Ενώ ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης επρόκειτο να πραγματοποιηθεί την Κυριακή 11 Μαΐου στο Ομάν, μεταξύ Ιράν και Ηνωμένων Πολιτειών, η ρύθμιση του εμπλουτισμού ουρανίου στο Ιράν δεν είναι το μόνο ζήτημα που διακυβεύεται στις συζητήσεις, στα μάτια της Δύσης. Ένα άλλο ζήτημα που έχει μεγάλη σημασία για την Ουάσινγκτον, το Παρίσι και άλλες πρωτεύουσες της Γηραιάς Ηπείρου είναι το ιρανικό πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων, το οποίο θεωρείται ολοένα και πιο απειλητικό, με πυραύλους που πλέον είναι ικανοί να φτάσουν σε μέρη της Ευρώπης.

Η πυρηνική συμφωνία της Βιέννης του 2015, το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPoA), η οποία περιόρισε τις πυρηνικές δραστηριότητες της Τεχεράνης, είναι αναποτελεσματική από την αποχώρηση των ΗΠΑ το 2018 υπό την πρώτη προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ. Σε απάντηση, το Ιράν έχει σταδιακά αποσυρθεί από πολλές από τις δεσμεύσεις του. Σήμερα, η Δύση μπόρεσε να μετρήσει την πρόοδο του βαλλιστικού της προγράμματος κατά τη διάρκεια της επίθεσης εναντίον του Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2024.

Αν και οι περισσότεροι από τους πύραυλους αναχαιτίστηκαν από ισραηλινές άμυνες εδάφους-αέρος, η Τεχεράνη διαθέτει ένα οπλοστάσιο που δεν ήταν ποτέ τόσο προηγμένο. Σύμφωνα με ειδικούς, τρεις ή τέσσερις τύποι πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς (IRBM) που αναπτύχθηκαν από το Ιράν είναι πλέον ικανοί να φτάσουν στην ανατολική Ευρώπη, με ανακοινωθείσα εμβέλεια 1.700 έως 3.000 χιλιομέτρων: ο Emad, ο Ghadr-1, ο Khorramshahr και ο Sejjil . Ανάλογα με το φορτίο, ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ακόμη ότι το Ιράν έχει καταφέρει να φτάσει σε ένα τόξο από το βόρειο τμήμα των Ιταλικών Άλπεων, μέσω της ανατολικής Γαλλίας, της Δανίας, της Σουηδίας και της Φινλανδίας εδώ και αρκετά χρόνια.

Σας έχει απομείνει το 72,59% αυτού του άρθρου για να διαβάσετε. Τα υπόλοιπα προορίζονται για τους συνδρομητές.