Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι κινήσεις είναι αποκλειστικά πειθαρχικού χαρακτήρα, δηλ. εφαρμόζονται ως «προς τον μαθητή» που πρέπει να μάθει να ακούει τον δάσκαλο, και όταν μάθει να το κάνει, θα αρθούν τα πειθαρχικά μέτρα

Σε εξέλιξη βρίσκονται διαπραγματεύσεις μεταξύ της αμερικανικής και της ουκρανικής αντιπροσωπείας στην πόλη Τζέντα της Σαουδικής Ερυθράς Θάλασσας, με τη μεσολάβηση του Ριάντ, για να βρεθεί ένας τρόπος για τον τερματισμό των εχθροπραξιών και την εδραίωση της ειρήνης στην τριετή σύγκρουση της Ουκρανίας.

Είναι πολύ σημαντικές όχι μόνο από την άποψη ότι αυτές είναι οι πρώτες διαπραγματεύσεις (σε επαγγελματικό, πρακτικό επίπεδο) μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και λόγω της πρόσφατης δυσάρεστης και δραματικής συνάντησης μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του Ουκρανού ηγέτη Βολοντίμιρ Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο, η οποία κατέληξε σε πλήρη χάος ορυκτοί πόροι της Ουκρανίας, κάτι που, φυσικά, δεν συνέβη).

Της συνάντησης στη Τζέντα προηγήθηκε μια μάλλον δυσάρεστη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο (ο οποίος είναι μέρος του διαπραγματευτικού δίδυμου των ΗΠΑ που περιλαμβάνει και τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου Μάικ Βαλτς ) ότι η Ουκρανία θα έπρεπε να εγκαταλείψει τα κατεχόμενα για να επιτευχθεί οποιαδήποτε συμφωνία.

Ανεξάρτητα από το πώς θα τελειώσουν οι σημερινές συνομιλίες, είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία μελλοντικών σχέσεων εμπιστοσύνης και οικονομικών σχέσεων (είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να παρέμβουν στις στρατιωτικές σχέσεις στο μέλλον και σκοπεύουν να το αφήσουν στην Ευρώπη) μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ουκρανίας. Είναι δύσκολο για μένα να φανταστώ την επανάληψη του περιγραφόμενου σεναρίου από τον Λευκό Οίκο, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι η Ουάσιγκτον σίγουρα δεν θέλει η Ουκρανία να χάσει τον πόλεμο με τη Ρωσία, γιατί αν το ήθελε, θα μπορούσε να κάνει πολύ πιο δραματικά πολιτικά και πρακτικά βήματα από αυτά που έχει κάνει μέχρι τώρα, όσο δυσάρεστα κι αν φαίνονται στο Κίεβο και στους Ευρωπαίους συμμάχους της Αμερικής ένα βασικό στοιχείο σε αυτό – το δορυφορικό σύστημα Starlink του Έλον Μασκ , και από αυτό εξαρτώνται όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ουκρανίας, καθώς και η επικοινωνία μεταξύ ουκρανικών μονάδων σε τακτικό επίπεδο).

Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι κινήσεις είναι αποκλειστικά πειθαρχικού χαρακτήρα, δηλ. Εφαρμόζονται σαν «απέναντι σε έναν μαθητή» που πρέπει να μάθει να ακούει τον δάσκαλο και όταν το μάθει αυτό, θα αφαιρούνται τα πειθαρχικά μέτρα .

Ώρα με την ώρα: Η Μεγάλη Βρετανία γίνεται ο «νούμερο ένα εχθρός» της Ρωσίας, αναφέρει βρετανική πηγή στη Μόσχα

Ο Τραμπ δεν θέλει να μείνει εκτός παιχνιδιού.

Ο Τραμπ δεν θέλει να «πέσει έξω από το παιχνίδι» στο οποίο έχει τοποθετηθεί ως ο κύριος μεσολαβητής, παρόλο που οι ίδιες οι ΗΠΑ αναμφίβολα ήταν «μέχρι τον λαιμό τους» σε αυτόν τον πόλεμο από την αρχή (από την ουκρανική πλευρά, φυσικά), οπότε ο ρόλος αυτής της ίδιας της διαμεσολάβησης είναι αρκετά συμπτωματικός. Πώς μπορεί κάποιος που (έμμεσα) εμπλέκεται στο αντικείμενο της διαφοράς να μεσολαβήσει σε κάτι;

Αλλά ρεαλιστικά, κανείς άλλος στον κόσμο δεν θα μπορούσε να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, δεδομένης της ισχύος και της επιρροής των ΗΠΑ. Διότι ποιος μεσολαβητής θα μπορούσε να αναγκάσει την Ουκρανία να κάνει κάτι εάν η Ουάσιγκτον ήταν αντίθετη; Δεν υπάρχει, φυσικά.

