ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΚΙΟ

Κάθε πρωί, περπατώντας το μπουλντόγκ της στα μονοπάτια του Ueno Park στο Τόκιο, χρησιμοποιεί μεγάλες πένσες για να μαζέψει αποτσίγαρα και διάφορα μικρά κομμάτια σκουπιδιών από τα παρτέρια, τα οποία γεμίζει σε μια πλαστική σακούλα. Όταν ανακαλύπτει ένα αγριολούλουδο, σκύβει και, σκύβοντας, αφαιρεί τα κλαδιά που θα μπορούσαν να εμποδίσουν την ανθοφορία του με την ίδια λιχουδιά όπως ένας κηπουρός. Αυτός ο περιπατητής, ένας συνταξιούχος δάσκαλος, κάνει αυτή τη δουλειά εθελοντικά. Μερικές φορές τοποθετεί ένα λουλούδι σε ένα χάρτινο ποτήρι στην τουαλέτα του πάρκου. «Είναι πιο χαρούμενο», είπε. Απρόσμενη προσοχή σε κάθε περίπτωση.

Οι δημόσιες ανέσεις των ιαπωνικών πόλεων αποτελούν έκπληξη για τον νεοφερμένο: αναρίθμητες και αξιοζήλευτα καθαρές –ακόμα και αυτές, αρκετά σπάνιες, που είναι κάπως ερειπωμένες– έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την κατάσταση αυτών των τόπων στην Ευρώπη.

Ο Γερμανός σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς δείχνει τον σχολαστικό καθαρισμό που υποβάλλονται στην ταινία του που κυκλοφόρησε στη Γαλλία στις 29 Νοεμβρίου, Τέλειες Μέρες , μέσα από την καθημερινή ζωή μιας δημόσιας καθαρίστριας τουαλέτας στην περιοχή Shibuya του Τόκιο. Πραγματοποιεί τη ρουτίνα και άχαρη δουλειά του με την ικανοποίηση που προέρχεται από κάθε δουλειά που έχει γίνει καλά. Αγνοούμε, εδώ, την έννοια του ηλίθιου επαγγέλματος: κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, ακόμα κι αν δεν είναι πολύ ανταποδοτική, είναι a priori σεβαστή – αν εξαιρέσουμε επαγγέλματα που υπόκεινται σε προγονικές διακρίσεις που εξακολουθούν να βαραίνουν κρυφά τους απογόνους αυτών που αποκαλούμε «κατοίκους». των χωριών» ( μπουρκουμίν ) όπως βυρσοδέψες, κρεοπώλες κ.λπ. που παλαιότερα θεωρούνταν μολυσμένα όντα.

Μέριμνα για την υγιεινή που διδάσκεται από μικρή ηλικία

Είναι σπάνιο να αναζητήσετε δημόσιες τουαλέτες στο Τόκιο και να μην βρείτε. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες: αυτές των δρόμων, των πάρκων και των πλατειών που διαχειρίζονται οι συνοικίες, εκείνες των σταθμών τρένων και μετρό – προσβάσιμες ακόμα κι αν βρίσκονται πέρα από τις πύλες (απλώς ζητήστε από τον συνοδό να σας αφήσει να περάσετε) –, αυτές των χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων, υπόγεια ή επιφανειακά εμπορικά κέντρα, σούπερ μάρκετ, κτίρια γραφείων, ναοί και ιερά. Συνήθως υποδεικνύονται με πινακίδες, είναι όλα διαθέσιμα σε οποιονδήποτε και δωρεάν. Ο καθαρισμός πραγματοποιείται γενικά από εταιρείες του ιδιωτικού τομέα. Πάντα άψογοι, δεν βανδαλίζονται ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για τις τουαλέτες τρένων.

Η καθαριότητα των δημόσιων τουαλετών είναι μέρος αυτού που όλοι στην Ιαπωνία έχουν δικαίωμα να περιμένουν από αυτά τα μέρη. Φαίνεται αυτονόητο. Στο Αρχιπέλαγος έλεγαν ότι κρίνεις κάποιον από την καθαριότητα της τουαλέτας του. Παιδιά, Ιάπωνες άνδρες και γυναίκες στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στο δημόσιο καθώς και στον ιδιωτικό τομέα, καθαρίζουν τις τουαλέτες του σχολείου τους – όχι ως τιμωρία αλλά ως εκ περιτροπής συμμετοχή στη συντήρηση της εγκατάστασης με τον ίδιο τρόπο όπως το πλύσιμο παράθυρα ή σκουπίζοντας την τάξη. Αυτή η ανησυχία για την υγιεινή που διδάσκεται από πολύ μικρή ηλικία παραμένει ριζωμένη στη νοοτροπία.

Σας απομένει να διαβάσετε το 45% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.