Δεκαπέντε μήνες μετά την προεδρία του Χαβιέ Μιλέι, είναι πλέον σαφές ότι ο ελευθεριακός ηγέτης δεν έχει καμία πρόθεση να αναπτύξει μια ατζέντα εξωτερικής πολιτικής επικεντρωμένης στην Ασία. Παρά την απαράμιλλη οικονομική συμπληρωματικότητα της Αργεντινής με την περιοχή, με την Κίνα στην πρώτη γραμμή, ο Μιλέι έχει δείξει ενδιαφέρον μόνο να ευθυγραμμιστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ – μια άνευ προηγουμένου στάση για την Αργεντινή.

Ταυτόχρονα, ο Milei έχει δείξει μια προτίμηση σε μια χούφτα δυτικές χώρες, όπως η Ιταλία και το Ελ Σαλβαδόρ, αλλά αποκλειστικά από ιδεολογική συγγένεια. Σχεδόν όλα τα ταξίδια του εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ ήταν για πολυμερείς συνόδους κορυφής ή για να λάβει προσωπικές διακρίσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξωτερική πολιτική της Αργεντινής έχει διαμορφωθεί από την ιδεολογική στάση και τα προσωπικά συμφέροντα του Μιλέι, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Στην περίπτωση της Κίνας – ενός αναντικατάστατου στρατηγικού εταίρου για την Αργεντινή – η διμερής σχέση παραμένει στάσιμη, χωρίς σημαντική πρόοδο. Ενώ το εμπορικό έλλειμμα μειώθηκε το 2024, μειώθηκε και ο συνολικός όγκος του εμπορίου. Η ανταλλαγή νομισμάτων ανανεώθηκε μετά από μια ισχυρή επίδειξη υποστήριξης από την Κίνα προς την κυβέρνηση του Milei, αλλά η μακροπρόθεσμη συνέχειά της παραμένει αβέβαιη.

Όσον αφορά τις επενδύσεις, το κύριο έργο της Κίνας στην Αργεντινή – τα δύο φράγματα στον ποταμό Σάντα Κρουζ – παραμένει παράλυτο και το υπόλοιπο δυνητικό επενδυτικό πρόγραμμα δεν έχει σημειώσει πρόοδο. Ακόμη χειρότερα, οι κινεζικές εταιρείες αποκλείστηκαν από την αποτυχημένη διαδικασία υποβολής προσφορών για την πλωτή οδό Parana-Paraguay, και το πρόσφατο διάταγμα για την ιδιωτικοποίηση του Belgrano Cargas, ενός κρατικού σιδηροδρομικού δικτύου, επηρέασε επίσης τα κινεζικά συμφέροντα.

Παρά τις κατά καιρούς θετικές δηλώσεις του Milei για την Κίνα σε τοπικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, η μόνη αξιοσημείωτη πρόοδος ήταν στις επενδύσεις εξόρυξης λιθίου. Από αυτή την άποψη, η Milei υποδέχθηκε μάλιστα στελέχη της κινεζικής εταιρείας Ganfeng Lithium τον Φεβρουάριο για μια επένδυση στην επαρχία Salta. Ωστόσο, αρνήθηκε να ταξιδέψει για τα εγκαίνια του έργου – παρά το γεγονός ότι ήταν η μεγαλύτερη επιβεβαιωμένη επένδυση από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Εν τω μεταξύ, μια επίσκεψη στην Κίνα παραμένει απούσα από την ατζέντα του Μιλέι, κάτι που ο ίδιος έχει αναγνωρίσει πολλές φορές σε συνεντεύξεις Τύπου.

Όσον αφορά τη σχέση της Αργεντινής με άλλες ασιατικές οικονομικές δυνάμεις, οι μόνες αξιοσημείωτες διπλωματικές κινήσεις ήταν τα ταξίδια της πρώην υπουργού Εξωτερικών Νταϊάνα Μοντίνο στην Ινδία, την Ιαπωνία, το Βιετνάμ και τη Μαλαισία. Αν και έτυχε καλής υποδοχής σε κάθε χώρα, δεν ανακοινώθηκαν σημαντικές συμφωνίες.

