Το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν βασίζεται σε πολλά θεμελιώδη θεμέλια. Πρέπει να αναφέρουμε εδώ τον φόβο, τη διαφθορά, τον ρεβανσισμό. Αλλά ίσως το βασικό στήριγμα αυτού του καθεστώτος είναι ένας πανταχού παρών τοξικός κυνισμός.

Ο κυνισμός εκδηλώνεται κυριολεκτικά σε όλα. Από την αρχή της διακυβέρνησης του Πούτιν, η κοινωνία μας αντάλλασσε κυνικά την ελευθερία και τα πολιτικά της δικαιώματα με την εγγύηση της πολιτικής σταθερότητας και της ανάπτυξης της κατανάλωσης. Οι ελίτ συμφώνησαν κυνικά να αφήσουν τον Πούτιν να έχει το μονοπώλιο της εξουσίας με αντάλλαγμα την απεριόριστη πρόσβαση στους κρατικούς πόρους. Προπαγανδιστές, βουλευτές, δημόσιοι υπάλληλοι έχουν πλουτίσει στη Ρωσία με την αντιδυτική ρητορική τους, χωρίς να στερούνται κυνικά την απόκτηση ακινήτων σε ΗΠΑ και Ευρώπη με τα χρήματα που έλαβαν από το Κρεμλίνο.

Ο κυνισμός παρέμεινε πάντα βασικό πολιτικό εργαλείο για τον Πούτιν, το οποίο όριζε με το σκωπτικό χαμόγελο που ξέρουμε από το ρητό «ποιος πληρώνει για το κορίτσι χορεύει μαζί της» . Προσπάθησε να εφαρμόσει την ίδια τακτική στις σχέσεις του με δυτικούς πολιτικούς, χρησιμοποιώντας παντού σχέδια διαφθοράς και προσωπικούς μηχανισμούς πλουτισμού για τους Ευρωπαίους ομολόγους του, ενώ προσπαθούσε να μοιραστεί μαζί τους τις σφαίρες επιρροής στον κόσμο. Και πρέπει να παραδεχθούμε ότι πέτυχε μια ορισμένη επιτυχία: θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μια ολόκληρη σειρά δυτικών πολιτικών των οποίων η πίστη έχει πρακτικά εξαγοραστεί από το Κρεμλίνο.

Η φαντασία ως σύμμαχος

Ο Αλεξέι Ναβάλνι αντιπροσώπευε έναν κίνδυνο για τον Πούτιν, κυρίως επειδή πρότεινε μια θεμελιωδώς διαφορετική πολιτική στη ρωσική κοινωνία. Αντί για χυδαίο κυνισμό, επέδειξε στους συμπατριώτες του ένα ιδεαλιστικό όνειρο.

Όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Ναβάλνι έκανε σύμμαχό του τη φαντασία και δημοσιοποίησε το όνειρό του για μια «Όμορφη Ρωσία του μέλλοντος» [το σλόγκαν του κατά τις προεδρικές εκλογές του 2018] . μιας χώρας όπου όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, όπου δεν υπάρχει χώρος για διαφθορά και κοινωνικές ανισότητες. μιας χώρας ελεύθερη και ανοιχτής στον κόσμο, μιας χώρας που δημιουργεί φιλικές σχέσεις με τους γείτονές της. Από μια χώρα που η κύρια αξία της είναι ο άνθρωπος, η ζωή και η αξιοπρέπειά τους.

Αλλά για τον Ναβάλνι δεν ήταν απλώς ένα όνειρο. πίστευε ειλικρινά ότι μια τέτοια Ρωσία ήταν δυνατή. Και η πίστη του ήταν τόσο δυνατή και τόσο μεταδοτική που όλο και περισσότεροι άνθρωποι ενώθηκαν στο όνειρό του και στάθηκαν δίπλα του για να δουλέψουν, να αφιερώσουν τον προσωπικό τους χρόνο και δουλειά για να πραγματοποιήσουν αυτό το όνειρο.

Σας απομένει να διαβάσετε το 38,61% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.