Το να κάνεις προβλέψεις για τη Μέση Ανατολή μπορεί να είναι μια άσκηση ματαιότητας. Λίγες εβδομάδες πριν από την αποπομπή του, για παράδειγμα, λίγοι αναλυτές είχαν στα ραντάρ τους «ο Άσαντ φεύγει από τη Συρία». Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τη βάναυση επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ το 2023, η οποία συγκλόνισε την περιοχή και ανέτρεψε την πολιτική της δυναμική. Θα μπορούσε να εμφανιστεί ένα άλλο γεγονός «μαύρος κύκνος» το 2025; Τουλάχιστον, φαίνεται να είναι εφικτό, καθώς η Μέση Ανατολή είναι γεμάτη από εύθραυστα καθεστώτα, πυρετώδεις συγκρούσεις και φιλόδοξους εξωτερικούς παράγοντες.

Αυτή η αβεβαιότητα υπογραμμίζει την ανάγκη να αμφισβητούνται συνεχώς οι υποθέσεις. Μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 , που αποκάλυψε τα τρωτά σημεία του Ισραήλ, πολλοί προέβλεψαν μια ακατανίκητη άνοδο και ενίσχυση του «άξονα αντίστασης», όπως είναι γνωστό το δίκτυο συμμάχων που υποστηρίζονται από το Ιράν που πολεμούν το Ισραήλ και τους εταίρους που ευθυγραμμίζονται με τη Δύση. Ένα χρόνο αργότερα, το σενάριο έχει αντιστραφεί, με το Ισραήλ να ανεβαίνει μέσα από την ακατάπαυστη χρήση στρατιωτικής δύναμης στη Γάζα, τον Λίβανο και όχι μόνο. Η πτώση του πρώην προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ ήταν το πιο εκπληκτικό παράδειγμα για το πώς άλλαξαν τα πράγματα, διαβρώνοντας την ιρανική —και τη ρωσική— εξουσία.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έσπευσε να διεκδικήσει τα εύσημα για μια νέα περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων που φαίνεται να ευνοεί τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τέτοιες σίγουρες δηλώσεις για τη Μέση Ανατολή είναι σπάνια σοφές. Πρώτον, οι απώλειες του Ιράν δεν ισοδυναμούν πάντα με τα κέρδη της Ουάσιγκτον. Για ένα άλλο, το εκκρεμές μπορεί να μετακινηθεί ξανά — και γρήγορα. Όσοι ελπίζουν για σαφήνεια στην αναδυόμενη περιφερειακή τάξη είναι πιθανό να απογοητευτούν.