Με την Ινδία, οι συζητήσεις προχώρησαν για πιθανές επενδύσεις στη Vaca Muerta, κυρίως χάρη στις θετικές προσπάθειες του Πρέσβη Mariano Caucino, αν και δεν έχουν οριστικοποιηθεί ακόμη συγκεκριμένες συμφωνίες. Μια άλλη αξιοσημείωτη εξέλιξη είναι ότι η POSCO της Νότιας Κορέας επιβεβαίωσε τη συνέχεια των επενδύσεών της στην εξόρυξη – μια σημαντική απόφαση δεδομένου του τρέχοντος κλίματος αβεβαιότητας.

Στην περίπτωση της Μαλαισίας, η κρατική PETRONAS αποσύρθηκε από το κοινό της έργο LNG με την YPF της Αργεντινής, χωρίς σαφή εξήγηση, και εν μέσω εντάσεων μεταξύ της εθνικής κυβέρνησης και των επαρχιακών διοικήσεων σχετικά με την τελική τοποθεσία του έργου.

Είναι προφανές ότι η Ασία –με την τεράστια οικονομική της ανάπτυξη και τις απεριόριστες ευκαιρίες για την Αργεντινή– δεν έχει θέση στον ελευθεριακό κόσμο του Milei.

Από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ επανήλθε στον Λευκό Οίκο, υποστηριζόμενος από τον δισεκατομμυριούχο Έλον Μασκ, ο Μάιλι είχε μάτια μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αρχικές του προσδοκίες – που ματαιώθηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν – έχουν πλέον αναζωπυρωθεί με την ελπίδα ότι οι «φίλοι» του Τραμπ και Μασκ θα στηρίξουν τον Μάιλι σε όλες τις ανάγκες του, ξεκινώντας με την εξασφάλιση ενός νέου δανείου από το ΔΝΤ.

Ο Μιλέι ονειρεύεται επίσης να εξασφαλίσει μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ, παρά την επιθετική προστατευτική στάση του Τραμπ κατά της Κίνας, του Μεξικού και του Καναδά. Το πλαίσιο φαίνεται να έχει ελάχιστη σημασία για τον Milei, ο οποίος ενισχύεται από τα κολακευτικά λόγια που δέχεται συνεχώς από τον Trump και τον Musk.

Ιστορικά, άλλοι ηγέτες της Λατινικής Αμερικής που είχαν υπερβολική πίστη στην Ουάσιγκτον αντιμετώπισαν σκληρές πραγματικότητες.

Η σημασία της συνεργασίας με την Ασία εκτείνεται πέρα από το εμπόριο και τη χρηματοδότηση. Υπάρχουν αμέτρητοι τομείς στους οποίους η Αργεντινή θα έπρεπε φυσικά να έχει συγγένεια και να έχει συμφέρον να εργάζεται δίπλα στα κορυφαία έθνη της Ασίας, συμπεριλαμβανομένης της επιστημονικής και τεχνολογικής συνεργασίας, της υπεράσπισης της πολυμέρειας, της τήρησης του διεθνούς δικαίου και της προώθησης κανόνων ελεύθερου εμπορίου.

Ένα συνολικό στοίχημα στον Τραμπ απομακρύνει την Αργεντινή από αυτές τις ευκαιρίες και την τοποθετεί σε μια άβολη θέση άκαμπτης ευθυγράμμισης σε μια εποχή που η ισορροπημένη και ρεαλιστική διπλωματία θα ήταν η πιο σοφή πορεία για μια χώρα όπως η Αργεντινή. Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν ο Milei επιτυγχάνει τους στόχους του – αψηφώντας τόσο τις διεθνείς τάσεις όσο και το ιστορικό προηγούμενο.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα ισπανικά από την ReporteAsia. Διαβάστε το πρωτότυπο κομμάτι εδώ.