Tης: ΧΡΥΣΑΣ ΣΑΜΟΥ
Εμβληματική φιγούρα της Αργεντινής, η ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΧΑΝ ΡΕΗ (Maria Lujan Rey), μητέρα του Λούκας Μενεγίνη Ρέη (Lucas Meneghini Rey), που έχασε τη ζωή του, στην σιδηροδρομική τραγωδία στο Όνσε, 22 Φλεβάρη του 2012, καθώς ήταν το 52ο θύμα ενός εγκλήματος όπως η ίδια το χαρακτηρίζει.
Η κύρια αιτία της τραγωδίας του Ονσε, όπως λέει στην συνεργάτιδα του Hellenic News of America Χρύσα Σάμου, που άφησε και 800 τραυματίες, ήταν η διαφθορά.
«Βρίσκω, πολλά κοινά σημεία στις δύο τραγωδίες, θα πει: ιδιαίτερα, στον πόνο πολλών οικογενειών που από τη μια στιγμή στην άλλη, γίνονται θύματα και είναι αυτοί που, πάνω απ’ όλα, έχω ανάγκη να τους αγκαλιάσω νοητά, και να τους ενθαρρύνω να ορθώσουν ανάστημα, να ζητήσουν, να παλέψουν για δικαιοσύνη»
Η συνέντευξη δόθηκε στιγμές μόλις, μετά την τραγωδία των Τεμπών, και η Maria Lujan Rey, που οι αγώνες για δικαίωση εκτός των άλλων την έφεραν από το 2019-2023, στα έδρανα της Αργεντίνικης Βουλής, και την καταξίωσαν στην συνείδηση του λαού της αλλά και παγκόσμια ως γυναίκα-σύμβολο, ήταν χείμαρρος:
Thanks for reading Hellenic News of America
«Αυτές οι τραγωδίες δεν μπορούν ποτέ να ονομαστούν “ατυχήματα” γιατί μπορούν να προληφθούν. Ένα σωστό σιδηροδρομικό σύστημα πρέπει να είναι ικανό να απορροφά ένα ανθρώπινο λάθος ή μια τεχνική βλάβη και στην τραγωδία του Όνσε, μόλις συνέβη, είδαμε πώς προσπάθησαν να θέσουν τον οδηγό αποκλειστικά υπεύθυνο για ό,τι είχε συμβεί. Οι συγγενείς, βυθισμένοι στον πόνο μας, καταλάβαμε πως μια τέτοια τραγωδία δεν είχε μόνο έναν υπεύθυνό, αλλά θα έπρεπε να ερευνήσουμε».
Υπήρξε ένας δικαστής που προσπάθησε να μάθει ποια “ταινία” θα έπρεπε να δει και θα ήταν αυτή που θα του έδινε την πραγματική εικόνα από όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα της 22/2/2012 και δεν έμεινε μόνο σε αυτή την εικόνα εκείνης της στιγμής και έτσι η δικαιοσύνη της Αργεντινής, ερεύνησε το θέμα των τρένων και την λειτουργία τους στην Αργεντινή από εκείνο το σημείο της τραγωδίας ως 10 χρόνια πίσω.
Την ρωτώ πώς ένιωσε όταν έμαθε πως στην άλλη άκρη του κόσμου, μια νέα σιδηροδρομική τραγωδία, έφερε 57 μάνες στην ίδια θέση με εκείνη:
Βλέποντας τις εικόνες της τραγωδίας προφανώς μας κάνει να ξαναζήσουμε αυτά που υποφέραμε οι Αργεντινοί εκείνη την εποχή.
Προσωπικά ξαναζώ την αγωνιώδη αναζήτηση του παιδιού μου, που εντοπίστηκε δύο ολόκληρες μέρες μετά το συμβάν μέσα στο ίδιο τρένο. Τα συναισθήματα, που μου προκαλούν, οι εν λόγω τραγωδίες, είναι τεράστιος πόνος, θλίψη βαθειά, γιατί όταν υπάρχει έντεκα χρόνια μετά, παρόμοια τραγωδία, το μόνο που ζητώ είναι ότι όλοι μας οφείλουμε να παλέψουμε για να τερματιστεί η διαφθορά. Οι τραγωδίες αυτές, δεν μπορούν να συμβούν αν το όποιο κράτος είναι παρόν. Δε γίνεται να συμβούν όταν η Πολιτεία που ελέγχει τα πάντα, εγγυάται για την ασφαλή, αποτελεσματική, αποδοτική υπηρεσία μεταφοράς, κι είναι ξαναλέω απαιτητό να τερματιστεί η διαφθορά κι η δικαιοσύνη να μπορεί να ερευνά απερίσπαστη κι ενδελεχώς κάθε πτυχή, και να ενεργεί ακολούθως κατά παντός υπευθύνου.
