Η μεταρρύθμιση αυτής της βάσης δεδομένων 20 ετών θα την καταστήσει το τεχνολογικό σπαθί των εχθρικών πολιτικών ασύλου και συνόρων της ΕΕ. Θα αξιοποιήσει τις πιο πρόστυχες τεχνολογίες επιτήρησης που υπάρχουν μέχρι σήμερα —δηλαδή τη σύλληψη, επεξεργασία και ανάλυση βιομετρικών δεδομένων— και θα επιτρέψει στα κράτη της ΕΕ να έχουν τον πλήρη έλεγχο του σώματος και των κινήσεων των μεταναστών.

Με τη συλλογή βιομετρικών στοιχείων, το σώμα έχει γίνει ήδη «διαβατήριο» για πολλούς. Η βιομετρία είναι η διαδικασία παραγωγής δεδομένων από τα βιολογικά ή φυσιολογικά χαρακτηριστικά ενός ατόμου. Τα δακτυλικά αποτυπώματα, οι εικόνες προσώπου και οι σαρώσεις ίριδας είναι μεταξύ των μορφών βιομετρικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται ευρέως από τα κράτη για τη μοναδική αναγνώριση ενός ατόμου.

Ιστορικά, η ταύτιση κάθε ατόμου είναι το κλειδί για την οργάνωση του κρατικού ελέγχου και κυριαρχίας επί του πληθυσμού. Συγκεκριμένα, επιτρέπει στις κρατικές αρχές να παρακολουθούν, να παρακολουθούν και να περιορίζουν τις μετακινήσεις των ανθρώπων.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα βιομετρικά στοιχεία γίνονται το επίκεντρο των διευρυνόμενων συστημάτων τεχνολογικής επιτήρησης των κρατών και, ακόμη λιγότερο περίεργο, ότι αποτελούν μέρος των πολιτικών ελέγχου της μετανάστευσης. Η ίδια η προέλευση της βιομετρικής επιτήρησης πηγάζει από αποικιακές πρακτικές κυριαρχίας και διάκρισης εις βάρος ορισμένων ομάδων ανθρώπων.

Όλη τη διαδρομή πίσω στο δουλεμπόριο

Το διατλαντικό δουλεμπόριο ανέπτυξε τεχνολογίες για τη σήμανση, τον εντοπισμό και την παρακολούθηση των Αφρικανών ως αιχμαλώτων και ιδιοκτησίας σε παγκόσμια κλίμακα. Οι ιατροδικαστικές μέθοδοι αναγνώρισης που περιλαμβάνουν λεπτομερή περιγραφή των χαρακτηριστικών του προσώπου και του σώματος, καθώς και εμποτισμένα δακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες υπόπτων εγκληματιών — εφαρμόστηκαν κυρίως στις αποικίες της Γαλλικής Αυτοκρατορίας για να διασφαλιστεί η τάξη και η συνέχεια του αποικιακού καθεστώτος.

Ομοίως, Βρετανοί άποικοι έτρεξαν το πρώτο μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα βιομετρικής ταυτότητας που περιελάμβανε δακτυλικά αποτυπώματα για τον έλεγχο των ανθρώπων στην Ινδία . Έτσι, η βιομετρική εγγραφή ως αντικατάσταση εγγράφων και αποδεικτικών ταυτότητας έγινε για πρώτη φορά πραγματικότητα για τους μαύρους, καφέ και ασιατικούς φορείς, ειδικά εκείνους που βρίσκονταν σε κίνηση.

Οι πολιτικές της ΕΕ είναι απλώς η συνέχεια αυτής της δρακόντειας ιστορίας. Η πρώτη της κεντρική βιομετρική βάση δεδομένων, η European Asylum Dactyloscopy Database (EURODAC), δημιουργήθηκε για να ελέγχει τις δευτερεύουσες μετακινήσεις των αιτούντων άσυλο εντός της ΕΕ και να καταγράφει άτομα που διασχίζουν παράνομα τα εξωτερικά σύνορα.

Με τη συνεχιζόμενη μεταρρύθμιση του EURODAC, η μαζική και τακτική αναγνώριση των αιτούντων άσυλο, των προσφύγων και των μεταναστών μέσω της βιομετρικής επεξεργασίας δεδομένων θα γίνει το δομικό στοιχείο του απάνθρωπου συστήματος ασύλου της ΕΕ.

Η προτεινόμενη μεταρρύθμιση παρουσιάζεται ως «απλή τεχνικότητα», ωστόσο ο μετασχηματισμός της είναι στην πραγματικότητα άκρως πολιτικός — θα κωδικοποιήσει στην τεχνολογία τη βίαιη μεταχείριση των μεταναστών στην ΕΕ. Αυτό σημαίνει συστηματική ποινικοποίηση, κράτηση σε συνθήκες φυλακής και ταχεία απέλαση.

