Είναι πραγματικά μια έκπληξη; Δύο μήνες μετά την επανέναρξη των επαφών μεταξύ των προέδρων Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν, των οποίων η τηλεφωνική συνομιλία στις 12 Φεβρουαρίου επρόκειτο να ξεκινήσει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης με στόχο να οδηγήσει γρήγορα σε κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, ο πόλεμος συνεχίζεται και δεν υπάρχει προοπτική τερματισμού του.

Αυτοί οι δύο μήνες σημαδεύτηκαν από πολλές πολιτικές και διπλωματικές ανατροπές, συμπεριλαμβανομένης της επαίσχυντης συνάντησης στο Οβάλ Γραφείο στις 28 Φεβρουαρίου, όπου ο Πρόεδρος Τραμπ και ο αντιπρόεδρός του, J.D. Vance, χειρίστηκαν τον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelensky . Αλλά ούτε οι διαπραγματευτές ούτε οι εμπόλεμοι φαίνονται πιο κοντά σε μια κατάπαυση του πυρός από ό,τι όταν ο Ρεπουμπλικανός έφτασε στον Λευκό Οίκο. Το «μακελειό» που ισχυρίζεται ότι θέλει να σταματήσει ο κ. Τραμπ συνεχίζεται, στην πρώτη γραμμή και σε πόλεις της Ουκρανίας.

Την Παρασκευή, 11 Απριλίου, ο απεσταλμένος του Προέδρου των ΗΠΑ, Στιβ Γουίτκοφ, είχε μια συνάντηση που κράτησε περισσότερες από τέσσερις ώρες με τον Πρόεδρο Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη. Αυτή είναι η τρίτη συνάντησή τους, αλλά δεν φαίνεται να έχει προχωρήσει με κανέναν καθοριστικό τρόπο τη διαδικασία.

Η αναβλητικότητα του Ρώσου Προέδρου

Ο λόγος για αυτό το αδιέξοδο είναι απλός: ενώ ισχυρίζεται ότι είναι ανοιχτός σε διαπραγματεύσεις, ο κ. Πούτιν δεν σκοπεύει να τερματίσει την επιθετικότητά του μέχρι να γονατίσει τους Ουκρανούς και τον πρόεδρό τους. Θέλει να εξασφαλίσει τη ρωσική κυριαρχία στη χώρα τους. Όταν οι συνάδελφοί του εξηγούν ότι οποιαδήποτε διαπραγμάτευση πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τα «πρωταρχικά αίτια» της σύγκρουσης, αυτό ακριβώς εννοείται: ο στόχος του πολέμου είναι να εμποδίσει την Ουκρανία να είναι μια ανεξάρτητη, δημοκρατική χώρα, ικανή να διασφαλίσει τη δική της άμυνα και ικανή να επιλέξει τις συμμαχίες της.

Παρά τις τεράστιες απώλειες και τις καταστροφές που τους έχει προκαλέσει η Ρωσία για περισσότερα από τρία χρόνια, οι Ουκρανοί είναι απρόθυμοι να υποταχθούν. Στο μέτωπο, ο στρατός τους αντιστέκεται. Αποδεικνύεται επίσης ότι, παρά την πιθανή έλλειψη ενθουσιασμού για αυτή τη σύγκρουση, οι Ρώσοι δεν είναι έτοιμοι να ξεσηκωθούν. Ο πόλεμος λοιπόν θα συνεχιστεί.

Η Ρωσία, σε κατάσταση πολεμικής οικονομίας που υποστηρίζεται από την Κίνα, παράγει αρκετά όπλα για να προμηθεύσει τα στρατεύματά της, χωρίς να υπολογίζονται αυτά που προμηθεύονται από τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Προμηθευόμενη από τους δυτικούς συμμάχους της, η Ουκρανία τα παράγει όλο και περισσότερο η ίδια και επιδεικνύει αξιοσημείωτη δημιουργικότητα στον τομέα των drones και των ρομπότ μάχης. Κανένας εμπόλεμος, ωστόσο, δεν είναι σε θέση να επιφέρει αποφασιστική ήττα στον άλλον.

Θα κουραστεί από την αναβλητικότητα του Ρώσου προέδρου ο κ. Τραμπ, που στο κοινωνικό του δίκτυο καλούσε τη Ρωσία να «κινηθεί» ή έχει αποφασίσει από την αρχή να ανταποκριθεί σε όλες τις απαιτήσεις του; Αυτό είναι το άγνωστο που πρέπει να διαχειριστούν οι Ευρωπαίοι, αποκλεισμένοι σκόπιμα από τις διαπραγματεύσεις από τους Ρώσους και τους Αμερικανούς ενώ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Την Παρασκευή, μετά από μια συνάντηση των συμμάχων της Ουκρανίας υπό την προεδρία των υπουργών Άμυνας της Βρετανίας και της Γερμανίας, αποδεσμεύτηκε πρόσθετη στρατιωτική βοήθεια 21 δισεκατομμυρίων ευρώ για το Κίεβο. Οι Ευρωπαίοι θα έκαναν λάθος να περιμένουν τα πράγματα να επιλυθούν μόνα τους. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν να οργανώνονται για να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια της Ουκρανίας, είτε σε περίπτωση κατάπαυσης του πυρός είτε σε περίπτωση αμερικανικής αποχώρησης. Και στις δύο περιπτώσεις, διακυβεύεται η δική τους ασφάλεια.