Στην περίπτωση της Αργεντινής τι καταφέρατε;
Καταφέραμε να οδηγήσουμε την υπόθεση στα δικαστήρια, μάλιστα σε μια περίοδο που στη χώρα μας το σύστημα δεν είχε προηγούμενο. Εκκρεμούσαν τραγωδίες, δίκην ατιμωρησίας, και δέκα και δεκαπέντε χρόνια, και δυστυχώς ο φόβος της παραγραφής ήταν εμφανής.
Με σύμπνοια και συνεργασία οι συγγενείς των θυμάτων εδώ, καταδείξαμε ότι όταν το θέλει, η δικαιοσύνη μπορεί, και μπορεί όχι μόνο να καταδικάσει τους υπεύθυνους, όποιοι κι αν είναι, αλλά μπορεί επίσης να το πράξει σε λογικούς χρόνους. Προφανώς η έρευνα διήρκεσε σχεδόν ένα χρόνο, περισσότερα από 26 άτομα οδηγήθηκαν στο εδώλιο, πολλοί από τους οποίους ήταν μέλη της εθνικής κυβέρνησης, υφυπουργοί, ο υπουργός Μεταφορών, ο τότε και ο προκάτοχός του και επιχειρηματίες που είχαν στενή σχέση με την κυβέρνηση της εποχής
Όλα αυτά σε μια χώρα όπου όλοι πίστευαν ότι κανείς δεν θα πήγαινε φυλακή και δεν θα μπορούσε να συνέβη ποτέ τίποτα, καταφέραμε τον Δεκέμβριο του 2015 να εκδικαστεί κλήτευση για 21 από τους κατηγορούμενους, μεταξύ των αυτοί οι υφυπουργοί και ο επιχειρηματίας που είχε την παραχώρηση των τρένων.
Αυτή η δίκη επέτρεψε επίσης να ανοίξει μια νέα υπόθεση, η οποία διερευνά την ευθύνη του υπουργού Μεταφορών εκείνη την περίοδο και το 2018 ο υπουργός καταδικάστηκε.
Όλοι οι κατάδικοι έχουν ολοκληρώσει τις ποινές φυλάκισής τους εκτός από τον υπουργό Μεταφορών, επειδή το ανώτατο δικαστήριο της χώρας περιμένει ακόμη να επιβεβαιώσει την ποινή, αλλά έχει ήδη επικυρωθεί σε δεύτερο βαθμό.
Οι υπόλοιπες ήταν ποινές που πλησίαζαν στο μέγιστο που μας επέτρεπε ο ποινικός κώδικας της χώρας μας και τις τηρούσαν.
Οι συγγενείς θεωρούν ότι κατορθώσαμε να λάβουν μια ιστορική ποινή, καταλαβαίνουμε επίσης ότι υπάρχουν πολλά να αναθεωρηθούν στη δικαιοσύνη της χώρας μας. Επειδή ένας εθνικός αξιωματούχος δικάζετε με την ίδια ποινική κλίμακα με έναν απλό πολίτη ή επειδή η δολοφονία ενός ατόμου είναι ίδια με τη δολοφονία 52.
Όμως, εντός των κυρώσεων που ορίζει ο ποινικός κώδικας μας σήμερα, έχουμε επιτύχει ποινές πολύ κοντά στο μέγιστο, με ποινές από 9 έως 3,5 χρόνια. Αυτός που έλαβε τα λιγότερα ήταν ο αυτοκινητιστής που δικάστηκε με 3μιση χρόνια κάθειρξη. Οι περισσότεροι από τους καταδικασθέντες δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για δύο εγκλήματα: το αδίκημα της δόλιας διοίκησης κατά των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και το έγκλημα του ολέθρου ακολουθούμενο από 52 θανάτους. Μερικοί από τους καταδικασθέντες απολαμβάνουν την ελευθερία σήμερα επειδή έχουν εκτίσει τις ποινές τους ή επειδή έχουν λάβει προνόμια που παρέχει ο κώδικάς μας και που επίσης μας κάνουν να προβληματιστούμε. Πχ. ένας υφυπουργός έχει κάνει μαθήματα στη φυλακή για να φτιάξει κήπους και να επισκευάσει ηλεκτρικές συσκευές για να μειώσει την ποινή του και σήμερα βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό….
