Η ετήσια σύνοδος της Κίνας του διμελούς νομοθετικού της σώματος αυτή την εβδομάδα, γνωστή ως «Δύο Συναντήσεις», είναι πιθανό να διπλασιάσει τις πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης που αποκαλύφθηκαν πέρυσι, ενώ αποφεύγει τις πιο τολμηρές κινήσεις για την υλοποίηση πολυετών υποσχέσεων για αναδιάρθρωση του δημοσιονομικού συστήματος και αναδιανομή εισοδήματος από τις κυβερνήσεις και τις εταιρείες στα νοικοκυριά. Αυτή η συντηρητική στάση μπορεί να φαίνεται έξυπνη εν μέσω σημαντικών διεθνών αναταραχών, ειδικά καθώς η Κίνα μπορεί να παίξει τα τεχνολογικά της επιτεύγματα τα τελευταία χρόνια.

Δυστυχώς, η διατήρηση της πορείας στην τρέχουσα κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής του Πεκίνου δεν καταπιάνεται αρκετά με το πώς αυτή η έλλειψη εσωτερικής μεταρρύθμισης θα ενισχύσει τα εξωτερικά όρια στο αναπτυξιακό μοντέλο της Κίνας. Αυτό το μοντέλο, που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη μεταποίηση σε τομείς μολύβδου, στερεί από τις ξένες αγορές τα οφέλη των πιο σπάταλων Κινέζων καταναλωτών, ενώ εντείνει τον εξωτερικό αντίκτυπο της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας και της δυσανάλογης ανταγωνιστικότητας των Κινέζων εξαγωγέων.

Στις συνεδριάσεις τους αυτή την εβδομάδα, το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο, NPC και η Επιτροπή της Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Κινεζικού Λαού, CPPCC, είναι πιθανό να συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο όπως πέρυσι, με ανανεωμένη έμφαση στην οικονομία και την τόνωση της εγχώριας ζήτησης. Θα συνεχίσουν να δείχνουν αγάπη στον ιδιωτικό τομέα μέσω ενός νέου νόμου, του Νόμου για την Προαγωγή της Ιδιωτικής Οικονομίας , ο οποίος στοχεύει να σηματοδοτήσει περισσότερη πολιτική υποστήριξη και προστασία για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Η ιδιωτική οικονομία προστατεύεται εδώ και καιρό μέσω μιας συνταγματικής τροποποίησης το 2004, επομένως αυτός ο νέος νόμος είναι περισσότερο συμβολικός παρά αλλάζει το παιχνίδι. Ωστόσο, στοχεύει να περιορίσει τις προσπάθειες της τοπικής αυτοδιοίκησης να φορολογεί άδικα ή να επιβάλει πρόστιμα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις προκειμένου να αυξήσει τα έσοδα, εν μέσω συνεχιζόμενων δημοσιονομικών περιορισμών λόγω των υψηλών επιπέδων δημόσιου χρέους και της κατάρρευσης του τομέα της ιδιοκτησίας, που ήταν εδώ και καιρό η πηγή των εσόδων της τοπικής αυτοδιοίκησης.