Μία από τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις που διευρύνει το πεδίο εφαρμογής του EURODAC είναι η λήψη εικόνων προσώπων ανθρώπων εκτός από τα δακτυλικά αποτυπώματα.

Η συλλογή πρόσθετων βιομετρικών δεδομένων έχει αιτιολογηθεί από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, επειδή αναφέρθηκε ότι ορισμένοι αιτούντες άσυλο καίνε ή βλάπτουν οικειοθελώς τα δάχτυλά τους για να αλλάξουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα και να αποφύγουν την ταυτοποίηση.

Για τα άτομα που μετακινούνται, η ταυτοποίηση συνεπάγεται άμεσο κίνδυνο κράτησης, επιστροφής σε άλλο κράτος της ΕΕ που έφυγαν —συνήθως λόγω φρικτών συνθηκών υποδοχής και λίγων ευκαιριών ένταξης— ή απέλασης στις λεγόμενες «ασφαλείς τρίτες χώρες» όπου κινδυνεύουν με διώξεις και βασανιστήρια. Αντί να βλέπει ανθρώπους να αναγκάζονται να βλάψουν τον εαυτό τους για να αποφύγουν την ταυτοποίηση ως ένδειξη ότι οι μεταναστευτικές πολιτικές πρέπει να είναι πιο ανθρώπινες, η ΕΕ αποφάσισε να παρακολουθεί περαιτέρω και να τρομοκρατεί τους μετανάστες.

Το EURODAC μετατρέπεται επίσης σε εργαλείο μαζικής παρακολούθησης στοχεύοντας ακόμη περισσότερες ομάδες ανθρώπων από ό,τι πριν — συμπεριλαμβανομένων παιδιών ηλικίας έως έξι ετών.

Παρά τις αδύναμες προσπάθειες να απαιτηθεί η συλλογή δεδομένων να γίνεται με «φιλικό προς τα παιδιά» τρόπο, δεν θα αλλάξει το αποτέλεσμα — τα παιδιά θα υποβληθούν σε μια σοβαρά επεμβατική και αδικαιολόγητη διαδικασία που τα στιγματίζει de facto.

Σκεφτείτε ότι στην ΕΕ, τα παιδιά κάτω των 16 ετών δεν μπορούν καν να συναινέσουν ελεύθερα στην επεξεργασία των προσωπικών τους δεδομένων βάσει του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία Δεδομένων (GDPR). Εν τω μεταξύ, στα παιδιά μεταναστών θα σαρωθεί το πρόσωπό τους και θα ληφθούν δακτυλικά αποτυπώματα σε συνοριακούς καταυλισμούς και κέντρα κράτησης.

Επίσης, οι αστυνομικές αρχές θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα του EURODAC χωρίς να χρειάζεται να πληρούν σχεδόν καμία προϋπόθεση — αντιμετωπίζοντας όλους τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες με τεκμήριο παρανομίας.

Τα ρατσιστικά διπλά μέτρα και μέτρα της ΕΕ αποτελούν παράδειγμα

Η χρήση της βιομετρικής επιτήρησης στο EURODAC έχει μόνο έναν ρητό σκοπό — να αυξήσει την εξουσία και τον έλεγχο των μεταναστών που έχουν γίνει κοινωνικά ευάλωτοι από αθέμιτες πολιτικές και πρακτικές μετανάστευσης. Είναι παρεμβατικό, δυσανάλογο και έρχεται σε αντίθεση με τα χρυσά πρότυπα της ίδιας της Ευρώπης για την προστασία δεδομένων.

Η ΕΕ χτίζει επί του παρόντος ένα καθεστώς εξαίρεσης εντός του δικού της νομικού πλαισίου για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και των δεδομένων, στο οποίο τα άτομα που μετακινούνται τυγχάνουν διαφοροποιημένης μεταχείρισης.

Η μεταρρύθμιση του EURODAC καταδεικνύει επίσης μια μεγαλύτερη τάση στην Ευρώπη για αυξανόμενη ποινικοποίηση και τη λογική της «αστυνόμευσης». Η ΕΕ συνδυάζει τη διαχείριση της μετανάστευσης και την καταπολέμηση του εγκλήματος εξισώνοντας τους ανθρώπους που αναζητούν ασφάλεια με τις απειλές κατά της ασφάλειας. Αυτός ο φακός ποινικοποίησης οδηγεί σε υποθέσεις και συσχετίσεις που εισάγουν διακρίσεις, με αποτέλεσμα τα φυλετικά άτομα και οι μετανάστες να υπόκεινται σε υπερβολική επιτήρηση και στόχευση.

Με τη μαζική επέκταση των κεντρικών βάσεων δεδομένων, με το EURODAC να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ΕΕ δεν μπορεί πλέον να κρύψει τα ρατσιστικά της διπλά μέτρα και μέτρα.