Το τέλος της δυναστείας της οικογένειας Άσαντ στη Συρία είναι μια ιστορική στιγμή. Η ξαφνική πτώση του πρώην προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ από την εξουσία τον Δεκέμβριο τερμάτισε έναν τραγικό εμφύλιο πόλεμο που στοίχισε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές και εκτόπισε εκατομμύρια. Μετά από μια δεκαετία κακουχιών, οι Σύροι υποδέχτηκαν το Νέο Έτος με πολύτιμη ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Η μετάβαση της Συρίας μετά τον Άσαντ αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, ωστόσο, από την ανάπηρη κρατική ικανότητα μέχρι ζητήματα επανεγκατάστασης προσφύγων , μεταβατική δικαιοσύνη , συνταγματική αναθεώρηση και ανεπίλυτες εδαφικές και στρατιωτικές διαφορές. Οι περισσότερες αναλύσεις της πορείας της Συρίας προς τα εμπρός έχουν επικεντρωθεί στον τρόπο με τον οποίο ο προσωρινός Πρόεδρος Ahmed al-Sharaa -ο οποίος ηγείται της Hayat Tahrir al-Sham, ή HTS, της ομάδας ανταρτών που πρωτοστάτησε στην τελική επίθεση που ανέτρεψε τον Assad- πλέει σε αυτά τα επικίνδυνα νερά.

Όμως, η εστίαση στη Sharaa, στο HTS και σε άλλες ένοπλες ομάδες χάνει την ιστορία του πώς έφτασε η Συρία αυτή τη στιγμή: Η εξέγερση κατά του Άσαντ ξεκίνησε το 2011 όχι με ένοπλη εξέγερση, αλλά με θαρραλέο μη βίαιο ακτιβισμό . Ο Άσαντ προσπάθησε να εξαλείψει αυτό το εκκολαπτόμενο κίνημα, αλλά οι πολιτικοί παράγοντες βρήκαν τρόπους να αντέξουν, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου . Με την αποχώρηση του Άσαντ, η κοινωνία των πολιτών έχει πλέον κρίσιμους ρόλους στην ανάκαμψη της Συρίας μετά τη σύγκρουση και στην πολιτική μετάβαση.