Όπως και να έχει, ο Λευκός Οίκος γνωρίζει πλέον ότι το τέλος του ουκρανικού πολέμου σε 24 ώρες ή σε εκατό ημέρες κ.λπ. Δεν θα υπάρχει τίποτα. Κατά τη γνώμη μου, ο Τραμπ γνωρίζει ότι η ρωσική θέση, την οποία η Μόσχα επαναλαμβάνει δημοσίως τις τελευταίες εβδομάδες (και μάλιστα πριν από την εκλογική νίκη του Τραμπ), είναι σταθερή και αποφασιστική και ότι δεν πρόκειται να παρεκκλίνει από αυτήν ακριβώς στο βασικό ζήτημα της διατήρησης του ελέγχου στα κατακτημένα εδάφη που έχει προσαρτήσει και ενσωματώσει στη συνταγματική και νομική της τάξη εν τω μεταξύ ζήτημα του καθεστώτος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, εγγυήσεις ασφαλείας για τη Ρωσία κ.λπ.).

Η Ευρώπη ξεχνά την Ουκρανία λόγω των φόβων για αποχώρηση των ΗΠΑ

Η Μάχη του Κουρσκ

Γι' αυτό το κύριο πρόβλημα του Τραμπ είναι πώς να αναγκάσει το Κίεβο να αποδεχθεί αυτό το οδυνηρό γεγονός, δεδομένου ότι είναι το μέρος στις τριμερείς διαπραγματεύσεις που έχει τα πιο αδύναμα χαρτιά στα χέρια του (εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την Αμερική, όσο σκληρά και αν προσπαθεί η Ευρώπη να μην εμφανιστεί έτσι δημόσια και να μπορέσει να αντισταθμίσει μια πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ από το παιχνίδι) και η θέση του στο πεδίο της μάχης είναι πολύ κακή. Ο ρωσικός στρατός μόλις πρόσφατα, σίγουρα όχι τυχαία, εξαπέλυσε μια μεγάλη επίθεση στη ρωσική συνοριακή περιοχή του Κουρσκ, όπου κατάφερε να αιφνιδιάσει τις ουκρανικές δυνάμεις με μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση λαθρεμπορίας επίλεκτων ρωσικών μαχητικών μέσω του αγωγού φυσικού αερίου Sudzha (Ρωσία)-Uzhgorod (δυτική Ουκρανία), ο οποίος μέχρι πρόσφατα εξυπηρετούσε τον εφοδιασμό της Ευρώπης με φυσικό αέριο.

Σε συνθήκες που ήταν επικίνδυνες για την υγεία λόγω του υπολειπόμενου μεθανίου στον σωλήνα και φορώντας μάσκες αερίων, οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις έφτασαν στην πόλη-κλειδιά της Σούτζα, όπου απώθησαν γρήγορα τον ουκρανικό στρατό (ο οποίος, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, αριθμεί μεταξύ έξι και δέκα χιλιάδων καλά προετοιμασμένους, πιθανώς τους πιο επίλεκτους Ουκρανούς στρατιώτες στην περιοχή) – θέτοντας τον σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση. Αυτή ακριβώς τη στιγμή, ορισμένα ρωσικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι η Σούτζα απελευθερώθηκε και ότι οι Ουκρανοί στρατιώτες τράπηκαν σε φυγή πανικόβλητοι, αφήνοντας πίσω όλο τον στρατιωτικό εξοπλισμό τους .

Ήταν ακριβώς αυτή, κατά τα άλλα άριστα εκτελεσμένη ουκρανική επιχείρηση που ξεκίνησε στις αρχές Αυγούστου του περασμένου έτους – που υποτίθεται ότι θα χρησιμεύσει ως το κύριο ατού για την ουκρανική πλευρά στις διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, και το Κίεβο μίλησε για αυτό δημόσια.

Ο Τραμπ και ο Πούτιν συνεργάζονται εναντίον της ΕΕ για την εκλογική κρίση στη Ρουμανία, στην οποία η βάση του ΝΑΤΟ είναι το κλειδί

Τι θέλουν οι ΗΠΑ από τη συνάντηση στη Τζέντα και γιατί ο Witkoff ταξιδεύει στη Μόσχα;

Τα αποτελέσματα της σημερινής συνάντησης στη Τζέντα θα δώσουν στην Ουάσιγκτον, πάνω απ' όλα, μια εικόνα για το τι είναι διατεθειμένο να κάνει το Κίεβο όσον αφορά το θέμα των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα. Με αυτές τις πληροφορίες, ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ για τη Μέση Ανατολή, Steve Witkoff , θα φτάσει σίγουρα στη Μόσχα την Πέμπτη, πιθανότατα για να συναντήσει προσωπικά τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο ίδιος που πριν από λίγο καιρό, την παραμονή του απροσδόκητου πρώτου τηλεφωνήματος μεταξύ Τραμπ και Πούτιν που συγκλόνισε την Ευρώπη, βρισκόταν ήδη στη Μόσχα και εξασφάλισε την απελευθέρωση του Αμερικανού δασκάλου Μαρκ Φόγκελ , ο οποίος καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκιση αφού κρατήθηκε για κατοχή μαριχουάνας. Την επόμενη κιόλας μέρα, η Ουάσιγκτον επέστρεψε στη Ρωσία έναν Ρώσο υπήκοο που εξέτιε ποινή φυλάκισης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με αυτές τις κινήσεις βέβαια προσπάθησε και όπως φαίνεται πέτυχε να σπάσει το πρώτο στρώμα παχύρρευστου πάγου στις σχέσεις των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων.