Την ευθύνη της τραγωδίας την όρισε η δικαιοσύνη. Αυτό που κάναμε εμείς οι συγγενείς ήταν να ενθαρρύνουμε να ξεκινήσει μια έρευνα. Ανοίξαμε τα μάτια των υπολοίπων πολιτών για να καταλάβουν ότι για μια τέτοια απώλεια στη χώρα μας, για τόσο τεράστιο πόνο, δεν θα μπορούσε να φταίει μόνο ένας άνθρωπος. Ότι αξίζαμε να μάθουμε την αλήθεια.
Ο κόσμος της χώρας σας πόσο αρωγός στάθηκε στους αγώνες σας;
Μας συνόδεψε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας μας, που μας ακολούθησαν στις διεκδικήσεις μας από την πρώτη μέρα και με όσα ζήσαμε, καταφέραμε να καταστήσουμε κάτι παραπάνω από σαφές ότι
HΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΣΥΝΤΗΡΙΤΟΙ ΣΚΟΤΩΝΟΙ, ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΔΙΧΩΣ ΣΩΣΤΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ.
Μιλάτε για διαφθορά, που εντοπίζετε στην περίπτωση της Αργεντινής;
Στη τραγωδία του Όνσε, αποδείχτηκε ότι, τα χρήματα που έδινε η πολιτεία, δεν μεταχειρίζονταν για την συντήρηση και διατήρηση των τρένων αλλά, πήγαιναν σε άλλες επιχειρήσεις, ή πήγαιναν στις τσέπες τους. Έτσι υπήρχαν 60 χρονών τρένα, που κυκλοφορούσαν στις γραμμές, με ένα ανεπαρκές σύστημα στα φρένα, βαγόνια διαβρωμένα από την σκουριά, με συστήματα σηματοδότησης άνω των εκατό ετών και χωρίς συντήρηση. Ήταν τρένα που ταξίδευαν γεμάτα κόσμο.
Στο τρένο Chapa 16, της τραγωδίας του Ονσε, , η δικαστική πραγματογνωμοσύνη απέδειξε ότι ταξίδευαν πάνω από 10 άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο.
Η δικαστική διαδικασία απέδειξε την ευθύνη του κρατικού μηχανισμού και την υφιστάμενη διαφθορά ανάμεσα σε κυβερνητικά στελέχη, επιχειρηματίες και συνδικαλιστές.
Θέλανε, να θεωρηθεί ως λάθος, ή ως ανικανότητα του μηχανοδηγού το δυστύχημα. Είχαμε μια μόλις προ ολίγου εκλεγμένη κυβέρνηση που είχε αναλάβει τα καθήκοντά της πρόσφατα, είχε τεράστια υποστήριξη απ’ τους πολίτες κι ήταν επιφορτισμένη με το να «περάσει» στο λαό την ιδέα του λάθους ενός και μόνο εργαζομένου. Συγγενείς και δικαιοσύνη μπορέσαμε να αποδείξουμε ότι δεν ήταν έτσι τα πράγματα.
Η κατάσταση του σιδηροδρομικού σας δικτύου πώς ήταν πριν το δυστύχημα
Η τραγωδία του Ονσε, υπήρξε αποτέλεσμα της διαφθοράς εθνικών κυβερνητικών στελεχών που δεν έλεγχαν τα χρήματα που έδιναν για τη συντήρηση των τρένων, δεν έλεγχαν αν συντηρούνταν τα τρένα ή υπό ποιες συνθήκες ταξίδευαν. Η έρευνα αποκάλυψε ότι υπήρχαν καταγγελίες για χρόνια, όχι μόνο από εργαζομένους στον σιδηρόδρομο αλλά και από επιβατικό κοινό, ενώ υπήρξαν και αναφορές από τον γενικό κρατικό έλεγχο, που ανέφεραν την κατάσταση διάλυσης των συνεργείων τρένων, την επισφαλή κατάσταση των παρεχομένων υπηρεσιών στους επιβαίνοντες, ωστόσο, όλες οι αναφορές κι οι προειδοποιήσεις, αγνοήθηκαν επιδεικτικά απ’ την Κυβέρνηση η οποία συνέχισε απτόητη να λειτουργεί κανονικά το σιδηροδρομικό της δίκτυο.
Πώς ενώ ο κόσμος γνώριζε καθώς χρησιμοποιούσε ως μέσο μαζικής μεταφοράς τον σιδηρόδρομο μπορούσαν να επικαλεστούν ότι ορθά έπρατταν;
Θυμάμαι ότι το 2012, επιμένοντας στην ιδέα ότι έφταιγε ο μηχανοδηγός, παρουσίασαν τα τρένα στους Αργεντινούς σαν να ήταν καινούργια, έβαφαν στα σκουριασμένα βαγόνια , που ήταν αφημένα στο έλεός τους έχοντας τρύπες στα πατώματα και στα ταβάνια, και χαλασμένες πόρτες που ούτε καν έκλειναν… Αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί το 2013 η ίδια κυβέρνηση βγήκε για να αγοράσει τρένα από την Κίνα και σήμερα έχουμε μονάδες που αγοράστηκαν πριν 10 χρόνια στη σιδηροδρομική μας γραμμή.
