Έξι μέλη της προεκλογικής ομάδας της αρχηγού της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας Μαρία Κορίνα Ματσάντο βρίσκονται αυτή τη στιγμή καταφύγιο στην πρεσβεία της Αργεντινής στο Καράκας, με το μόνο «έγκλημά» τους να εργάζονται για δημοκρατικές εκλογές σε μια χώρα που διοικείται από ένα αυταρχικό καθεστώς. Η Αργεντινή τους έχει χορηγήσει άσυλο και επί του παρόντος διευθετείται να τους παράσχει ασφαλή διέλευση εκτός της χώρας. Η κυβέρνηση του προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο φέρεται να διέκοψε το ρεύμα στην πρεσβεία της Αργεντινής κάποια στιγμή σε μια προσπάθεια να πιέσει το προσωπικό να παραδώσει τους αντιφρονούντες, αλλά τώρα ο Μαδούρο φαίνεται σε καλό δρόμο να τους επιτρέψει να φύγουν από τη Βενεζουέλα.

Είναι μια ατυχής κατάσταση. Αυτοί οι ακτιβιστές δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν εξαρχής σύλληψη και θα πρέπει να τους επιτραπεί να συνεχίσουν να εργάζονται για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα, αντί να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Αλλά δεδομένης της έκτασης της πολιτικής καταστολής υπό το καθεστώς Μαδούρο, το γεγονός ότι μπορεί να μπορέσουν να φύγουν με ασφάλεια είναι καλά νέα για αυτούς και τις οικογένειές τους. Το γεγονός ότι όλα αυτά συμβαίνουν παρά τις πρόσφατες εντάσεις μεταξύ του Μαδούρο και του Προέδρου της Αργεντινής Χαβιέ Μιλέι, για τις οποίες έγραψα την περασμένη εβδομάδα, είναι επίσης αιτία διαβεβαίωσης για την πολιτική ωριμότητα και των δύο πλευρών.

Αυτό το σενάριο καταδεικνύει έναν από τους πολλούς λόγους για τους οποίους τα δικαιώματα που διασφαλίζονται από τη Σύμβαση της Βιέννης και τη Σύμβαση για το Διπλωματικό Άσυλο είναι τόσο σημαντικά. Σύμφωνα με αυτές τις διεθνείς συμφωνίες, οι πρεσβείες είναι απαραβίαστες και οι διπλωμάτες τυγχάνουν ασυλίας, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι χώρες μπορούν να συνεργαστούν για να επιλύσουν τις διαφορές ειρηνικά. Οι ξένες πρεσβείες μπορούν επίσης να αποτελέσουν ένα ασφαλές καταφύγιο για εκείνους που διαφορετικά θα φυλακίζονταν άδικα, θα βασανίζονταν ή θα δολοφονούνταν από τη δική τους κυβέρνηση.