Μπροστά από το νοσοκομείο Santa Maria, στα βόρεια της Λισαβόνας, η Isabel περπατά βιαστικά ανάμεσα στους ασθενείς, ενώ κατευθύνεται προς το πάρκινγκ. Μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της, λυτά μαλλιά και φορτωμένη με πολλές τσάντες, αυτή η 38χρονη χειρουργός, που προτιμά να παραμείνει ανώνυμη, πηγαίνει σπίτι για να αλλάξει, πριν φύγει για να συμπληρώσει τον μισθό της σε ιδιωτική κλινική. «Δουλεύω σαράντα ώρες την εβδομάδα σε αυτό το δημόσιο νοσοκομείο με μόνο 2.000 ευρώ καθαρά το μήνα, παρόλο που ειδικεύτηκα στη χειρουργική για έξι χρόνια. Δεν αρκεί να ζούμε αξιοπρεπώς, έστω και μόνο γιατί με 1.300 ευρώ το μήνα, δεν μπορούμε πλέον να βρούμε κατάλυμα στη Λισαβόνα, εξηγεί, χωρίς να κρύβει την οργή και την κούρασή της, στο δύσκολο πλαίσιο της έλλειψης φροντιστών. Πρέπει επίσης να πληρώσω τον παιδικό σταθμό για τις δύο κόρες μου. Και οι τιμές των τροφίμων συνεχίζουν να ανεβαίνουν στα ύψη. Εργάζομαι λοιπόν και πέντε ώρες την εβδομάδα σε ιδιωτική κλινική, χωρίς να υπολογίζω τις επεμβάσεις που κάνω στον «ελεύθερο» χρόνο μου. Συνολικά δουλεύω εξήντα ώρες την εβδομάδα για να βγάζω 4.000 ευρώ καθαρά το μήνα. »

Τον Φεβρουάριο, το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Πορτογαλίας δημοσίευσε τον αριθμό των Πορτογάλων με δύο ή και τρεις θέσεις εργασίας. Το 2023, θα ξεπεράσει τις 250.000 (σε πληθυσμό 5 εκατομμυρίων εργαζομένων, ή 5%). Ένα ρεκόρ, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με οικονομικούς δείκτες που είναι a priori σε καλή κατάσταση: ρυθμός ανάπτυξης 2,3% το 2023, χρέος μειώθηκε κάτω από το 100% του ΑΕΠ πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο και ποσοστό ανεργίας περιορισμένο στο 6,5% των περιουσιακών στοιχείων. Περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς είναι απόφοιτοι κολεγίου.

Αλλά είναι από τους λιγότερο εκπαιδευμένους ότι η αύξηση της απασχόλησης είναι μεγαλύτερη. Η Βραζιλιάνα Marcia Alvaro, 42 ετών, είναι και καθαρίστρια σε τουριστικά καταλύματα και ξυλουργός. Ο Ντιέγκο, ο οποίος δεν θέλησε να δώσει το όνομά του, οδηγεί αυτοκίνητα για την ψηφιακή πλατφόρμα Bolt και παραδίδει επίσης φαρμακευτικά προϊόντα.

Δυσκολία πληρωμής λογαριασμών

Στους δρόμους της Λισαβόνας που κατακλύζονται από τουρίστες –αλλά και πλούσιους ομογενείς, Αμερικανούς και Ευρωπαίους ψηφιακούς νομάδες ή Ρώσους ολιγάρχες– οι ανισότητες είναι ολοένα και πιο εντυπωσιακές, αντανακλώντας μια οικονομία δύο ταχυτήτων. Από τη μία πλευρά, η πορτογαλική πρωτεύουσα ανέβηκε από την 20η ^{στην 8η} θέση στον δείκτη Barnes City Index 2024, ο οποίος κατατάσσει τις πόλεις που προσελκύουν τους πιο πλούσιους ανθρώπους που θέλουν να επενδύσουν σε πολυτελή ακίνητα.

Από την άλλη πλευρά, τρεις στις τέσσερις πορτογαλικές οικογένειες δυσκολεύτηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους το 2023, σύμφωνα με το ετήσιο βαρόμετρο της οργάνωσης προστασίας των καταναλωτών, Deco Proteste, που δημοσιοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Μαρτίου. Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη σε 7.000 άτομα και σχετίζεται με την επιβάρυνση των δαπανών για τρόφιμα, εκπαίδευση, στέγαση, μεταφορές, υγεία και αναψυχή, το 75% των νοικοκυριών στην Πορτογαλία αφορά και το 7% βρίσκεται σε « κρίσιμη» κατάσταση. » . Δεν αποτελεί έκπληξη ότι είναι η στεγαστική κρίση – απότομες αυξήσεις στα ενοίκια για τους ενοικιαστές και τα επιτόκια για τους ιδιοκτήτες – που είναι η πηγή των βασικών προβλημάτων.

Σας απομένει να διαβάσετε το 30,98% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.