Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι πιθανές επιπτώσεις της «στην καλύτερη περίπτωση πολύ αμήχανης» σχέσης μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, οι πιθανότητες εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ για δεύτερη θητεία στον Λευκό Οίκο, η άνοδος της ακροδεξιάς και το νέο περιβάλλον που δημιούργησε η τεχνητή νοημοσύνη στη δημοσιογραφία ήταν μερικά μόνο από τα ζητήματα που εξετάστηκαν σε μια συνέντευξη με τον καταξιωμένο δημοσιογράφο και σημερινό ξένο συντάκτη των Financial Times, Alec Russell, από τη δημοσιογράφο του ANA-MPA Eva Webster.

Ο βραβευμένος δημοσιογράφος και πρώην συντάκτης του FT Weekend, ο οποίος είναι επίσης συγγραφέας τριών βιβλίων για τα Βαλκάνια και την Αφρική όπου υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως ξένος ανταποκριτής, θα είναι ένας από τους ομιλητές που θα συμμετέχουν στο Delphi Economic Forum IX. που πραγματοποιείται στην ιστορική πόλη των Δελφών στις 10-13 Απριλίου, όπου θα λάβει μέρος σε σειρά συζητήσεων για γεωπολιτικά θέματα.

Κληθείς να πει κάτι για τη συμμετοχή του στο DEF IX, σημείωσε ότι το Φόρουμ των Δελφών έρχεται σε «μια πολύ σημαντική στιγμή»:

«Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων της μεταψυχροπολεμικής εποχής επανεξετάζεται τώρα πλήρως, επανασχεδιάζεται, αναδιαρθρώνεται και αυτό θα βρίσκεται στο επίκεντρο δύο από τις συζητήσεις στις οποίες συμμετέχω. Η μία εξετάζει τον ρόλο του Το G7 και αν αυτό μπορεί να είναι ακόμα το ηγετικό όργανο για τον κόσμο, και αν, όντως, συμβαίνουν τόσα πολλά αυτή τη στιγμή όσον αφορά έναν πόλεμο στην Ουκρανία, έναν πόλεμο στη Γάζα, τις εντάσεις με την Αμερική και την Κίνα, που στην πραγματικότητα ίσως Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξανασκεφτούμε τα πράγματα, θα πρέπει απλώς να κρατάμε αυτό που έχουμε και να το κάνουμε να λειτουργήσει. Και μια ξεχωριστή συζήτηση στην οποία θα συμμετάσχω είναι να εξετάσω τη θέση του Παγκόσμιου Νότου, των αποκαλούμενων Μεσαίων Δυνάμεων… Αισθάνομαι με πάθος, στην πραγματικότητα, ότι η Δυτική Ευρώπη και η Αμερική πρέπει να επανεξετάσουν τη σχέση τους με τον αναπτυσσόμενο κόσμο, και μετά, τέλος, θα μιλήσω με έναν Αμερικανό στρατηγό για τον πόλεμο, ιδιαίτερα τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ερώτηση: Έχετε προειδοποιήσει στο παρελθόν για την «κόπωση της Ουκρανίας» και είπατε ότι είναι σημαντικό να διατηρήσουμε την εστίαση στην υποστήριξη της Ουκρανίας. Εξακολουθείτε να το πιστεύετε αυτό και πιστεύετε ότι τα γεγονότα στη Γάζα επηρεάζουν αυτήν την προσπάθεια;

