Ενώ τα επεξεργασμένα λύματα στην Ινδία συχνά απορρίπτονται σε υδατικά συστήματα ή χρησιμοποιούνται για μη βασικούς σκοπούς, όπως η άρδευση δημόσιων πάρκων, η επαναχρησιμοποίησή τους για πιο κρίσιμες εφαρμογές παραμένει σχετικά ασυνήθιστη. Με την εξάντληση των πηγών γλυκού νερού, τα ασταθή μοτίβα βροχοπτώσεων και την αυξανόμενη λειψυδρία , είναι επιτακτική ανάγκη η Ινδία να προσαρμόσει καινοτόμες λύσεις διαχείρισης νερού.
Τα στοιχεία από το Κεντρικό Συμβούλιο Ελέγχου Ρύπανσης αποκαλύπτουν ότι μόνο το 28 τοις εκατό των συνολικών λυμάτων που παράγονται επεξεργάζονται αποτελεσματικά και μόλις το 3 τοις εκατό αυτών των επεξεργασμένων λυμάτων χρησιμοποιείται ευεργετικά. Αυτό αντιπροσωπεύει έναν σημαντικό αναξιοποίητο πόρο που θα μπορούσε να βοηθήσει στην άμβλυνση των ανησυχιών της Ινδίας για την ασφάλεια του νερού.
Η αποτυχία επαναχρησιμοποίησης των επεξεργασμένων λυμάτων υποχρησιμοποίησε επίσης το σημαντικό κεφάλαιο που επενδύθηκε σε μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Ωστόσο, χωρίς επαρκή υποδομή, υποστηρικτικές πολιτικές και οικονομικά κίνητρα, αυτή η κατάσταση είναι πιθανό να συνεχιστεί.
Παρά την αυξανόμενη ανάγκη, η επαναχρησιμοποίηση των λυμάτων στην Ινδία αντιμετωπίζει αρκετές προκλήσεις.
Η υποδομή για την επεξεργασία των λυμάτων είναι ανεπαρκής.
Δεν υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές για την τομεακή ποιότητα της επαναχρησιμοποίησης επεξεργασμένου νερού. Διαφορετικοί τομείς έχουν ξεχωριστές απαιτήσεις ποιότητας του επεξεργασμένου νερού που κυμαίνονται από βιολογική επεξεργασία έως αντίστροφη όσμωση ή υπερδιήθηση για την τήρηση προτύπων ποιότητας.
Οι πρωτοβουλίες Ε&Α είναι ανεπαρκείς και απαιτούν τόνωση των επενδύσεων για την προώθηση της καινοτομίας και την επιτάχυνση της υιοθέτησης πρακτικών επαναχρησιμοποίησης λυμάτων. Υπάρχει επίσης έλλειψη συμμετοχής από τον ιδιωτικό τομέα και έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού.
Επιπλέον, τα κοινωνικο-πολιτιστικά εμπόδια συχνά εμποδίζουν την αποδοχή του επαναχρησιμοποιούμενου νερού.
Το υψηλό κόστος κεφαλαίου της εγκατάστασης εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων και προηγμένων τεχνολογιών, όπως η μηδενική απόρριψη υγρών , που μεγιστοποιεί το νερό που ανακτάται για επαναχρησιμοποίηση αλλά είναι επίσης πολύ ακριβό, αποθαρρύνει τις βιομηχανίες και τους δήμους να υιοθετήσουν πρακτικές επαναχρησιμοποίησης. Οι οικονομικοί περιορισμοί και η έλλειψη σαφών κινήτρων εμποδίζουν περαιτέρω την πρόοδο.
Αυτό συμβαίνει παρά τα πολλά οφέλη από την επαναχρησιμοποίηση των λυμάτων.
