Η πρόσφατα δημοσιευμένη επιστήμη του κλίματος υπογραμμίζει τελικά τα ίδια σημεία: Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής προχωρούν ταχύτερα από ό,τι είχαν προβλέψει οι ειδικοί προηγουμένως και είναι ολοένα και πιο μη αναστρέψιμες. Παρά αυτές τις προειδοποιήσεις, οι τελευταίες εκθέσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή επιβεβαιώνουν ότι ο κόσμος συνεχίζει να ξεπερνά τον στόχο του περιορισμού της αύξησης των μέσων θερμοκρασιών κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, με πιθανές καταστροφικές συνέπειες.
Ο επίμονος σκεπτικισμός για το κλίμα από βασικά παγκόσμια στοιχεία, υποκινούμενος εν μέρει από εθνικά οικονομικά συμφέροντα, εξακολουθεί να επιβραδύνει τις διπλωματικές προσπάθειες για συστηματική αντιμετώπιση των παραγόντων της κλιματικής αλλαγής. Το 2022, η Διάσκεψη COP27 για την Κλιματική Αλλαγή στο Sharm el-Sheikh της Αιγύπτου, έθεσε ερωτήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ κλιματικής δικαιοσύνης και κοινωνικής δικαιοσύνης, δεδομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Καΐρου, και οδήγησε σε απογοητευτικά αποτελέσματα όσον αφορά τις νέες δεσμεύσεις για το κλίμα. Αλλά το συνέδριο πέτυχε μια ιστορική ανακάλυψη όταν τα πλουσιότερα, βιομηχανοποιημένα κράτη του Παγκόσμιου Βορρά συμφώνησαν να χρηματοδοτήσουν έναν μηχανισμό «Απώλειας και Ζημίας» για να βοηθήσουν τα κράτη του Παγκόσμιου Νότου να αντιμετωπίσουν το κόστος και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που δεν μπορούν πλέον να αντιστραφούν.
Η περσινή COP28 προκάλεσε επίσης διαμάχη επειδή φιλοξενήθηκε από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έναν σημαντικό εξαγωγέα ορυκτών καυσίμων. Ενώ το τελικό ανακοινωθέν της διάσκεψης περιλάμβανε έκκληση προς τον κόσμο να απομακρυνθεί από τα ορυκτά καύσιμα για πρώτη φορά, απέτυχε να επιτύχει σημαντική συγκεκριμένη πρόοδο σε άλλα σημεία που κολλάνε στη δράση για το κλίμα, συμπεριλαμβανομένης της τόσο αναγκαίας χρηματοδότησης για χώρες που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά κόστος της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια.
Η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα αποδείχθηκε ωστόσο πιο ανθεκτική από ό,τι πολλοί αρχικά φοβόντουσαν μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από αυτήν το 2017 υπό τον τότε πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα δεσμεύτηκαν να επιτύχουν οικονομίες ουδέτερες ως προς τον άνθρακα έως το 2050 και η Κίνα ανακοίνωσε στόχο επίτευξης ουδετερότητας άνθρακα έως το 2060. Σε μια από τις πρώτες του κινήσεις μετά την ανάληψη των καθηκόντων του το 2021, ο διάδοχος του Τραμπ, Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα που επέστρεφε τις ΗΠΑ στη συμφωνία του Παρισιού, ενώ αργότερα ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα διπλασιάσουν τον στόχο μείωσης των εκπομπών τους στο 50% έως το 2030. Και η ψήφιση του Κογκρέσου τον Αύγουστο του 2022 ενός νομοσχεδίου 370 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το κλίμα για την προώθηση της μετάβασης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας η πρώτη τέτοια νομοθεσία στην ιστορία των ΗΠΑ.
Το αν η ανανεωμένη ηγεσία των ΗΠΑ στο θέμα θα είναι αρκετή για να ξεπεράσει μερικά από τα εμπόδια που αντιμετωπίζει η διπλωματία για το κλίμα, μένει να φανεί, όπως αποδεικνύεται από τα ανάμεικτα αποτελέσματα που προέκυψαν από την πιο πρόσφατη σύνοδο κορυφής στο Ντουμπάι. Και αφού σημείωσαν κέρδη στις εκλογές σε ολόκληρη την Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του 2010 και στις αρχές της δεκαετίας του 2020, τα Πράσινα κόμματα έχασαν πρόσφατα την υποστήριξή τους λόγω διάφορων παραγόντων -συμπεριλαμβανομένων των λαϊκών αντιδράσεων στις αντιληπτές ανισορροπίες στον τρόπο κατανομής του βάρους της κλιματικής δράσης- μειώνοντας τις εκλογικές τους προοπτικές. καθώς και ελπίδες για φιλόδοξη πολιτική για το κλίμα γενικά. Στο μεταξύ, η απογοήτευση από την αργή πρόοδο και τις επίμονες προκλήσεις για την επίτευξη ολοένα και πιο επειγόντων στόχων έχει υποκινήσει τον νεοανακαλυφθέντα ακτιβισμό, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, για τους οποίους η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι ζήτημα δικαιοσύνης μεταξύ των γενεών.
Το WPR έχει καλύψει την κλιματική αλλαγή λεπτομερώς και συνεχίζει να εξετάζει βασικά ερωτήματα σχετικά με το τι θα συμβεί στη συνέχεια. Ο ακτιβισμός της νεολαίας θα ανατρέψει τις υπάρχουσες πολιτικές παραγγελίες και θα εισαγάγει νέους ηγέτες με επίκεντρο το κλίμα; Θα επιβιώσουν η διπλωματία και οι πολιτικές της κυβέρνησης Μπάιντεν για το κλίμα στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου; Και θα γίνει η πράσινη μετάβαση άλλος ένας χώρος διεθνούς ανταγωνισμού και όχι συνεργασίας; Παρακάτω είναι μερικά από τα κυριότερα σημεία της κάλυψης του WPR.
Σημείωση του συντάκτη: Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά τον Ιούνιο του 2019 και ενημερώνεται τακτικά.