Alec Russell: Το πιστεύω τόσο έντονα όσο ποτέ, αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία μεταξύ των ανθρώπων που παρακολουθούν στενά τον πόλεμο στην Ουκρανία ότι η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να πραγματοποιήσει μια νέα επίθεση, να προσπαθήσει να περάσει τις γραμμές που ήταν λίγο πολύ παγωμένες τον τελευταίο χρόνο. Και ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ρωσικές δυνάμεις μπορεί να σκέφτονται να κάνουν κάτι τέτοιο, σκέφτονται να ξεκινήσουν μια νέα επίθεση, είναι ότι η Ουκρανία δεν έχει λάβει τα όπλα που ήλπιζε και τη χρηματοδότηση, από την Αμερική ειδικότερα. Και επίσης επειδή η Ρωσία γνωρίζει ότι υπάρχει μια διάθεση αβεβαιότητας μεταξύ των συμμάχων της Ουκρανίας, υπάρχει ένα είδος πνεύματος ανησυχίας για το τι συμβαίνει στον πόλεμο, πώς μπορεί να συνεχίσει να διώκεται…Έτσι νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό. Όσοι μιλούν για δυνατότητα διευθέτησης και προχωρούν, χάνουν τα θεμελιώδη διδάγματα της ιστορίας, ότι αν απλώς δώσετε σε έναν ιμπεριαλιστή επιτιθέμενο αυτό που θέλουν, απλώς επιστρέφουν για περισσότερα. Τελευταίο σημείο: Ήμουν στην Ουάσιγκτον πρόσφατα, μιλώντας με ανθρώπους που είναι κοντά στον Τραμπ, και δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία ότι εάν ο Ντόναλντ Τραμπ εκλεγεί για δεύτερη θητεία στον Λευκό Οίκο αυτόν τον Νοέμβριο, πολλοί άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος θα πιέσουν για να κλείσει μια συμφωνία για την Ουκρανία και να εγκαταλείψει τον πόλεμο, και νομίζω ότι αυτό θα ήταν ένα τρομερό λάθος.

Ερώτηση: Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία μπαίνει στον τρίτο χρόνο του και η κρίση στη Γάζα διαχέεται στην Ερυθρά Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή, θα έπρεπε η προοπτική νίκης του Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ να κάνει σε όλους παύση; Πώς μπορεί η Ευρώπη να προετοιμαστεί καλύτερα για ένα τέτοιο αποτέλεσμα;

Alec Russell: Καλή ερώτηση. Νομίζω ότι οι πιθανότητες ο Ντόναλντ Τραμπ να εξασφαλίσει μια δεύτερη θητεία τον Νοέμβριο θα πρέπει σίγουρα να δώσει σε όλους μια παύση για σκέψη, και όχι μόνο στην Ευρώπη. Πρόσφατα ταξίδευα στην Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ και εντυπωσιάστηκα πολύ από το πώς αυτή η ανησυχία γίνεται πλέον αισθητή σε όλο τον κόσμο. Οι Συμμαχίες, οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Αμερικής στην Ασία, το σκέφτονται πολύ σοβαρά. Βασικά, φυσικά, ένα, δεν ξέρουμε αν ο Τραμπ θα επανεκλεγεί. Όποιος σου πει 'άκουσέ με, σου λέω ότι θα κερδίσει εύκολα!', δεν ξέρει, κανείς δεν ξέρει. Μπορεί να μην εκλεγεί. Ακόμα κι αν υπάρχει, ας πούμε, μια πιθανότητα 50-50 – που φαίνεται λογικός τρόπος για να το δούμε, η πολιτική της Αμερικής στις πρόσφατες εκλογές ήταν απελπιστικά κοντά – οπότε ακόμα κι αν υπάρχουν πιθανότητες 50-50, πρέπει να πάρουμε πολύ σοβαρά η προοπτική να έχει μια δεύτερη θητεία και αυτό θα είχε δραματικές συνέπειες. Τώρα, ποιες θα ήταν αυτές οι συνέπειες, πάλι, θα πρέπει να προσέχουμε να μην παρασυρθούμε πολύ: Δεν ξέρουμε, φυσικά. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ιστορικό να λέει κάθε λογής πράγματα, τα οποία δεν συνεχίζει και επίσης του αρέσει πολύ να εκπλήσσει τους ανθρώπους, να λέει ένα πράγμα και να κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Αλλά όλα αυτά είπαν, όπως είπα πριν από λίγο, κάποιοι από τους στενούς του συμβούλους και, μάλιστα, ο ίδιος, έδωσαν σήμα ότι θα περίμενε από τα μέλη του ΝΑΤΟ της Ευρώπης να χρηματοδοτήσουν τη Συμμαχία πολύ περισσότερο από ό,τι κάνουν τώρα και δεν έχουμε λόγο , νομίζω, να πιστεύεις ότι δεν το εννοεί αυτό. Επομένως, απαντώντας στο δεύτερο ερώτημά σας, τι πρέπει να κάνει η Ευρώπη, θα πρέπει να προετοιμάζεται μανιωδώς. Πριν από οκτώ χρόνια, η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ήταν λίγο έκπληξη… οι περισσότεροι άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας στην Ευρώπη πίστευαν ότι η Χίλαρι Κλίντον θα κέρδιζε πιθανώς. Αυτή τη φορά, οι άνθρωποι που κάνουν τις ίδιες δουλειές – διοικούν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, διευθύνουν μεγάλες εταιρείες ή κάνουν μεγάλες δουλειές στις Βρυξέλλες – έχουν έξι μήνες, λιγότερο από έξι μήνες τώρα, για να αρχίσουν να σκέφτονται αυτό το ενδεχόμενο και ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν. Πρέπει να σκεφτόμαστε, όσον αφορά τους πολιτικούς, την άμυνα και τον επανεξοπλισμό. Νομίζω ότι αυτό είναι απολύτως κομβικό.