Όταν ακούω ότι στην τραγωδία των Τεμπών γίνεται προσπάθεια να κατηγορηθεί μόνο ο σταθμάρχης, βρίσκω ένα άλλο σημείο σύμπτωσης με αυτό που είχαμε να ζήσουμε. Ελπίζω ότι οι Έλληνες πολίτες μπορούν να απαιτήσουν μια πιο εις βάθος έρευνα από τη δικαιοσύνη που θα μας επιτρέψει να φτάσουμε και στους τελευταίους των υπευθύνων.
Το αν είναι υπεύθυνος ή όχι ο επικεφαλής σταθμάρχης ή άλλος εργαζόμενος, θα το κρίνει η Δικαιοσύνη. Είναι όμως λογικό, να είναι μόνο αυτός ο ένας υπεύθυνος; Θα προέτρεπα, η δικαιοσύνη να προχωρήσει σε βάθος την διερεύνηση της υπόθεσης, γιατί οφείλει να βρει τις απαντήσεις. Η δικαιοσύνη κι εννοώ τους λειτουργούς της, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι οποιοσδήποτε συγγενείς ή φίλος θα μπορούσε να είχε ταξιδέψει όπως τα δικά μας παιδιά με το τρένο αυτό… θα μπορούσε κάποιος δικός τους να είναι στη θέση των δικών μας ανθρώπων. Τι θα έκαναν τότε; Δε θα διερευνούσαν εις βάθος;
Με την τραγωδία των Τεμπών, να έχει μόλις συμβεί, και τα διεθνή ΜΜΕ να μεταδίδουν την είδηση παγκοσμίως, ολοκληρώνοντας την διαδικτυακή μας συνάντηση μέσω Skype με την κα Rey, της ζητώ να απευθύνει έναν λόγο συμπαράστασης στους ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους στο τρένο… Mε δάκρυα στα μάτια μου απαντά:
Στις οικογένειες που σήμερα θρηνούν την απώλεια των παιδιών τους, των αδελφών τους, των γονιών τους, θέλω να τους πω ότι από εδώ τους αγκαλιάζω και καταλαβαίνω τον πόνο τους. Ο καθένας σας, θα κάνει ό,τι μπορεί με τον πόνο του, αλλά να ξέρετε – και το λέω απερίφραστα βασιζόμενη στο δικό μου βίωμα, ότι η αναζήτηση της δικαιοσύνης είναι μ’ έναν τρόπο και «θεραπευτική». Φυσικά και τίποτε δε μπορεί να μας δώσει πίσω ότι μας πήρανε όμως μπορούμε να βρούμε ένα νόημα στην ζωή μας, προσπαθώντας να αποτρέψουμε το ίδιο πράγμα να συμβεί ξανά σε άλλον.
Και προχωρά σε μια αναφορά και στους Έλληνες πολίτες;
Στους πολίτες της Ελλάδας ζητώ να μην αφήσουν μονές τους ποτέ αυτές τις οικογένειες. Αυτό που τους συνέβη, μπορεί να συμβεί (και το απεύχομαι κατάβαθα) σε οποιονδήποτε. Αυτές οι οικογένειες, έχουν ήδη αρκετό βάρος με τον πόνο της απώλειας για να είναι αυτοί που πρέπει να ηγηθούν αυτού του αγώνα που είναι μακρύς, επίπονος, και όπου θα έρχονται αντιμέτωποι με μια πολιτική ή οικονομική δύναμη που δεν θέλει να προχωρήσει ο αγώνας που τότε, γίνεται ακόμα και πιο δύσκολος
Μην τους αφήνετε μόνους! Μην σταυρώνετε τα χέρια σας!
Αυτό που μας πήραν, τίποτα μα τίποτα, ούτε η πιο σκληρή ποινή , δεν θα μπορέσει να μας το επιστρέψει. Όμως τουλάχιστον ας έχουμε την εσωτερική γαλήνη ότι πράξαμε το χρέος μας, να δικαιωθούν οι ψυχές τους.
Η διαφθορά σκοτώνει, οπουδήποτε στον κόσμο, και κανείς δεν εξαιρείται από το να γίνει θύμα.
English 
Greek