Για πρώτη φορά στην ιστορία των συχνά άβολων σχέσεων μεταξύ Λιβάνου, Ισραήλ και Ηνωμένων Πολιτειών, και οι τρεις πλευρές συμφωνούν σε ένα κοινό τελικό κράτος για τον Λίβανο: το λιβανικό κράτος θα πρέπει να αποκτήσει το μονοπώλιο στη χρήση βίας σε αυτή τη χώρα και ο λιβανέζικος στρατός να γίνει ο μοναδικός νόμιμος πάροχος ασφάλειας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ και όλων των άλλων ένοπλων πολιτοφυλακών που δρουν στο λιβανέζικο έδαφος, σύμφωνα με τα ψηφίσματα 1559 και 1701 των Ηνωμένων Εθνών.

Οι τρεις πλευρές εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με τον τρόπο επίτευξης αυτού του αποτελέσματος και η κυβέρνηση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ εξαντλείται από την υπομονή του με το αδιέξοδο. Όμως, μέσω των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ του Λιβάνου και του Ισραήλ, τα οποία διευκόλυναν οι ΗΠΑ, μπορεί να σπάσει το τρέχον διπλωματικό αδιέξοδο. Αυτό απαιτείται επειγόντως για να διατηρηθεί η δυναμική που δημιουργήθηκε από την παύση των εχθροπραξιών μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ τον περασμένο Νοέμβριο, για να αποφευχθεί ένας νέος πόλεμος και τελικά να επιτευχθεί μια διαρκής ειρήνη μεταξύ των δύο χωρών.

Αλλά πρώτα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε πόσο μνημειώδης είναι αυτή η στιγμή και πώς έφτασαν εδώ οι τρεις πλευρές. Η Χεζμπολάχ βγήκε σοβαρά αποδυναμωμένη από τον τελευταίο της πόλεμο με το Ισραήλ, ο οποίος ξεκίνησε όταν η ομάδα άρχισε να εκτοξεύει ρουκέτες, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους εναντίον του βόρειου Ισραήλ στις 8 Οκτωβρίου 2023, προς υποστήριξη της Χαμάς. Η σύγκρουση έληξε μετά από μια συνεχή επίθεση από το Ισραήλ το περασμένο καλοκαίρι και το φθινόπωρο που άφησε τις ισραηλινές δυνάμεις να ελέγχουν πέντε στρατηγικές θέσεις στο νότιο Λίβανο. Ο πόλεμος μπορεί να μην έφερε μοιραίο πλήγμα στη Χεζμπολάχ, αλλά σίγουρα δεν είναι η δύναμη που ήταν κάποτε. Το Ισραήλ έχει αποκεφαλίσει την ομάδα, διείσδυσε βαθιά στην ηγεσία της ανώτερης βαθμίδας και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του οπλοστασίου της, θέτοντας έτσι σοβαρές αμφιβολίες για το μέλλον της ως συνεκτικής ένοπλης μονάδας.