Ερώτηση: Μιλώντας για την πολιτική γενικά, σημειώθηκε πρόσφατα μια στροφή προς την πολιτική που γίνεται ολοένα και πιο πολωμένη, καθώς και μια στροφή προς τα ακροδεξιά κόμματα και πολιτικές και ένα «κούφωμα» του φιλελεύθερου δημοκρατικού κέντρου, όπως λέγαμε. Επομένως, εάν οι ψηφοφόροι φέρουν περισσότερα ακροδεξιά κόμματα στην εξουσία, κυρίως στην Ευρώπη αλλά και αλλού, πώς πιστεύετε ότι αυτό είναι πιθανό να επηρεάσει τις διεθνείς εξελίξεις γενικά;

Alec Russell: Κάνετε αυτήν την ερώτηση σε μια πολύ καλή στιγμή ενόψει των ευρωπαϊκών κοινοβουλευτικών εκλογών, οι οποίες θα θεωρηθούν ως ένας ανεμοδείκτης, όπως κάνουμε, για τη δύναμη των ακροδεξιών, λαϊκιστικών κομμάτων. Μια προειδοποίηση που απλώς θα έβαζα είναι ότι, μερικές φορές, οι πολιτικοί που θεωρούμε ακροδεξιοί μπορούν να μας εκπλήξουν. Έτσι, η Giorgia Meloni στην Ιταλία είναι μια ενδιαφέρουσα περιπτωσιολογική μελέτη μιας πολιτικού που ανέλαβε την εξουσία με την υποστήριξη ακροδεξιών κομμάτων, με ρεκόρ ότι βρίσκεται σε αυτήν την πλευρά της ιταλικής πολιτικής και έχει κυβερνήσει αρκετά επιμελώς, αρκετά έξυπνα και έχει δεν κυβερνάται ως στερεότυπος ακροδεξιός πολιτικός. Άρα, θα πρέπει απλώς να το έχουμε κατά νου. Τούτου λεχθέντος, μια άνοδος της ακροδεξιάς στην ευρωπαϊκή πολιτική θα οδηγούσε σε αύξηση της σκληρής, αντιμεταναστευτικής ρητορικής. Όλο αυτό το θέμα είναι πολύ προβληματικό για τους κεντρώους ευρωπαίους πολιτικούς, επειδή δεν έχουν επαφή με ένα τμήμα του εκλογικού τους σώματος, μπορείτε να το δείτε στις δημοσκοπήσεις. Νομίζω ότι το άλλο ζήτημα, ένα μεγάλο ζήτημα, είναι αυτό της εξωτερικής πολιτικής, το θέμα των σχέσεων με τη Ρωσία. Στα δεξιά κινήματα στη Γαλλία, στη Γερμανία και σε άλλες χώρες υπάρχει –όπως θα έλεγαν– μια μεγαλύτερη κατανόηση της ρωσικής θέσης. Θα υποστήριζα ότι αυτή είναι μια αρκετά εξωφρενική θέση, δεδομένης της φύσης του ολοένα και πιο τυραννικού ρόλου του Πούτιν, αλλά νομίζω ότι μια άνοδος της δεξιάς σε θέσεις ισχύος στην Ευρώπη θα μπορούσε να οδηγήσει σε επανεξέταση της θέσης της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας. με τεράστιες συνέπειες για την Ουκρανία.

