Τουλάχιστον 76 αιτούντες άσυλο Ροχίνγκια βγήκαν στη στεριά στην επαρχία Άτσεχ της Ινδονησίας, δήλωσαν τοπικοί αξιωματούχοι χθες, υπενθυμίζοντας την ανθρωπιστική έκτακτη ανάγκη που συνεχίζει να εκτυλίσσεται στα σύνορα μεταξύ Μπαγκλαντές και Μιανμάρ.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Associated Press, το οποίο επικαλείται τον αρχηγό της τοπικής αστυνομίας Nova Suryandaru, μια μικρή ξύλινη βάρκα που μετέφερε «περισσότερους από 100» ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναίκες και παιδιά, προσάραξε την Τετάρτη στην περιοχή Pereulak στο ανατολικό Aceh.

Η προσγείωση έγινε μετά από βλάβη της μηχανής του σκάφους κοντά στην ακτή, κάτι που ο Nova είπε ότι υποψιάζεται ότι μπορεί να ήταν αποτέλεσμα δολιοφθοράς από παράνομους διακινητές, ώστε οι πρόσφυγες να μην απωθηθούν στη θάλασσα. Είπε ότι το πλοίο είχε ξεκινήσει από τους προσφυγικούς καταυλισμούς του Cox's Bazar στο νοτιοανατολικό Μπαγκλαντές με σκοπό να φτάσει στη Μαλαισία.

Σε ξεχωριστή αναφορά , το Reuters ανέφερε τον αριθμό στο σκάφος σε «περισσότερους από 70», συμπεριλαμβανομένων 40 ανδρών, 32 γυναικών και τεσσάρων παιδιών. Η Nova πρόσθεσε ότι οι αρχές συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με την ταυτότητα των επιβαινόντων, οι οποίοι είχαν σταλεί σε προσωρινά καταφύγια.

Η άφιξη του σκάφους είναι μια υπενθύμιση της ανθρωπιστικής κρίσης που συνεχίζεται στο νοτιοανατολικό Μπαγκλαντές, όπου περίπου 1 εκατομμύριο Ροχίνγκια ζουν σε εκτεταμένους προσφυγικούς καταυλισμούς. Η πλειοψηφία βρίσκεται εκεί από τότε που ο στρατός της Μιανμάρ ξεκίνησε μια βίαιη εκστρατεία απέλασης στη βόρεια πολιτεία Rakhine τον Αύγουστο του 2017, η οποία σκότωσε τουλάχιστον 6.700 ανθρώπους, κατέστρεψε δεκάδες χωριά και οδήγησε περίπου 740.000 ανθρώπους πέρα από τα σύνορα στο Μπαγκλαντές.

Ενώ τα πλοία εκτελούνται από το Μπαγκλαντές και την πολιτεία Rakhine στη Μιανμάρ για περισσότερο από μια δεκαετία, οι αριθμοί έχουν αυξηθεί σημαντικά από το 2017. Οι περισσότεροι αναζητούν καταφύγιο σε άλλα μέρη της Νοτιοανατολικής Ασίας, ιδιαίτερα στη Μαλαισία και την Ινδονησία με μουσουλμανική πλειοψηφία, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν όλο και πιο εχθρική υποδοχή και στα δύο έθνη.

Αντιμέτωπη με ένα κύμα αφίξεων, η κυβέρνηση της Ινδονησίας έχει δεσμευτεί να πατάξει τους λαθρέμπορους που διευκολύνουν τα επικίνδυνα ταξίδια στον ωκεανό από το Μπαγκλαντές και τη Μιανμάρ. Το γεγονός ότι αυτοί οι διακινητές μπορεί να σαμποτάρουν σκόπιμα τις μηχανές του σκάφους τους για να αποτρέψουν την αποστροφή του φαίνεται να αντιπροσωπεύει μια απάντηση σε αυτές τις προσπάθειες.

Ο αριθμός των ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να πραγματοποιήσουν αυτά τα επικίνδυνα ταξίδια στον ωκεανό αυξάνεται σταθερά από το στρατιωτικό πραξικόπημα τον Φεβρουάριο του 2021. Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, περισσότεροι από 7.800 Ροχίνγκια επιχείρησαν να φύγουν από το Μπαγκλαντές δια θαλάσσης το 2024 – αύξηση 80 τοις εκατό σε σύγκριση έως το 2023, όταν σχεδόν 4.500 Ροχίνγκια έκαναν την απόπειρα. Το 2021, μόνο περίπου 700 άνθρωποι επιχείρησαν να διαφύγουν από το Μπαγκλαντές και τη Μιανμάρ δια θαλάσσης. Πέρυσι, περισσότεροι από 650 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή αναφέρθηκαν αγνοούμενοι καθ' οδόν, καθιστώντας το «ένα από τα πιο επικίνδυνα ταξίδια στον κόσμο».

Αυτή η ανησυχητική ανοδική τάση φαίνεται ότι θα συνεχιστεί το 2025. Στις 8 Ιανουαρίου, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ανέφερε ότι συνολικά 460 άνδρες , γυναίκες και παιδιά είχαν φτάσει μέχρι στιγμής με βάρκα στη Μαλαισία, την Ινδονησία και τη Σρι Λάνκα, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 260 αδύναμων και πεινασμένων πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, που αποβιβάστηκαν στο χωριό Pereulak του Aceh στις 5 Ιανουαρίου.

Όπως έγραψε η International Crisis Group σε μια έκθεση τον Νοέμβριο του 2023 , οι αυξανόμενοι αριθμοί μπορούν να εξηγηθούν από διάφορους παράγοντες. Το ένα είναι η επανέναρξη του εμφυλίου πολέμου στην πολιτεία Rakhine τα τελευταία χρόνια, η οποία έχει περιπλέξει τον στόχο του εθελοντικού επαναπατρισμού των Ροχίνγκια από το Μπαγκλαντές. Ταυτόχρονα, οι διεθνείς υπηρεσίες αναγκάστηκαν να μειώσουν τη βοήθειά τους στους καταυλισμούς στο Cox's Bazar, όπου η εγκληματικότητα είναι πλέον ανεξέλεγκτη και όπου οι αρχές του Μπαγκλαντές, φοβούμενοι ότι οι πρόσφυγες θα γίνουν μόνιμη παρουσία στη χώρα τους, τους έχουν δώσει λίγες ευκαιρίες για απασχόληση ή εκπαίδευση.

Αντιμετωπίζοντας τέτοιες συνθήκες, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να ρίξουν τα ζάρια σε μια απόδραση στον ωκεανό παρά να παραμείνουν στο κενό των στρατοπέδων.