Στις 8 Ιουλίου 1825, κάτω από πίεση που προοριζόταν να είναι διπλωματική, αλλά αποδείχτηκε στρατιωτική και καταναγκαστική, η κυβέρνηση του προέδρου της Αϊτής Jean-Pierre Boyer ενέδωσε στις απαιτήσεις του βασιλιά Charles X της Γαλλίας. Ο τελευταίος επέβαλε ένα διάταγμα της 17ης Απριλίου 1825, που όριζε ότι η Αϊτή έπρεπε να καταβάλει το κολοσσιαίο ποσό των 150 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων στο γαλλικό κράτος, «προκειμένου να αποζημιώσει τους πρώην αποίκους» , οι οποίοι ωστόσο είχαν διατηρήσει για περισσότερο από δύο αιώνες έναν αποικιοκρατικό, δουλοκτητικό και ρατσιστικό σύστημα της Γαλλίας.

Η Αϊτή ανέκαμψε από έναν εξαντλητικό και ηρωικό πόλεμο απελευθέρωσης (1791-1801) εναντίον αυτού του συστήματος, επιτυγχάνοντας το 1804 αυτό που ο ιστορικός Michel-Rolph Trouillot (1949-2012) περιέγραψε ως «αδιανόητο» για την εποχή. Έκτοτε, η Αϊτή κρατήθηκε σε οικονομική και πολιτική απομόνωση από τη Γαλλία με την υποστήριξη των αυτοκρατορικών δυνάμεων εκείνης της περιόδου.

Ζήτημα «αποκατάστασης»

Σε αντάλλαγμα για την καταβολή αυτής της αποζημίωσης, η Γαλλία θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της πρώην αποικίας και θα θέσει τέλος σε αυτή την απομόνωση. Αυτό το υπέρογκο ποσό, που αντιπροσωπεύει περίπου το 15% του προϋπολογισμού της Γαλλίας και τρία χρόνια του προϋπολογισμού του νεαρού έθνους της Αϊτής, συνιστά οικονομική και κοινωνική κατάπτωση.

Δεδομένου ότι το νεοσύστατο κράτος δεν ήταν φερέγγυο, μια ρήτρα, που δεν αναφέρεται στο διάταγμα, απαιτούσε να δανειστούν τα χρήματα για την πρώτη πληρωμή – που όφειλε τον Δεκέμβριο του 1825, πέντε μήνες μετά την υπογραφή του διατάγματος – από γαλλικές τράπεζες. Αυτό είναι που οι ιστορικοί και οι οικονομολόγοι αποκαλούν «διπλό χρέος».

Στη συνέχεια, η Αϊτή βρέθηκε παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο εξάρτησης. Η εξωστρεφής οικονομία της υποβλήθηκε σε αυτό το άδικο χρέος. Για να τον τιμήσει, η αγροτιά της Αϊτής, που αποτελούσε την καρδιά του έθνους που χτυπούσε, αξιοποιήθηκε για δεκαετίες και η κοπή πολύτιμης ξυλείας έγινε σε μεγάλη κλίμακα, επιδεινώνοντας την οικολογική καταστροφή που ξεκίνησε με το σύστημα φυτειών, ενώ ζητήθηκε να επιβληθούν μόνο «μέτριοι φόροι» σε όλα τα προϊόντα που προέρχονται από τη Γαλλία.

Έχετε να διαβάσετε το 44,35% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.