Η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας έχει γίνει πιο χρήσιμη για την Κίνα τον τελευταίο καιρό, με τη Μόσχα να παρέχει διπλωματική υποστήριξη στο Πεκίνο για τα ζητήματα Ινδο-Ειρηνικού και το εύρος των κοινών στρατιωτικών ελιγμών Ρωσίας-Κίνας να αυξάνεται. Αυτή η διαδικασία έχει βαθιούς στρατηγικούς λόγους κάτω από αυτήν, και ως εκ τούτου πρόκειται να συνεχιστεί και να αναπτυχθεί περαιτέρω στο μέλλον.

Η ρωσο-κινεζική κοινή δήλωση για τη στρατηγική συνεργασία από τις 21 Μαρτίου 2023, εκτός από την υπόσχεση «αποφασιστικής αμοιβαίας υποστήριξης στα ζητήματα της προστασίας των βασικών συμφερόντων του άλλου», περιελάμβανε την υπόσχεση της Ρωσίας να αντιταχθεί στην ανεξαρτησία της Ταϊβάν «με οποιαδήποτε μορφή» και «να υποστηρίξει σθεναρά τις ενέργειες της κινεζικής πλευράς για την υπεράσπιση της κρατικής κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας». Οι εκπρόσωποι της Μόσχας, όπως ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, παρέχουν τακτικά υποστήριξη στην Κίνα για τα περιφερειακά ζητήματα Ινδο-Ειρηνικού, επιτίθενται στο σχήμα Quad της Αυστραλίας, της Ινδίας, της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ και κατηγορώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους ότι προσπαθούν να «δημιουργήσουν μια μακροπρόθεσμη πηγή έντασης» στην περιοχή και επιδιώκει να συγκρατήσει την Κίνα.

Αναπτύσσονται επίσης κοινοί στρατιωτικοί ελιγμοί Ρωσίας-Κίνας, συμπεριλαμβανομένων ναυτικών ασκήσεων και αεροπορικών περιπολιών στα ύδατα της Ανατολικής Ασίας, καθώς και ναυτικές ασκήσεις στην Αραβική Θάλασσα και στα ανοικτά των ακτών της Νότιας Αφρικής. Το καλοκαίρι του 2023, 11 πλοία του ρωσικού και του κινεζικού ναυτικού έκαναν από κοινού ελιγμούς κοντά στην ακτή της Αλάσκας, στις βορειοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτή η ρωσική κλίση προς την Κίνα στον Ινδο-Ειρηνικό δεν περιορίζεται πλέον ακόμη και από τη συνεργασία της Ρωσίας με την Ινδία, την οποία η Μόσχα παραδοσιακά επιδιώκει να διατηρήσει. Οι γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Κίνας αποτελούν σημαντική πρόκληση για τα συμφέροντα και την εξωτερική πολιτική της Ινδίας. Αυτό το γεγονός αντικατοπτρίζεται στην αυξανόμενη εταιρική σχέση της Ινδίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιαπωνία και άλλες ομοϊδεάτες χώρες στον Ινδο-Ειρηνικό. Η τρέχουσα πολιτική της Ρωσίας έναντι της Κίνας μπορεί σταδιακά να ασκήσει τέτοια πίεση στη στενή της σχέση με την Ινδία που η Μόσχα θα δυσκολευτεί να διατηρήσει καλούς δεσμούς με το Νέο Δελχί. Και όμως, η Ρωσία επιδιώκει την ολοένα αυξανόμενη ευθυγράμμισή της με την Κίνα παρά τον παράγοντα της Ινδίας.

Ένας λόγος που επηρεάζει αυτή τη ρωσική πολιτική μπορεί να είναι η αυξανόμενη εξάρτηση της Μόσχας από την Κίνα ως συνέπεια του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου και των επακόλουθων κυρώσεων. Αλλά η ρωσο-κινεζική ευθυγράμμιση αυξανόταν ακόμη και πριν από την πλήρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022. Ο πόλεμος μπορεί να επιτάχυνε την ανάπτυξη αυτής της ευθυγράμμισης, αλλά δεν την προκάλεσε. Οι λόγοι πίσω από αυτό δεν είναι συναλλακτικοί αλλά βαθιά στρατηγικοί.

