Όταν η Γερμανία πήγε στις κάλπες στις 23 Φεβρουαρίου, ο χρόνος των εκλογών ήταν ασυνήθιστος. Σύμφωνα με το εκλογικό ημερολόγιο, οι εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει τον Σεπτέμβριο. Αλλά η κυβέρνηση συνασπισμού του απερχόμενου Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς είχε διαλυθεί για μια ποικιλία θεμάτων, με πιο άμεσα μια διαφωνία σχετικά με τον τρόπο χρηματοδότησης των μελλοντικών κρατικών δαπανών. Ως αποτέλεσμα, η ψηφοφορία διεξήχθη μόλις ένα μήνα μετά την επιστροφή του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και μόλις μια εβδομάδα μετά την ομιλία-βόμβα του αντιπροέδρου JD Vance στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου, η οποία επιτέθηκε σε ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις πεποιθήσεις εξωτερικής πολιτικής των Γερμανών.

Παρά την εξέχουσα θέση αυτών και άλλων εξελίξεων στην εξωτερική και αμυντική πολιτική αυτές τις μέρες, καθώς και τις προφανείς προκλήσεις που θέτουν στη Γερμανία, αυτά τα ζητήματα δεν έπαιξαν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία, η οποία επικεντρώθηκε κυρίως στη μετανάστευση και την οικονομία. Οι εκλογές κατέληξαν σε νίκη για τη συντηρητική Χριστιανοδημοκρατική Ένωση του Φρίντριχ Μερτς, ή CDU, η οποία –σε συνδυασμό με το αδελφό της κόμμα της Βαυαρίας, τη Χριστιανοκοινωνική Ένωση, ή CSU – έλαβε το 28,6% των ψήφων, ακολουθούμενο από το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία ή AfD με 20,8%. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Σολτς, ή SPD, σημείωσε σημαντική πτώση από την προηγούμενη παρουσία του, κερδίζοντας μόνο 16,4%. Συνολικά, πέντε κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του ακροαριστερού κόμματος Die Linke, ξεπέρασαν το όριο του 5% για να μπουν στο κοινοβούλιο.

Ωστόσο, παρά τη σχετική αδιαφορία για θέματα άμυνας ενόψει των εκλογών, όταν ο Μερτς -τώρα ο πιθανός επόμενος γερμανός καγκελάριος- ανακοίνωσε τις τρεις προτεραιότητές του για οποιαδήποτε πιθανή κυβέρνηση συνασπισμού την επομένη των εκλογών, η αμυντική πολιτική της Γερμανίας ήταν πρώτη στη λίστα του. Έκτοτε, ο Τραμπ έστησε ενέδρα στον Πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy σε μια από τις πιο συγκλονιστικές συναντήσεις στο Οβάλ Γραφείο . σταμάτησε τις παραδόσεις όπλων των ΗΠΑ και την ανταλλαγή πληροφοριών με την Ουκρανία· και απέδειξε με διάφορους τρόπους ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον, οι περισσότεροι από τους οποίους βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ, είναι κάτι λιγότερο από μια εκ των υστέρων σκέψη για την κυβέρνησή του.