Ερώτηση: Βλέπετε κάποιου είδους αποτέλεσμα για την Ουκρανία και τη Ρωσία, κάποιου είδους τέλος για τον πόλεμο;

Alec Russell: Λοιπόν, προφανώς, αυτό είναι το μεγάλο, μεγάλο ερώτημα. Νομίζω ότι, όσο οδυνηρό κι αν ακούγεται αυτό, πρέπει να θυμόμαστε ότι μερικές φορές οι μεγάλοι πόλεμοι μπορεί να διαρκέσουν πολύ. Έχουμε συνηθίσει στη Δύση σε πολύ γρήγορους πολέμους τις τελευταίες δεκαετίες, σίγουρα από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Είναι πιθανό ότι αυτό θα συνεχίσει για λίγο, για αρκετά χρόνια ακόμη, ότι καμία πλευρά δεν θα δώσει πολύ έδαφος, αλλά καμία πλευρά δεν θα κάνει μια σημαντική ανακάλυψη. Και έτσι, για να χρησιμοποιήσουμε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ως αναλογία, αυτό είναι σαν το 1915-1916, με δύο ή τρία χρόνια ακόμη. Μίλησα στην αρχή για την πιθανότητα μιας ρωσικής επανάστασης. Συζήτησα ότι χθες το βράδυ, στην πραγματικότητα, με έναν από τους πιο διακεκριμένους στρατηγικούς συγγραφείς και στοχαστές στη Βρετανία, αυτός είναι ένας μεγάλος ειδικός σε στρατιωτικές τακτικές και στρατηγική. Η άποψή του ήταν ότι η Ρωσία δεν έχει ακόμη τη στρατιωτική ικανότητα να διατρέξει τις ουκρανικές γραμμές, ότι έχασε τόσο πολύ εξοπλισμό και ξόδεψε τόσα πυρομαχικά τα δύο πρώτα χρόνια του πολέμου που, στην πραγματικότητα, αυτό το ημι-αδιέξοδο, ίσως ούτε καν ημιτελική κατάσταση, ίσως αυτό το αδιέξοδο είναι το πιο πιθανό σενάριο και αυτό μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της Ουκρανίας καθώς ο κόσμος περιμένει να δει τι θα συμβεί στις αμερικανικές εκλογές. Υποθέτω ότι αυτό που λέω είναι, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω με βάση τα ταξίδια στην Ουκρανία είναι ότι δεν υπάρχει όρεξη εκεί για μια διευθέτηση ακόμη, σίγουρα όχι μια διευθέτηση που θα οδηγούσε στην παραίτηση της Ουκρανίας από αυτή τη ζώνη του νότιου και ανατολικού εδάφους που αυτή τη στιγμή κατέχεται από τη Ρωσία. Τελική σκέψη: εάν τελικά η Κριμαία θα έπρεπε να παραχωρηθεί στη Ρωσία, νομίζω ότι αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει για αυτό στην Ουκρανία, αλλά θα μπορούσε αυτό να είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουν; Νομίζω ότι ο κόσμος κάνει αυτή την ερώτηση.

Ερώτηση: Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Ινδία τον Φεβρουάριο, προέτρεψε τις ινδικές επιχειρήσεις να επενδύσουν στην Ελλάδα λόγω, μεταξύ άλλων, της πολιτικής της σταθερότητας. Βασικά, αυτό που είπε ήταν ότι, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη όπου γινόταν πολλή συζήτηση για την «κατακερματισμένη πολιτική» και την άνοδο του λαϊκισμού, οι Έλληνες ψηφοφόροι τα είχαν κάνει όλα αυτά, είχαν πειραματιστεί με τον λαϊκισμό πολύ πριν και δεν είχαν καμία επιθυμία. να επιστρεψει. Βλέπετε παραλληλισμούς μεταξύ της ελληνικής εμπειρίας και αυτού που συμβαίνει αλλού στην Ευρώπη;