Το τελικό αποτέλεσμα που επιδιώκει η τρέχουσα εξωτερική στρατηγική της Ρωσίας είναι το τέλος της παγκόσμιας ηγεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Η Μόσχα θέλει να αντικατασταθεί από έναν κόσμο μερικών μεγάλων δυνάμεων που κυριαρχούν σε μικρότερες χώρες στις αντίστοιχες γεωγραφικές σφαίρες τους και ανταγωνίζονται ή συνεργάζονται στον υπόλοιπο κόσμο. Η δημοκρατία δεν είναι η κορυφαία μορφή διακυβέρνησης σε έναν τέτοιο κόσμο, ούτε η ατομική ελευθερία είναι η βάση της πολιτικής σκέψης και πρακτικής. Είναι ένας τέτοιος κόσμος που το καθεστώς στο Κρεμλίνο θεωρεί ασφαλές για την ύπαρξή του, και αυτό είναι το αποτέλεσμα για το οποίο πιέζει η Μόσχα τόσο στην επίσημη ρητορική της όσο και στις ενέργειές της.

Σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η σύγχρονη Ρωσία δεν είναι σε θέση να επιχειρήσει να καταρρίψει από μόνη της τον κόσμο της Δύσης. Οι πόροι του είναι ανεπαρκείς για το έργο. Ως εκ τούτου, ένα βασικό χαρακτηριστικό της εξωτερικής στρατηγικής της Μόσχας είναι η ανάπτυξη ευθυγράμμισης με άλλους αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, κυρίως με τους σημαντικότερους – την Κίνα και το Ιράν.

Υπάρχει μια σχολή σκέψης στις ΗΠΑ που επιμένει ότι η κύρια απειλή για τη Ρωσία προέρχεται από την Κίνα και ότι σε αυτή τη βάση θα πρέπει να είναι δυνατό να επιτευχθεί η γεωπολιτική αναδιάταξη της Ρωσίας, με αποτέλεσμα η Μόσχα να ενταχθεί στις τάξεις των αντιπάλων της Κίνας. Το πρόβλημα είναι ότι το καθεστώς στη Μόσχα διαφωνεί ριζικά με αυτήν την ανάλυση.

Ό,τι πιστεύουν ή αισθάνονται οι Ρώσοι ηγέτες για την Κίνα, βλέπουν την παγκόσμια τάξη πραγμάτων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ως την κύρια απειλή που αντιμετωπίζουν. Το λένε ανοιχτά και επίσημα. Το πιο σημαντικό είναι ότι τα λόγια τους ταιριάζουν με τις συστηματικές και τολμηρές γεωστρατηγικές ενέργειες της Ρωσίας με στόχο τον τερματισμό της παγκόσμιας ηγεσίας των ΗΠΑ.

Η αναπτυσσόμενη ευθυγράμμιση της Ρωσίας με την Κίνα δεν αποτελεί παρέκκλιση. Είναι μια λογική πολιτική που βασίζεται στους στρατηγικούς στόχους που έχει επιλέξει να θέσει μπροστά του το καθεστώς του Κρεμλίνου. Αυτή η ευθυγράμμιση, επομένως, θα συνεχίσει να βαθαίνει και θα αντικατοπτρίζεται στις νέες ενέργειες και πολιτικές της Ρωσίας σχετικά με τον Ινδο-Ειρηνικό. Καμία σχετικά επιφανειακή, συναλλακτική σκέψη δεν μπορεί να σταματήσει αυτή τη διαδικασία. Τους υπερκαλύπτει ο κύριος σκοπός της Μόσχας.

Κάθε παίκτης με ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού θα ωφεληθεί εάν λάβει πλήρως υπόψη αυτή την πτυχή της εξωτερικής στρατηγικής της Ρωσίας.