Η επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων λυμάτων είναι μια πολλά υποσχόμενη λύση για τη λειψυδρία. Για παράδειγμα, ένα έργο μεγάλης κλίμακας χρήσης επεξεργασμένων λυμάτων για τη γεωργία και την αναπλήρωση των υπόγειων υδάτων στο Kolar, Karnataka , έδειξε σημαντικά κοινωνικο-οικονομικά οφέλη. Τα αποτελέσματα έδειξαν βελτιωμένα επίπεδα και ποιότητα των υπόγειων υδάτων, αυξημένη αγροτική παραγωγικότητα, υψηλότερη παραγωγή ζώων και ψαριών και αύξηση της αξίας της γης κατά 118%. Το καθαρό εισόδημα των αγροτών από καλλιέργειες σε μετρητά διπλασιάστηκε, υπογραμμίζοντας τις δυνατότητες του έργου να ενισχύσει τα αγροοικονομικά συστήματα και να στηρίξει μια κυκλική οικονομία στον τομέα του νερού.
Μια μελέτη από το Ινστιτούτο Ενέργειας και Πόρων σε θερμοηλεκτρικούς σταθμούς πρότεινε ότι παρεμβάσεις όπως η ανακύκλωση τέφρας και η εφαρμογή ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης λυμάτων μπορούν να αποφέρουν συλλογικό μέσο χρηματικό όφελος κατά μέσο όρο 300 εκατομμυρίων ινδικών ρουπιών ετησίως (3,57 εκατομμύρια δολάρια) με συνοδευτική εξοικονόμηση νερού σχεδόν 10 εκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως.
Μια άλλη μελέτη του ινστιτούτου διαπίστωσε ότι το Συμβούλιο Ύδρευσης και Αποχέτευσης της Μπανγκαλόρ παράγει πρόσθετα ετήσια έσοδα σχεδόν 164 εκατομμυρίων ρουπιών (2 εκατομμύρια δολάρια) πουλώντας 18 εκατομμύρια λίτρα την ημέρα επεξεργασμένου νερού, το οποίο καλύπτει εξ ολοκλήρου το κόστος λειτουργίας και συντήρησης του.
Ένα παρόμοιο μοντέλο λειτουργεί στο Chennai και θα μπορούσε να αντιγραφεί σε όλη την Ινδία.
Υπάρχουν επίσης οφέλη από την ανακύκλωση των πολύτιμων θρεπτικών συστατικών που βρίσκονται στα λύματα – όπως το άζωτο, ο φώσφορος και το κάλιο – τα οποία, εάν ανακτηθούν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση της εξάρτησης από συνθετικά λιπάσματα.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Διαχείρισης Υδάτων εκτιμά ότι τα λύματα που παράγονται από πόλεις κατηγορίας Ι και ΙΙ σε όλη την Ινδία – 6.400 εκατομμύρια λίτρα την ημέρα σύμφωνα με το Κεντρικό Συμβούλιο Ελέγχου Ρύπανσης – έχουν θρεπτικό φορτίο περίπου 2.500 τόνων. Αυτό μεταφράζεται σε μια θεωρητική ημερήσια χρηματική αξία 19,5 εκατομμυρίων ρουπιών εάν τα θρεπτικά συστατικά έχουν αξία 8.000 ρουπίες ανά τόνο.
Ενώ αρκετές ινδικές πολιτείες έχουν εφαρμόσει πολιτικές για την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης επεξεργασμένου νερού, ένα ολοκληρωμένο εθνικό πλαίσιο είναι απαραίτητο για την ευρεία υιοθέτηση. Η National Mission for Clean Ganga έκανε ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση δημοσιεύοντας το « Εθνικό Πλαίσιο για την Ασφαλή Επαναχρησιμοποίηση Επεξεργασμένου Νερού » το 2022. Αυτό το πλαίσιο περιγράφει τους ρόλους διαφόρων κρατικών υπηρεσιών και προτείνει επιχειρηματικά μοντέλα για την ενθάρρυνση της επαναχρησιμοποίησης επεξεργασμένου νερού.
Ωστόσο, απαιτούνται πιο ισχυρές πολιτικές και κίνητρα για την πλήρη ενσωμάτωση του επεξεργασμένου νερού στον υδρολογικό κύκλο της Ινδίας.
