάσματα για τις επιχειρήσεις, ο Τραμπ περιγράφει τα οφέλη του να κρατάς την άλλη πλευρά σε αδράνεια με απροσδόκητες διαπραγματευτικές τακτικές. Ομοίως, πέρα από τον κόσμο των επιχειρηματικών διαπραγματεύσεων, ο Τραμπ πιστεύει στη «θεωρία του τρελού» της εξωτερικής πολιτικής, στην οποία το να είναι λιγότερο προβλέψιμος τον βοηθά να κερδίσει παραχωρήσεις επειδή άλλοι ξένοι ηγέτες δεν ξέρουν πόσο αξιόπιστα να δεχτούν τις απειλές του. Με άλλα λόγια, το χάος είναι μέρος της πολιτικής.

Ο κόσμος είδε αυτό το παιχνίδι στις πρώτες οκτώ εβδομάδες της νέας θητείας του Τραμπ.

Όσον αφορά τους δασμούς, ο Τραμπ απείλησε τον Καναδά και το Μεξικό, με τα οποία επαναδιαπραγματεύτηκε μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου κατά την πρώτη του θητεία, με γενικούς δασμούς 25%. Τώρα υπαναχώρησε δύο φορές μέσα σε δύο μήνες για να συνεχίσει, μία την τελευταία στιγμή και μία αφού επέβαλε για λίγο τους εισαγωγικούς δασμούς. Η αβεβαιότητα που δημιούργησε αυτό σε σχέση με το επιχειρηματικό περιβάλλον της Βόρειας Αμερικής οδήγησε σε μείωση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών, σε πτώση των χρηματιστηρίων των ΗΠΑ και σε ανησυχίες για πιθανή ύφεση. Εν τω μεταξύ, ο Τραμπ αύξησε αργά τους δασμούς στην Κίνα, απείλησε την Ευρωπαϊκή Ένωση με εκτεταμένους εμπορικούς περιορισμούς και κινήθηκε να αυξήσει τους δασμούς στις εισαγωγές μετάλλων, με αποτέλεσμα αντιδασμούς και λαϊκή οργή που στοχεύουν τις αμερικανικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο.