Ορισμένοι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει την εύνοια του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να ισχυριστούν ότι ο Τραμπ φαίνεται να υποτάσσεται στη βούληση του Πούτιν. Ωστόσο, η περασμένη εβδομάδα έχει προσφέρει αξιοσημείωτες αποδείξεις για το αντίθετο. Μετά από συνάντηση με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου , ο Τραμπ εξέφρασε την άποψη ότι ο Πούτιν δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται να καταλήξει σε ειρηνευτική συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου κατά της Ουκρανίας. Λίγο αργότερα, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία υπέγραψαν τελικά μια συμφωνία για τα ορυκτά , η οποία θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι η Ουάσινγκτον θα συνεχίσει να υποστηρίζει το Κίεβο απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα.

Ο Τραμπ ακολούθησε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την περασμένη εβδομάδα, η οποία με την πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται ασήμαντη σε σύγκριση με τις προσπάθειες τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία. «Πολλοί από τους συμμάχους και φίλους μας γιορτάζουν την 8η Μαΐου ως Ημέρα Νίκης», έγραψε, «αλλά εμείς κάναμε περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα, μακράν, στην επίτευξη ενός νικηφόρου αποτελέσματος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». Επανέλαβε αυτόν τον ισχυρισμό αυτή την εβδομάδα, όταν αναφερόμενος στη στρατιωτική παρέλαση της Ρωσίας που σηματοδότησε το τέλος του πολέμου, δήλωσε : «Παρεμπιπτόντως, έχασαν εκατομμύρια ανθρώπους και ήταν ένας καθοριστικός παράγοντας, αλλά δεν υπήρχε τόσο καθοριστικός παράγοντας όσο εμείς».

Αυτό που κάνει αυτές τις δηλώσεις αξιοσημείωτες είναι ότι ο Πούτιν, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ιστορικό της στρατιωτικής κληρονομιάς της Ρωσίας, εδώ και καιρό επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εξυμνεί τη συμβολή της Μόσχας στην υπόθεση των Συμμάχων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πράγματι, σπάνια μασάει τα λόγια του παρουσιάζοντας τη Ρωσία ως έσωσε τον κόσμο από την τυραννία του ναζιστικού καθεστώτος. Όπως σχολίασε κατά την περσινή παρέλαση της Ημέρας της Νίκης, «το πεπρωμένο της ανθρωπότητας κρίθηκε κατά τη διάρκεια των κολοσσιαίων μαχών της Μόσχας, του Λένινγκραντ, του Ρζεφ, του Στάλινγκραντ, του Κουρσκ, του Χάρκοβου, του Μινσκ, του Σμολένσκ και του Κιέβου, και στις έντονες και αιματηρές μάχες από το Μούρμανσκ μέχρι τον Καύκασο και την Κριμαία».