Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέρχονται σε εκλογικό έτος, το νομοθετικό αδιέξοδο στο Κογκρέσο έχει οδηγήσει σε αυξανόμενα ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία της Ουάσιγκτον σε στιγμές κρίσης για τους συμμάχους της. Με τον πρώην Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να προηγείται επί του παρόντος από τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν σε πολλές δημοσκοπήσεις, οι ανησυχίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξάνονται για το πόσο ένα πιο απομονωτικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα μπορούσε να υπονομεύσει την ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να προβάλλουν ισχύ στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, αυτή η εστίαση στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων συχνά απομακρύνει την προσοχή από το πόσο τα θεμέλια της παγκόσμιας ισχύος των ΗΠΑ -και οι μεγαλύτερες πιθανές ευπάθειές της- είναι αγκυροβολημένα στην ικανότητα της Ουάσιγκτον να ασκεί αβίαστη κυριαρχία στο Δυτικό Ημισφαίριο.

Ενώ οι επενδύσεις της Κίνας στη Λατινική Αμερική και οι δεσμοί ασφαλείας της Ρωσίας με τη Βενεζουέλα και την Κούβα έχουν προσελκύσει ανησυχίες από τους πολιτικούς των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, καμία αντίπαλη δύναμη δεν μπόρεσε να απειλήσει την επιρροή της Ουάσιγκτον στην άμεση γειτονιά της από τις αρχές του 19ου αιώνα. Αλλά το σχετικό κόστος αυτής της επιρροής έχει σημασία. Είτε πρόκειται για μετανάστευση πέρα από τα νότια σύνορα, γεμάτες σχέσεις με εχθρικά κράτη όπως η Βενεζουέλα ή για τον αντίκτυπο της βίας των συμμοριών στον Ισημερινό , ο τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ αντιδρούν στις κρίσεις στην περιοχή τους θα καθορίσει πόσο η Ουάσιγκτον μπορεί να διατηρήσει την ελευθερία δράσης της παγκοσμίως. Και η πίεση για απάντηση θα είναι πάντα εκεί, καθώς χωρίς μια ηγεμονική θέση στο δυτικό ημισφαίριο, οι ΗΠΑ θα βρεθούν γρήγορα στην ίδια θέση με την ΕΕ, την Κίνα και την Ινδία, των οποίων η ικανότητα να προβάλλουν δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο περιορίζεται από την αστάθεια και τον αντίπαλο δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων τους.

Από όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι που επικεντρώνονται στην άμεση γειτονιά τους, η κατάρρευση του κράτους της Αϊτής δείχνει πόσο άσχημα μπορεί να γίνουν τα πράγματα όταν τοπικοί αλλά και εξωτερικοί παράγοντες αγνοούν τις κλιμακούμενες κοινωνικές εντάσεις που είναι προϊόν καταστροφικών ιστορικών κληρονομιών. Αν και ορισμένα ζητήματα που οδήγησαν σε αυτήν την καταστροφή είναι ειδικά για την κοινωνία της Αϊτής, ο βαθμός στον οποίο η τεράστια δύναμη των εγκληματικών συμμοριών τροφοδοτεί τα παράλογα επίπεδα διαφθοράς μεταξύ της ελίτ της χώρας είναι ένας παράγοντας που μπορεί να βρεθεί σε πολλά άλλα ευάλωτα κράτη της περιοχής. Η προθυμία των συμμοριών της Αϊτής να καταστρέψουν ολόκληρες περιοχές σε μάχες για χλοοτάπητα και πόρους μετά τη δολοφονία του Προέδρου Jovenel Moise τον Ιούλιο του 2021 είναι μια ένδειξη του τι θα μπορούσε να συμβεί σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα εάν αυτή η δυναμική εξαπλωθεί σε μεγαλύτερα κράτη της περιοχής.