ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Μίνι επανάσταση στον φιλόξενο κόσμο των ιδιωτικών κλαμπ του Λονδίνου, αμιγώς βρετανικά ιδρύματα, σύμβολα τάξης και διακριτικότητας: το Garrick, ένα από τα τελευταία ιδρύματα «μόνο για άνδρες» στη βρετανική πρωτεύουσα, αποφάσισε στις 5 Απριλίου να υποβάλει στα 1.500 μέλη του δυνατότητα τελικής αποδοχής, σχεδόν διακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του, μελών του ωραίου φύλου. Η πίεση είχε γίνει πολύ έντονη για τον σύλλογο, που εδρεύει σε ένα τεράστιο νεοκλασικό κτίριο κοντά στο Κόβεντ Γκάρντεν, μετά από ένα άρθρο στον Guardian , στο Μάρτιος, σήκωσε το πέπλο της ταυτότητας ορισμένων από τα μέλη του, επιβεβαιώνοντας την ιδιότητά του ως ενός από τους ισχυρότερους άτυπους κύκλους της χώρας.

Ανάμεσα στις προσωπικότητες που απολαμβάνουν (για ετήσια συνδρομή) απεριόριστη πρόσβαση στα σαλόνια με επένδυση, την πολυτελή τραπεζαρία ή την υπέροχη βιβλιοθήκη του (με μια τεράστια συλλογή από δραματικά κομμάτια), βρίσκουμε τον Simon Case, τον γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου της Downing Street, Sir Richard Moore. , επικεφαλής της MI6 (οι ξένες υπηρεσίες πληροφοριών), περίπου δέκα βουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Επικρατείας Michael Gove, δημοσιογράφους, δικαστή στο Ανώτατο Δικαστήριο, πέντε δικαστές στο Εφετείο, οκτώ δικαστές στο Ανώτατο Δικαστήριο, δεκάδες μέλη του η Βουλή των Λόρδων, οι ηθοποιοί Μπράιαν Κοξ, Στίβεν Φράι και Μπένεντικτ Κάμπερμπατς ακόμα και ο βασιλιάς Κάρολος Γ΄…

Το άρθρο αναζωπύρωσε μια διαμάχη που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια από την Emily Bendell, μια επιχειρηματία εσωρούχων, η οποία ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες που θέλησαν να μπουν στην πόρτα του Garrick στο όνομα της ισότητας των φύλων. Έχοντας απορριφθεί δριμύτατα το αίτημά της να γίνει μέλος, η επιχειρηματίας έχει πολλαπλασιάσει τις αναφορές και τις νομικές ενέργειες για να αναγκάσει το ίδρυμα να λυγίσει, μέχρι στιγμής μάταια. Οι αιρετοί και οι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πρέπει να ανήκουν σε τέτοιους κύκλους, «η ισότητα των φύλων είναι αναγνωρισμένος στόχος δημόσιας πολιτικής», δήλωσε η βουλευτής Harriet Harman, πρώην υπουργός (Εργασίας), μετά τη δημοσίευση του άρθρου του Guardian . ), η οποία ήταν υπεύθυνη για τη σύνταξη ο νόμος περί ισότητας του 2010.

Μακριές και αδιαφανείς διαδικασίες εισδοχής

Τα πρώτα κλαμπ του Λονδίνου εμφανίστηκαν στα τέλη του ^17ου αιώνα και γρήγορα καθιερώθηκαν ως βασικοί χώροι κοινωνικοποίησης για τις βρετανικές ελίτ: αριστοκράτες, πολιτικοί και καλλιτέχνες ήρθαν για να αναζητήσουν καθησυχαστική συντροφιά, έξω από το Κοινοβούλιο του Γουέστμινστερ ή το σπίτι της οικογένειάς τους. Συγκεντρωμένα μεταξύ του Mayfair, ανατολικά του Hyde Park, και του West End, της διάσημης συνοικίας των θεάτρων, όλα καλλιεργούν μια ιδιαιτερότητα, αλλά με ένα κοινό: τον αποκλειστικό τους χαρακτήρα. Γίνεστε δεκτοί μόνο με co-optation, σύμφωνα με αδιαφανείς διαδικασίες, και οι λίστες αναμονής μερικές φορές διαρκούν αρκετά χρόνια.

Έχετε να διαβάσετε το 54,86% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.