Alec Russell: Καταρχάς, θα έλεγα ότι ναι, θα ήταν μάλλον ενθαρρυντικό αν το μοντέλο της Ελλάδας αντικατοπτριζόταν αλλού. Δηλαδή, η Ελλάδα είχε το φλερτ της, το σοβαρό φλερτ, με τις πολιτικές ακρότητες κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους και όμως τώρα η πολιτική της έχει σταθεροποιηθεί, επέστρεψε στο κέντρο. Θα μπορούσε να συμβεί αυτό σε άλλα μέρη της ηπείρου; Λοιπόν, όπως λέω, θα το έβρισκα καθησυχαστικό, αλλά νομίζω ότι είναι λίγο νωρίς να το πω. Δες τη Γαλλία, για παράδειγμα. Αν κοιτάξετε τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν ότι η Μαρί Λεπέν βρίσκεται σε αρκετά καλή θέση ενόψει των επόμενων γαλλικών προεδρικών εκλογών. Ο Μακρόν, φυσικά, δεν μπορεί να θέσει ξανά υποψηφιότητα, αλλά το κέντρο δεν έχει πολύ μεγάλη εκτίμηση στη Γαλλία αυτή τη στιγμή. Στη Γερμανία, ένα διαφορετικό σενάριο. Ας δούμε τι συμβαίνει στις ευρωπαϊκές κοινοβουλευτικές εκλογές, αλλά τα νούμερα για το AfD, ιδιαίτερα στην πρώην Ανατολική Γερμανία, προκαλούν τα βλέμματα. Οπότε, δυστυχώς, φοβάμαι ότι είναι πολύ νωρίς για να πούμε ότι, λες, το ελληνικό σενάριο του φλερτ με τον λαϊκισμό και μετά την επιστροφή στο κέντρο θα αντανακλάται ακόμη σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ερώτηση: Η Ελλάδα το 2023 ανέκτησε επενδυτική βαθμίδα μετά από 13 χρόνια και αναδείχθηκε «Χώρα της Χρονιάς» στην κατάταξη του «Economist». Λοιπόν, το βλέπετε σαν να πλέει εντελώς από εδώ ή υπάρχουν ακόμα κραδασμοί και εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσει η Ελλάδα;

Alec Russell: Λοιπόν. Ένα – συγχαρητήρια στην Ελλάδα για αυτή τη διάκριση. Δεύτερο – Μπορώ να πω με αρκετή σιγουριά, έχοντας βρεθεί στην Ελλάδα κατά τη χειρότερη περίοδο της κρίσης του δημοσίου χρέους, την κρίση της Ευρωζώνης, προφανώς, ως χώρα και ως οικονομία, έχει κάνει μια εντυπωσιακή ανάκαμψη. Η προειδοποίηση, θα έλεγα απλώς, βέβαια, είναι ότι τα στοιχεία ανάπτυξης προέρχονται από μια αρκετά χαμηλή βάση. Νομίζω ότι έχω δίκιο που λέω ότι υπήρξαν κάποια στοιχεία μόλις τις προάλλες από τη Eurostat που υποδηλώνουν ότι οι Έλληνες έχουν την δεύτερη προς τελευταία αγοραστική δύναμη σε όλη την Ευρωζώνη έως τη Βουλγαρία. Έχοντας κατά νου ότι βγήκατε από την κρίση χρέους, μόλις αρχίσατε να ανακάμπτετε από αυτήν και μετά στον Covid, νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι υπάρχει μακρύς δρόμος μπροστά μας. Το άλλο, προφανώς, είναι ότι η Ελλάδα, και όχι μόνο η Ελλάδα, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο κάθε είδους εξωτερικών κραδασμών στο σύστημα. Οι εντάσεις μεταξύ Κίνας και Αμερικής – έχουν ελαφρώς εκτονωθεί από τη συνάντηση πέρυσι στο Σαν Φρανσίσκο μεταξύ του προέδρου της Κίνας Xi Jingping και του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, αλλά αυτός είναι ο βασικός αποφασιστικός παράγοντας για την υγεία της παγκόσμιας οικονομίας. Νομίζω ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για να μπορέσει κάποιος να προβλέψει με σιγουριά πώς θα εξελιχθεί αυτή η, στην καλύτερη περίπτωση πολύ αμήχανη, σχέση και, προφανώς, εάν οι δύο οικονομίες συνεχίσουν να κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις, αυτό έχει όλα τα είδη συνέπειες για την Ευρώπη. Επιπλέον, πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να αποφασίσουν ποια είναι η σχέση τους με την Κίνα. Είναι ακόμα ένας δύσκολος παλιός δρόμος μπροστά για την Ελλάδα, αλλά, τα καπέλα για να ξεφύγουμε από το σενάριο μιας δεκαετίας πριν, όταν τα πράγματα έμοιαζαν πραγματικά, πολύ ζοφερά.

