Οι Ρεπουμπλικάνοι ψηφοφόροι των ΗΠΑ αντιτίθενται ολοένα και περισσότερο στην αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Wall Street Journal , που δείχνει μια αυξανόμενη διαίρεση στις ΗΠΑ σύμφωνα με τις κομματικές γραμμές. Από την άλλη πλευρά, η δημοσκόπηση έδειξε ότι το 83% των Δημοκρατικών ψηφοφόρων υποστηρίζει τη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, έναντι 79% των Ρεπουμπλικανών που αντιτίθενται σε αυτήν.

Μεταξύ όλων των ερωτηθέντων ψηφοφόρων, το 49% ήταν υπέρ της συνέχισης της βοήθειας προς το Κίεβο, ενώ το 44% ήταν κατά. Κατά τη διάρκεια του 2023 και του 2024, η κυβέρνηση Μπάιντεν πίεσε για ολοένα αυξανόμενη βοήθεια προς το Κίεβο, ενώ οι θέσεις των Ρεπουμπλικανών μετατοπίστηκαν όλο και περισσότερο και πήγαιναν στην αντίθετη κατεύθυνση, με πολλούς να λένε ότι οι ΗΠΑ έκαναν ήδη πάρα πολλά.

Η δημοσκόπηση δείχνει επίσης μια ευρύτερη διαφωνία σχετικά με τον παγκόσμιο ρόλο της Αμερικής στην αμερικανική κοινωνία. Περίπου το 81% των Ρεπουμπλικανών ερωτηθέντων είπε ότι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ δεν κάνουν αρκετά για να αμυνθούν και ότι η Ουάσιγκτον θα πρέπει να σταματήσει να ξοδεύει χρήματα των φορολογουμένων για να τους προστατεύσει. Αντίθετα, το 83% των Δημοκρατικών δήλωσε ότι οι διεθνείς συμμαχίες είναι σημαντικές και αξίζουν οικονομική υποστήριξη.

«Πρώτα η Αμερική»

Το χάσμα αντανακλά χρόνια αυξανόμενου σκεπτικισμού των Ρεπουμπλικανών σχετικά με την παγκόσμια εμπλοκή, επηρεασμένο από το σύνθημα του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ «Πρώτα η Αμερική». Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα επικρίνει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ για χαμηλές αμυντικές δαπάνες και αμφισβητεί τον ρόλο των δεσμεύσεων ασφαλείας των ΗΠΑ στο εξωτερικό. Ο Τραμπ ζήτησε από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Κάλεσε προηγουμένως τη συμμαχία να αυξήσει το μερίδιο-στόχο των αμυντικών χορηγήσεων από 2 τοις εκατό σε 5 τοις εκατό του ΑΕΠ.

Ενώ ορισμένοι ιστορικοί και κοινωνιολόγοι αποκαλούν την απομάκρυνση του Τραμπ από την παραδοσιακή αμερικανική παρέμβαση και την ηγεσία στην παγκόσμια διακρατική δυναμική ( παρεμβατισμός , που οδήγησε πολλούς κριτικούς να περιγράψουν τις ΗΠΑ ως τον «αστυνομικό του κόσμου») προς τον «εσωτερικό» νεοαπομονωτισμό , αυτός ακολουθεί μια πολιτική παρέμβασης σε πολλά θέματα (Γάζα, Πηγή απειλής επιβολής κυρώσεων, Ταϊβάν). Ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να ορίσουμε με σαφήνεια την εξωτερική του πολιτική ανάλογα με το βαθμό παρέμβασης.

M. Šerić: Έγχρωμες επαναστάσεις: τα πιο εξελιγμένα μέσα πολέμου