Στις αρχές του 2022, η Front-lex είχε προσφύγει στο δικαστήριο του πρακτορείου με έδρα τη Βαρσοβία μετά από στοιχεία του Bellingcat, ενός ερευνητικού μέσου με έδρα την Ολλανδία, για φερόμενη απώθηση περίπου 22 ατόμων έξω από το ελληνικό νησί της Σάμου τον Απρίλιο του 2020.

Η Bellingcat είχε αποκτήσει ψηφιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου βίντεο με σκάφος της Ελληνικής Ακτοφυλακής να εγκαταλείπει τη σχεδία στο Αιγαίο Πέλαγος. Η έρευνά τους αναφέρθηκε αργότερα ως αξιόπιστη σε μια έκθεση της υπηρεσίας καταπολέμησης της απάτης της ΕΕ Olaf στην ευρύτερη έρευνά της για τις καταχρήσεις του Frontex.

Και ο Κοέν λέει ότι ο πελάτης του, ο Σύρος υπήκοος Alaa Hamoudi, ήταν μεταξύ αυτών των 22 που στη συνέχεια ανασύρθηκαν στην Τουρκία κατά τη διάρκεια των τεκμηριωμένων περιστατικών που έλαβαν χώρα στις 28 και 29 Απριλίου 2020. Ένα στιγμιότυπο οθόνης του βίντεο της Bellingcat δείχνει έναν γενειοφόρο Alaa να κοιτάζει προς τα κάτω σε αυτό το τηλέφωνο.

Αλλά οι δικαστές απέρριψαν τη φωτογραφία και το βίντεο ως αποδεικτικό στοιχείο, καθώς ισχυρίστηκαν ότι δεν ήταν δυνατό να γίνει διάκριση του φύλου.

"Το άτομο που υποδεικνύεται φοράει κουκούλα, που καλύπτει μεγάλο μέρος του κεφαλιού του και δεν κοιτάζει απευθείας την κάμερα σε κανένα από τα στιγμιότυπα", είπαν οι δικαστές, οι οποίοι αργότερα απέρριψαν την υπόθεση κατά της Frontex τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους. και ζήτησε από τη Χαμούδη να πληρώσει όλα τα νομικά τέλη.

Η Front-lex προσφεύγει τώρα, με την ελπίδα ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΔΕΚ) θα ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Γενικού Δικαστηρίου.

Ο Κοέν λέει ότι η σύγχυση στο στιγμιότυπο οθόνης είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας, σημειώνοντας ότι οι δικαστές είχαν επίσης απορρίψει την αλήθεια της έρευνας Bellingcat και τη σημασία της στην έκθεση Olaf κατά της Frontex.

Εκείνη την εποχή, η έκθεση Olaf δεν είχε ακόμη διαρρεύσει στο ευρύτερο κοινό. Όμως ο Κοέν λέει ότι είχε ζητήσει από το δικαστήριο να έχει πλήρη πρόσβαση στην έκθεση Όλαφ, δεδομένης της έρευνας Bellingcat.

«Μπορώ να σας πω ποτέ στη ζωή μου στο Ισραήλ, ότι κάτι τέτοιο θα είχε συμβεί, ξέρετε, απλώς αγνοώντας τα πιο επιτακτικά στοιχεία του ίδιου του γραφείου καταπολέμησης της απάτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποδεικνύει την αξιοπιστία της συγκεκριμένης υπόθεσης που ισχυρίζεται ο αιτητής. " είπε ο Κοέν.

Οι δικαστές επιφυλακτικοί σχετικά με τις αποφάσεις για τις επιχειρήσεις του Frontex

Παρόμοιες απογοητεύσεις εξέφρασε ο Δρ Joyce De Coninck, μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Νομικού της Γάνδης, μέρος του Πανεπιστημίου της Γάνδης.

«Το Γενικό Δικαστήριο φαίνεται να κάνει κάθε είδους στάση για να αποφύγει να αξιολογήσει εάν η συμπεριφορά του Frontex και η συμβολή του σε αυτές τις επιχειρήσεις έχουν οδηγήσει σε παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων», είπε.

Ο De Coninck λέει ότι το δικαστήριο αποφεύγει να εξετάσει την ουσία τέτοιων υποθέσεων, επειδή θα υπερέβαινε αυτό που έχει κωδικοποιηθεί στη νομοθεσία της ΕΕ. Όσο για τη Χαμούδη, το αποτέλεσμα είναι θλιβερό, είπε.

«Αν αυτό που φέρνει ο Χαμούντι είναι έστω και ελάχιστα αληθινό, είναι ανεξιχνίαστο πώς θα μπορούσε να αποδείξει μια παράνομη μυστική αποστολή», είπε.

Λέει ότι είναι παράλογο να πιστεύει κανείς ότι κάποιος σε σχεδία στη μέση της νύχτας, του οποίου το τηλέφωνο είχε ληφθεί, θα έχει το αντανακλαστικό για να τεκμηριώσει τα πάντα.

Και αμφισβήτησε επίσης το επιχείρημα του δικαστηρίου που τονίζει τις ασυνέπειες στις μαρτυρίες Χαμούδη, σημειώνοντας ότι οι τραυματισμένοι άνθρωποι δεν πρόκειται να θυμούνται μικρές λεπτομέρειες ένα χρόνο μετά την υποτιθέμενη απώθηση.

Υπάρχουν επίσης και άλλοι παράγοντες που καλύπτουν τις έννοιες των κοινών ευθυνών όταν πρόκειται για τον Frontex που ενεργεί ως θυγατρική του κράτους μέλους υποδοχής.

"Πιστεύω ότι αυτό διεισδύει σε αυτό που κάνει το δικαστήριο. Είναι πολύ προσεκτικό να φτάσουμε στο σημείο όπου στην πραγματικότητα αξιολογούν τη συμπεριφορά της Frontex σε επιχειρησιακά περιβάλλοντα", είπε.

Η νομολογία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο είναι πιο σαφής σχετικά με το βάρος και τη μέθοδο απόδειξης σε τέτοιου είδους σενάρια, είπε.

Το δικαστήριο του Στρασβούργου λέει ότι το επίπεδο επιβάρυνσης πρέπει τουλάχιστον να επιμερίζεται όταν οι δημόσιες αρχές ασκούν κυρίαρχη εξουσία και όταν ο αιτών βρίσκεται σε ιδιαίτερα ευάλωτη κατάσταση χωρίς μέσα να αποδείξει την αξίωση.

Αλλά σε αυτή την περίπτωση, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τελείως αποδεικτικά στοιχεία χωρίς να διευκρινίσει τι σημαίνει να υπάρχουν «αποφασιστικά» στοιχεία. Η De Coninck λέει ότι ελπίζει ότι η έφεση που υποβλήθηκε στο ΔΕΚ θα καταστήσει τουλάχιστον αυτά τα αποδεικτικά πρότυπα πιο ξεκάθαρα, συμπεριλαμβανομένου του ποιος φέρει το βάρος της απόδειξης, ποιο είναι το επίπεδο απόδειξης και ποιες είναι οι μέθοδοι που μπορούν να βασιστούν για την απόδειξη.

Ο Frontex δεν απάντησε, μέχρι τη δημοσίευση, σε ερωτήσεις που εστάλησαν μέσω email σχετικά με την υπόθεση.