Μετά από χρόνια οικονομικής στασιμότητας, η οικονομία της Τζαμάικα γνώρισε πρόσφατα ταχεία και δυνητικά βιώσιμη ανάπτυξη. Ορισμένοι παρατηρητές έχουν δει αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη ως θαύμα , ενώ άλλοι την αποδίδουν στην αποτελεσματική χάραξη πολιτικής σε ένα υποστηρικτικό πολιτικό περιβάλλον παρά τις πολλές προκλήσεις. Ωστόσο, μια εναλλακτική προοπτική θα μπορούσε εύκολα να υποστηρίξει ότι η οικονομική ανάκαμψη της Τζαμάικα έγινε εις βάρος της ετοιμότητας για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής . Και με την κλιματική αλλαγή να δημιουργεί συνεχώς νέους κινδύνους στους βασικούς τομείς της γεωργίας και του τουρισμού της Τζαμάικα, το οικονομικό μέλλον της χώρας πιθανότατα θα γίνει πιο προβληματικό.

Ενώ διαδοχικές κυβερνήσεις της Τζαμάικας είχαν χρόνια δημοσιονομικά ελλείμματα ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970, εξωτερικά γεγονότα πέρα από τον έλεγχό τους ήταν επίσης σε λειτουργία. Ως εισαγωγέας πετρελαίου, η Τζαμάικα δέχτηκε ένα πλήγμα από το σοκ στις τιμές του πετρελαίου το 1973, το οποίο αύξησε το κόστος των εισαγωγών και προκάλεσε ύφεση και υποτίμηση που με τη σειρά του ανάγκασε τον αυξημένο δανεισμό να αγοράσει κρίσιμες εισαγωγές. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω όταν τα επιτόκια των ΗΠΑ ανέβηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το 1977, ο λόγος των πληρωμών εξυπηρέτησης του χρέους της Τζαμάικα προς τις εξαγωγές ήταν 16 τοις εκατό, αλλά μέχρι το 1986, το ποσοστό αυτό είχε αυξηθεί σε ένα πιο σημαντικό 35 τοις εκατό. Μέχρι το 1985, η εξυπηρέτηση του χρέους αντιπροσώπευε πάνω από το 40 τοις εκατό των κρατικών δαπανών .

Αντιμετωπίζοντας τα αυξανόμενα επίπεδα χρέους, η Τζαμάικα έπρεπε να αναζητήσει δάνεια διάσωσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα τη δεκαετία του 1980. Ωστόσο, οι όροι που συνοδεύουν αυτά τα δάνεια περιελάμβαναν σκληρά μέτρα λιτότητας, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να περικόψει σημαντικά την απασχόληση στον δημόσιο τομέα και τις δημόσιες επενδύσεις. Η λιτότητα είχε επίσης σημαντικό αντίκτυπο στην οικονομία, με τα στοιχεία του ΔΝΤ να δείχνουν ότι η μέση ανάπτυξη μειώθηκε από 2,3 τοις εκατό τη δεκαετία του 1980 σε 1,3 τοις εκατό τη δεκαετία του 1990 και 0,9 τοις εκατό τη δεκαετία του 2000, πριν πέσει στο κόκκινο κατά 0,2 τοις εκατό ετήσιο μέσο όρο από το 2010. έως το 2012. Επιπλέον, παρά τα χρόνια λιτότητας, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από 91,8% του ΑΕΠ το 2000 σε 143,9% το 2012, ενώ η ανεργία των νέων έφτασε στο 27,3%. Τα δεινή κατάσταση οδήγησαν τον τότε υπουργό Οικονομικών Πίτερ Φίλιπς να προειδοποιήσει το 2013 ότι η «επιβίωση του έθνους της Τζαμάικας ως βιώσιμου έθνους-κράτους» κινδυνεύει.