Ελλείψει σαφώς καθορισμένων προτύπων για τη χρήση επεξεργασμένου νερού, είναι σημαντικό να εξοπλιστούν οι βιομηχανίες με ένα σαφές σύνολο κατευθυντήριων γραμμών και καθιερωμένων σημείων αναφοράς. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει πρότυπα που βασίζονται σε μια κατάλληλη προσέγγιση για την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης των λυμάτων και της ανάκτησης πόρων, χωρίς συμβιβασμούς στην ποιότητα του προϊόντος.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει πολιτικές που δίνουν κίνητρα σε βιομηχανίες, ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια να αναλάβουν πρωτοβουλίες Ε&Α εστιασμένες σε καινοτόμες τεχνολογίες επεξεργασίας νερού, πρακτικές απόδοσης νερού, πιλοτικά έργα και επιδείξεις.
Μπορεί να δοθούν κίνητρα στους αγρότες να χρησιμοποιούν επεξεργασμένα λύματα για άρδευση, ειδικά σε περιοχές με λειψυδρία.
Οι χρήστες νερού θα πρέπει να χρεώνονται διαφορετικά ποσοστά ανάλογα με το επίπεδο κατανάλωσης. Τα υψηλότερα τιμολόγια για το μη ανακυκλωμένο νερό θα ενθαρρύνουν τους δήμους και τις εταιρείες στέγασης να υιοθετήσουν ανακυκλωμένο νερό για μη πόσιμους σκοπούς.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να ενθαρρύνει τη χρήση επεξεργασμένου νερού για μη πόσιμους σκοπούς, όπως ο εξωραϊσμός, το ξέπλυμα τουαλέτας και τα συστήματα ψύξης σε κατοικημένες περιοχές. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την επιδότηση συστημάτων διπλής υδραυλικής εγκατάστασης για το διαχωρισμό των αποθεμάτων πόσιμου και μη πόσιμου νερού ή με την παροχή εκπτώσεων στους φόρους ακινήτων ως ανταμοιβή για τη μείωση της εξάρτησης από το γλυκό νερό.
Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα ως εταίρου μπορεί να παρακολουθήσει γρήγορα την ανάπτυξη της υποδομής επεξεργασίας και επαναχρησιμοποίησης λυμάτων. Η κυβέρνηση μπορεί να παράσχει οικονομική υποστήριξη, ενώ οι ιδιωτικοί φορείς φέρνουν τεχνική εμπειρογνωμοσύνη για την κατασκευή και τη συντήρηση των συστημάτων.
Παρόμοια με τις πιστώσεις άνθρακα, οι οντότητες που χρησιμοποιούν επεξεργασμένα λύματα θα μπορούσαν να λάβουν πιστώσεις χρήσης νερού, οι οποίες θα μπορούσαν να κερδηθούν ή να διαπραγματευτούν με άλλους προγραμματιστές. Το 2030 Water Resources Group που φιλοξενείται από τον Όμιλο της Παγκόσμιας Τράπεζας δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο σχετικά με τα πιστοποιητικά επαναχρησιμοποίησης των λυμάτων ως εμπορεύσιμες άδειες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βασικό έγγραφο για μια τέτοια παρέμβαση πολιτικής.
Η Ινδία βρίσκεται σε μια κομβική στιγμή για την αντιμετώπιση των κλιμακούμενων προκλήσεων του νερού. Καθώς το 72 τοις εκατό των λυμάτων παραμένει ακατέργαστο και περισσότερα από 35.000 εκατομμύρια κυβικά μέτρα επεξεργασμένων λυμάτων αναμένεται να είναι διαθέσιμα έως το 2050 , οι ευκαιρίες για μεγάλης κλίμακας επαναχρησιμοποίηση λυμάτων και τα σχετικά κοινωνικοοικονομικά οφέλη είναι σημαντικές.
Χαλαρώνοντας τους οικονομικούς περιορισμούς, προσφέροντας ρυθμιστική υποστήριξη και καλλιεργώντας μια αγορά για επεξεργασμένα λύματα, η κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει σε ευρεία υιοθέτηση πρακτικών επαναχρησιμοποίησης. Αυτή η μετατόπιση όχι μόνο θα μειώσει την πίεση στους πόρους γλυκού νερού, αλλά θα ενισχύσει επίσης την ασφάλεια και τη βιωσιμότητα των υδάτων για τις μελλοντικές γενιές.
Αυτό το άρθρο είναι μέρος μιας ειδικής έκθεσης για την επαναχρησιμοποίηση του νερού, που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ενέργειας και Πόρων (TERI), Νέο Δελχί.
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο Creative Commons από το 360info ™.