Ερώτηση: Η έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα του 2023 για την Παγκόσμια Ελευθερία του Τύπου προσδιόρισε το «ψευδές περιεχόμενο», τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και τη βιομηχανία παραπληροφόρησης ως σημαντική απειλή για τη δημοσιογραφία και τους δημοσιογράφους, καθώς και τις ολοένα και πιο εχθρικές κυβερνήσεις και την εχθρότητα προς τους δημοσιογράφους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και φυσικό κόσμο. Η ερώτησή μου είναι, πώς πιστεύετε ότι η δημοσιογραφία μπορεί να προστατευτεί καλύτερα και να λύσει αυτά τα προβλήματα;

Alec Russell: Το σκεφτόμαστε πολύ εδώ στους FT και είναι ανησυχητικό. Είναι ανησυχητικό σε δύο μέτωπα, υποθέτω, ιδιαίτερα για τα μέσα ενημέρωσης: το ένα είναι ο κίνδυνος να δημοσιεύσουμε κάτι που είναι ψεύτικο, είτε βίντεο είτε μια ψεύτικη δήλωση που έχει ντύσει για να μοιάζει με τη δήλωση ενός πρωθυπουργού ή οτιδήποτε άλλο. και είναι εντελώς ψεύτικο. Η δουλειά του ελέγχου, πάντα στο επίκεντρο της σπουδαίας δημοσιογραφίας, είναι ακόμα πιο σημαντική τώρα, αν μπορούσε να είναι πιο σημαντική από ό,τι ήταν πάντα… Είναι ενδιαφέρον, για παράδειγμα, τι κάνει το BBC, που είναι ότι έχει στηθεί εντελώς ξεχωριστά μονάδα που ονομάζεται BBC Verify για να προσπαθήσει να ελέγξει την ταυτότητα του υλικού πριν το μεταδώσει. Νομίζω, ωστόσο, ότι είναι επίσης τεράστιας σημασίας για τους δημοσιογράφους όσον αφορά το πώς χρησιμοποιούμε οι ίδιοι την τεχνητή νοημοσύνη, ποιο είναι το μήνυμα που δίνουμε στους δημοσιογράφους μας. Διότι, αφενός, θα ήταν τρελό για τους δημοσιογράφους να μην επωφεληθούν από αυτήν την εξαιρετική ανακάλυψη στην τεχνολογία, αλλά, επίσης, δεν θέλουμε οι δημοσιογράφοι μας να παίρνουν το ChatGTP να γράφουν τα άρθρα τους για αυτούς. Αυτός δεν είναι ένας εποικοδομητικός τρόπος. Το έχουμε καταστήσει σαφές σε όλους τους συναδέλφους μας, αλλά εμείς, όπως και άλλοι ειδησεογραφικοί οργανισμοί, πειραματιζόμαστε με το πώς μια γενετική τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να βοηθήσει τη δημοσιογραφία μας, όσον αφορά την επεξεργασία δεδομένων και ούτω καθεξής.

Ίσως στην επαλήθευση…

Ακριβώς, ακριβώς. Είναι βαθιά ανησυχητικό, φέτος όλων των χρόνων, δεδομένου ότι είναι μια χρονιά που γίνονται τόσες πολλές εκλογές σε όλο τον κόσμο και πόσο εύκολο είναι για τους ψηφοφόρους να παραπλανηθούν από αυτό που ονομάζονταν fake news ή ήταν γνωστό ως fake news πριν από οκτώ με 10 χρόνια, πριν από αυτό ήταν απλώς γνωστές ως προπαγάνδα, αλλά τώρα κυκλοφορούν σε βιομηχανική κλίμακα από φάρμες bot, φάρμες περιεχομένου, φάρμες τρολ κ.λπ. Είναι πρόβλημα.

ΠΗΓΗ; ΑΝΑ-ΜΠΑ