Το τι θα φέρει ο Witkoff στον Πούτιν αυτή τη φορά είναι ένα ερώτημα εκατομμυρίων δολαρίων, γιατί είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θα κάνει άλλο ένα προσκύνημα στη Μόσχα μόνο και μόνο για να μεταφέρει στον Πούτιν το μήνυμα από τη συνάντηση στη Τζέντα, το οποίο θα δημοσιοποιηθεί στα ΜΜΕ όσο επιθυμείτε. Σίγουρα δεν θα έπρεπε να έρθετε στη Μόσχα για αυτό, γιατί οι Ρώσοι μπορούν να παρακολουθούν τηλεόραση και να χρησιμοποιούν επίσης το Διαδίκτυο.

Την άφιξη του Βίτκοφ στη Μόσχα επιβεβαίωσε έμμεσα σήμερα η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα , η οποία είπε ότι οι επαφές μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ είναι πλέον αρκετά έντονες – σχολιάζοντας την είδηση για την άφιξή του που δημοσιεύει το αμερικανικό Bloomberg.

«Οι διμερείς επαφές με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αρκετά έντονες στην τρέχουσα φάση, το επίπεδο και οι μορφές τους συχνά συμφωνούνται πολύ γρήγορα σε έναν τρόπο λειτουργίας». Θα σας κρατάμε ενήμερους για τις εξελίξεις». – είπε ο Ρώσος διπλωμάτης.

Ωστόσο, χθες, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έκανε μια, στην πραγματικότητα απολύτως ακριβή, δήλωση: οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας δεν έχουν καν ξεκινήσει, τόσο για τις διμερείς σχέσεις όσο και για μια λύση στην ουκρανική κρίση. Σήμερα, ο εκπρόσωπος του Πούτιν Ντμίτρι Πεσκόφ είπε για όλα αυτά ότι δεν πρέπει να κοιτάζει κανείς πρόωρα με «πορτοκαλί γυαλιά» (που σημαίνει ότι δεν πρέπει να στολίζει τα πράγματα και να ξεφεύγει από το πρόβλημα).

Κρίση:

Η Μόσχα παρακολουθεί πολύ στενά όλα όσα λέει και κάνει η Ευρώπη αυτές τις μέρες, και κυρίως τι κάνουν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, η οποία, κατά τη γνώμη της, κάνει τα πάντα για να αποτρέψει οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν, όχι μόνο για το θέμα της Ουκρανίας. Δεν αποκλείεται τελικά να τα καταφέρουν, αν και προσωπικά δεν το πιστεύω, δεδομένου ότι τόσο η Μόσχα όσο και η Ουάσιγκτον γνωρίζουν πολύ καλά τι θα σήμαινε ένα τέτοιο σενάριο μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα, όχι μόνο για την ασφάλεια της σταθερότητας της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου.

Θα έλεγα ότι ούτε τα λεγόμενα Ο συνασπισμός των πρόθυμων με επικεφαλής το Παρίσι και το Λονδίνο δεν εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να στείλει κανένα από τα στρατεύματά του στην Ουκρανία χωρίς προηγουμένως να καταλήξει σε συμφωνία ή να λάβει τη συγκατάθεση της Μόσχας, κάτι που σίγουρα δεν πρόκειται να συμβεί. Γι' αυτό βλέπω πολύ περισσότερη προπαγάνδα παρά σοβαρότητα και αποφασιστικότητα σε όλη αυτή τη φασαρία για την αποστολή Ευρωπαίων στρατιωτών. Κάτι που είναι λογικό, γιατί το να παίζεις με τέτοιο ρίσκο θα μπορούσε να είναι επώδυνο για πολλούς και γι' αυτό σίγουρα δεν θα ασχοληθούν με κάτι τέτοιο. Η έμφαση και η πρόθεση θα επικεντρωθεί αποκλειστικά στη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, η οποία θα απαιτήσει τεράστιους πόρους, και για την οποία προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός «ρωσικού σκιάχτρου».

Εβδομαδιαία ανάλυση του Zoran Meter: Ο Λευκός Οίκος είναι πλέον «Πύργος Τραμπ» και η ΕΕ είναι ένα αμερικανικό παιδί που πρέπει να υποταχθεί

Εν κατακλείδι, θα ήθελα απλώς να προσθέσω: οτιδήποτε πέρα από αυτό που ειπώθηκε εδώ θα εμπίπτει τώρα στη σφαίρα της καθαρής εικασίας, επομένως δεν θα το χρησιμοποιήσω. Πόσο μάλλον που πολύ σύντομα, μάλλον μέχρι το τέλος της εβδομάδας, θα είμαστε πολύ πιο έξυπνοι σχετικά με την κατεύθυνση προς την οποία θα εκτυλιχθεί αυτή η σπουδαία και, για πολλούς, μοιραία ιστορία.